Ο Τυφλός, Γιώργος Σεφέρης

Ο ύπνος είναι βαρύς τα πρωινά του Δεκέμβρη

μαύρος σαν τα νερά του Αχέροντα,

χωρίς όνειρα, χωρίς μνήμη,

κι ούτε ένα φυλλαράκι δάφνη.

Ο ξύπνιος χαρακώνει τη λησμονιά

σαν το μαστιγωμένο δέρμα

κι η παραστρατημένη ψυχή

αναδύεται κρατώντας συντρίμμια από χθόνιες ζωγραφιές,

ορχηστρίς μ” ανώφελες καστανιέτες,

με πόδια που τρεκλίζουν

μωλωπισμένες φτέρνες

απ” τη βαριά ποδοβολή

στην καταποντισμένη σύναξη εκεί πέρα.

                                Λέξεις : Ζέτα Καλαϊτζίδου