Γράφουν η Στεργιανή Ζιακούλη και η Νικολέτα Ροσσολύμου
Από τον Απρίλιο του 1967 μέχρι τον Ιούλιο του 1974 στην Ελλάδα κυβέρνηση υπήρξε η στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε από τους «Απριλιανούς» στις 21 Απριλίου 1967. Κατά την επταετή δικτατορία των συνταγματαρχών σχηματίστηκαν τέσσερις δικτατορικές κυβερνήσεις, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Κόλλια 1967, η κυβέρνηση του Γεώργιου Παπαδόπουλου 1967, η κυβέρνηση του Σπύρου Μαρκεζίνη 1973 και η κυβέρνηση του Αδαμαντίου Ανδρουτσοπούλου το 1973. Από την στιγμή του πραξικοπήματος και της εγκαθίδρυσης της κυβέρνησης των Συνταγματαρχών ξεκίνησαν οι διώξεις κατά των κομμουνιστών, οι οποίοι στέλνονταν σε απομονωμένα νησιά, αφού προηγουμένως είχανε περάσει από τα απάνθρωπα βασανιστήρια της ασφάλειας.
Οι αντιδικτατορικές ομάδες οργανώθηκαν ήδη από τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος με μεγαλύτερή τους δράση την απόπειρα δολοφονίας κατά του Γεώργιου Παπαδόπουλου το 1968 από τον Αλέκο Παναγούλη. Το κίνημα του ναυτικού τον Μάιο του 1973 ήταν μια στασιαστική προσπάθεια, στην οποία συμμετείχαν 207 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, με σκοπό την ανατροπή του φασιστικού καθεστώτος, δράση που είχε οργανωθεί ήδη από το 1969, όμως προδόθηκε μία μέρα πριν την τέλεση του και καταπνίγηκε με βίαιο τρόπο πριν καλά καλά ξεκινήσει. Ένας από τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης ήταν ο Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος έπειτα από τα τυραννικά βασανιστήρια που υπέστη από τους ασφαλίτες έμεινε ανάπηρος
Η πιο χαρακτηριστική στιγμή της εξέγερσης ήταν η 17η Νοεμβρίου 1973, όταν το στρατόπεδο της Χούντας, με τη βοήθεια του στρατού και της αστυνομίας, επιχείρησε να καταστείλει τη διαμαρτυρία. Οι στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο, χρησιμοποιώντας βία για να διαλύσουν τους διαδηλωτές, με 23 καταγεγραμμένους νεκρούς και αμέτρητους τραυματίες. Η επέμβαση αυτή ενίσχυσε το ηθικό του αντιδικτατορικού κινήματος, ενώ το Πολυτεχνείο έπαιξε βασικό ρόλο στην πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών και την καθιέρωση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα έπειτα από τον ερχομό του Καραμανλή από το Παρίσι. Σήμερα η 17η Νοεμβρίου τιμάται κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης για την γενικότερη αντίσταση κατά της χούντας αλλά και της ανδρείας και ψυχής που έδειξαν οι φοιτητές εκείνες τις κρίσιμες μέρες, με μόνο στόχο την ελευθερία. Με τους ίδιους να στέκονται μπροστά από το τανκ που κατευθυνόταν απειλητικά προς το Πολυτεχνείο χωρίς όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι «πατριώτες» να υπολογίζουν πως εκεί μέσα υπήρχαν νέα παιδιά με όνειρα και φιλοδοξίες, οι νέοι Έλληνες, οι πολίτες του αύριο
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, υπήρξε κρίσιμη καμπή την περίοδο της χούντας των Συνταγματαρχών, καθώς οι φοιτητές δεν ξεσήκωσαν μόνο ο ένας τον άλλο, αλλά και τους πολίτες της Αθήνας, οι οποίοι κατέβηκαν στους δρόμους επιζητώντας την δημοκρατία για τους ίδιους αλλά και για τα παιδιά τους, έπειτα από έξι χρόνια ακραίων περιορισμών. Το Πολυτεχνείο αναφέρεται στην εξέγερση που έλαβε χώρα στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1973. Οι φοιτητές αντλώντας έμπνευση από τις διεθνείς εξελίξεις και την κοινωνική καταπίεση που βίωνε ο ελληνικός λαός, κατέλαβαν το κτίριο του Πολυτεχνείου και οργάνωσαν κινητοποιήσεις που περιλάμβαναν απεργίες, συζητήσεις και εκδηλώσεις
