Θεσσαλονίκη, 16 Ιανουαρίου 2022
Αγαπητή Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου,
Είναι γνωστό ότι στην εποχή μας οι γυναίκες έπειτα από πολλούς και μακροχρόνιους αγώνες, έχουμε κερδίσει την ανεξαρτησία και την ελευθερία μας. Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι ο σεξισμός δεν συνεχίζει να είναι ένα συχνό φαινόμενο που μαστίζει όλο τον πλανήτη.
Στις μέρες μας, οι γυναίκες του δυτικού πολιτισμού είναι πιο ελεύθερες και έχουν περισσότερα δικαιώματα. Παραδείγματος χάριν, πλέον οι γυναίκες πηγαίνουν στο σχολείο και εκπαιδεύονται όπως και οι άντρες. Επίσης,πλέον, οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου και μέσω αυτού έναν τρόπο έκφρασης των απόψεών τους. Ακόμα, οι γυναίκες δεν έχουν μόνο το ρόλο της νοικοκυράς, της συζύγου ή της μάνας, αλλά και της εργαζόμενης.Δηλαδή, όσες δουλειές μπορούν να κάνουν οι άντρες μπορούν να τις κάνουν και οι γυναίκες, μέχρι και το να είναι συγγραφείς. Παρ όλο που υπάρχουν όλα αυτά τα θετικά, υπάρχουν γεγονότα που μας δείχνουν ότι οι γυναίκες δεν είναι από όλους ισάξιες των ανδρών.
Αντιθέτως, ακόμα σε κάποιες χώρες τα πράγματα δεν έχουν ισορροπηθεί και υπάρχει ακόμα σεξισμός.Για παράδειγμα, οι γυναίκες σε συγκεκριμένες χώρες της Ανατολής,δεν μπορούν να βγαίνουν από το σπίτι τους χωρίς την συνοδεία ενός άντρα. Επίσης, πρέπει να καλύπτουν τα μαλλιά τους ή όλο το σώμα τους λόγω της διαφορετικής και πιο αυστηρής θρησκείας και κουλτούρας τους. Όμως, υπάρχουν και παραδείγματα στην δυτική κοινωνία όπου οι γυναίκες αντιμετωπίζουνπροβλήματα αδικιών είτε ως προς τον μισθό τους, είτε ως προς την ικανότητά τους στην δουλειά είτε χαρακτηρίζονται για τον τρόπο ζωή τους.
Συμπέρασμα είναι ότι,παρ’ όλο που τα πράγματα δεν έχουν ισορροπηθεί τελείως παντού, είναιγενικότερα πολύ καλύτερα.Θα έλεγε κανείς ότι, στην κοινωνία μας υπάρχει ακόμα ένα στοιχείο της αρχαίας τραγωδίας, το ‘’φαίνεσθαι’’ και το ‘’είναι’’, το οποίο μιμείται την καθημερινή ζωή. ‘’Φαίνεσθαι’’ είναι ότι το θέμα με τον σεξισμό έχει τελειώσει, ενώ το ‘’είναι’’ είναι ότι ο σεξισμός παραμένει να είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο παγκοσμίως.
Με εκτίμηση,
Κωνσταντίνα Ρόγκα, μαθήτρια του 13ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης
Αγαπητή Ελισάβετ,
Είναι σίγουρο ότι στην εποχή σου οι γυναίκες ήταν υποτιμημένες και θεωρούνταν κατώτερες στην κοινωνία. Ευτυχώς, μέσω οργανωμένων διαδηλώσεων και έντονων επαναστάσεων εκδηλώθηκε μία απο τις σημαντικότερες προσπάθειες να αλλάξουν οι αντιλήψεις των ανθρώπων. Και μετά από όλη αυτή τη μακροχρόνια πάλη, η θέση της γυναίκας άλλαξε προς το καλύτερο. Πλέον οι γυναίκες μορφώνονται όπως και οι άντρες, είναι αποδεκτές στην κοινωνία όπως και οι άντρες και έχουν τις ίδιες επαγγελματικές ευκαιρίες με τους άντρες. Σίγουρα οι διακρίσεις και οι ρατσιστικές αντιλήψεις δεν έχουν εξαλειφθεί. Παρ” όλα αυτά, ο αγώνας για την ισότητα δεν έχει σταματήσει και κανείς δεν το βάζει κάτω. Λένε η ελπίδα ότι πάντα τελευταία πεθαίνει.
Θανάσης Κασμάς
