Που έγραφε ότι, αν δεν λυθεί το μυστήριο σε 5 ημέρες, η πόρτα του σχολείου θα κλειδωθεί για πάντα και θα το σκεπάσει ένα μαύρο σύννεφο.Μόλις το διάβασα φοβήθηκα ,τρομοκρατήθηκα, αλλά χάρηκα λίγο κιόλας, γιατί είπα μέσα μου ότι μια ακόμα περιπέτεια ξεκινάει. Έτσι σκέφτηκα να το μοιραστώ με τους συμμαθητές μου.Γι” αυτό τους έστειλα μήνυμα και τους είπα “στις 5 στο πάρκο”. Μόλις ήρθαν όλοι, τούς το είπα. Κανένας δεν με πίστεψε. Όμως μόλις τους έδειξα το μήνυμα κατάπιαν τη γλώσσα τους.Προβληματίστηκαν.Αλλά το είδαμε όλοι σαν ευκαιρία να περάσουμε αρκετό χρόνο μαζί. Δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε τίποτα .Ο χρόνος έτρεχε. Ενώ κάθε ημέρα μου ερχόταν στο κινητό υπενθυμίσεις.Όμως σκεφτήκαμε καθαρά και βρήκαμε μια ιδέα.Έτσι την άλλη ημέρα δεν καθυστερήσαμε.Εκκενώσαμε το σχολείο για να βρούμε στοιχεία.Συνεχίζαμε το ψάξιμο μέρα-νύχτα, ώσπου βρήκαμε ένα υπόγειο .Χαρήκαμε, όμως τι να δούμε μέσα! Ένα λυκόσκυλο. Όλοι αναρωτηθήκαμε. Πέρασαν πολλές ιδέες από τα κεφάλια μας.Επίσης βρήκαμε ένα χαρτάκι που έλεγε να ταξιδέψουμε στο Παρίσι και να επισκεφθούμε το μουσείο του Λούβρου για να βρούμε κι άλλο χαρτάκι.Δεν χάσαμε χρόνο. Πήραμε την πρώτη πτήση και φύγαμε.Ευτυχώς άφησαν να μπει και ο σκύλος μέσα. Μόλις αντικρίσαμε την όμορφη πόλη, ενθουσιαστήκαμε.Θέλαμε να τριγυρίσουμε παντού, αλλά μετά σκεφτήκαμε ότι είμαστε εκεί για να διαλευκάνουμε το μυστήριο του σχολείου μας.
