1η Δημοσίευση: Νοέμβριος 2023
Συντάκτης Άρθρου: π. Νεκτάριος.
____________________________________________________
« Δεν με ξέρεις. Χθες, όμως, σε άκουσα να φωνάζεις δυνατά στο διάλειμμα: Δεν βλέπεις πως είσαι, βρε ΑΜΕΑ; Οι φίλοι σου γέλασαν. Μα εγώ λυπήθηκα πάρα πολύ. Ήθελα να έρθω και να σου μιλήσω. Αλλά ήξερα ότι δεν θα άκουγες κάποια άγνωστη, που είναι μικρότερη από εσένα. Μα όταν γύρισα σπίτι, άκουγα στα αυτιά μου την ίδια φωνή: Δεν βλέπεις πως είσαι, βρε ΑΜΕΑ; Έτσι, είπα να σου γράψω αυτό το σημείωμα.
Ήθελα να σε ρωτήσω. Ξέρεις τι θα πει αυτό που φώναξες χθες; Ξέρεις τι θα πει ΑΜΕΑ; Εγώ έχω αδερφό ΑΜΕΑ. Είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Δεν μπορεί ούτε να φάει, ούτε να πιει, ούτε και καμία άλλη κίνηση να κάνει χωρίς να τον βοηθήσουμε. Δεν μπορεί και να μας μιλήσει. Μα, ξέρεις, είναι πάντα χαμογελαστός. Μπορώ να κάθομαι δίπλα του με τις ώρες να του διαβάζω, να του λέω τα νέα μου.
Έχω μάθει πολλά από αυτόν. Έχω μάθει να χαίρομαι, γιατί είναι ο μόνος στην οικογένεια που χαίρεται με τα πιο απλά πράγματα, την ώρα που οι άλλοι εύκολα γκρινιάζουμε. Έχω μάθει τι σημαίνει θέληση για ζωή. Έχω μάθει να προσφέρω βοήθεια. Νομίζω ότι εξαιτίας του έχω μάθει και να αγαπώ. Η μάνα μου λέει ότι αν δεν αγαπήσουμε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, δεν θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε κανέναν, ούτε τον ίδιο τον εαυτό μας. Τον αγαπώ τον αδερφό μου τον ΑΜΕΑ, όσο δεν μπορείς να φανταστείς.
Φίλε Νίκο, σου εύχομαι να μη βρεθείς ποτέ στη θέση του αδερφού μου, ούτε εσύ ούτε και κανένας από αυτούς που αγαπάς. Αλλά, σε παρακαλώ… Μην ξαναπείς αυτή την κουβέντα… Προσπάθησε να αγαπάς… ».
ΠΗΓΗ: Περιοδικό « Προς τη νίκη » , Σεπτέμβριος 2023
