1η Δημοσίευση: Νοέμβριος 2024
Συντάκτης Άρθρου: π. Νεκτάριος.
___________________________________________________
Η δασκάλα μπήκε στην τάξη κρατώντας ένα εικοσάρικο στο χέρι της. Μάζεψε όλα τα παιδιά και τα ρώτησε. «Ποιος θέλει αυτό το εικοσάρικο;» Τα βλέμματα των μικρών διασταυρώθηκαν. «Τι να εννοεί;» ρωτούσαν σιωπηλά το ένα το άλλο. «Εμπρός!» επέμενε εκείνη. «Δεν σας κοροϊδεύω, ποιος θα ήθελε αυτό το εικοσάρικο;» Δειλά-δειλά σηκώθηκαν τα χέρια προς το χαρτονόμισμα. Σε λίγο έγνεφαν με ενθουσιασμό. «Εγώ! Εγώ!» έλεγαν και γελούσαν τα μάτια τους. «Έχετε δίκιο να το θέλετε!» είπε εκείνη. «Είναι ένα κολλαριστό χαρτονόμισμα. Μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα με αυτό. Έχει μεγάλη αξία».
Στην στιγμή το παίρνει και το πετάει κάτω. Το τσαλακώνει με τα πόδια της, το πατάει, το κλωτσάει στα χώματα. Οι μικροί έμειναν αποσβολωμένοι. «Μα τι κάνει;» Εκείνη έσκυψε και μάζεψε το ταλαιπωρημένο χαρτονόμισμα. «Ποιος θέλει αυτό το εικοσάρικο;» ξαναρώτησε. Τα έξυπνα μάτια των μικρών ξαναζωήρεψαν. Σήκωσαν τα χέρια χαρούμενα.
«Βλέπετε;» τους είπε. «Το εικοσάρικο είναι εικοσάρικο, έχει την ίδια αξία ακόμα κι αν το πατήσουμε, το τσαλακώσουμε, το λερώσουμε. Έχει την ίδια αξία. Συμφωνείτε;» «Ναι» έγνεψαν οι μικροί. «Έτσι κι εσείς» τους χαμογέλασε. «Μπορεί να σας κλωτσήσουν, να σας χτυπήσουν, να σας παραπετάξουν. Όμως πάντα θα έχετε την ίδια αξία. Μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό».
ΠΗΓΗ: Ιστοσελίδα Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Πατρών
