1η Δημοσίευση: Μάρτιος 2025
Συντάκτης Άρθρου: π. Νεκτάριος.
___________________________________________________
Ένας από τους μεγάλους φιλέλληνες, ο Σατοβριάνδος, είχε έρθει την εποχή της τουρκοκρατίας να επισκεφτεί την Αθήνα. Ήταν μαζί με τον διερμηνέα του κι είχε πόθο μεγάλο ν’ ανέβει στον Παρθενώνα.
Ανέβηκε στην Ακρόπολη, είδε την Αθήνα από ψηλά και πόνεσε η ψυχή του όταν αντίκρισε τα κόκκινα φέσια των Τούρκων στα στενά δρομάκια της Πλάκας.
Παραπέρα είδε μερικά κανόνια που είχε ο Τούρκος κατακτητής και με δάκρυα στα μάτια είπε: «Ελλάδα, πέθανες»!
Κατέβηκε καταστενοχωρημένος. Σκυφτός πήρε το δρόμο προς τη βόρεια πλευρά να επισκεφτεί ένα από τα εκκλησάκια που σώζονται ακόμα, τους Αγίους Αποστόλους.
Εκεί μέσα αντίκρισε τούτο το συγκινητικό: Ένας γέροντας ιερέας είχε κοντά του μερικά Ελληνόπουλα με τις φουστανέλες τους και κάτι τους έλεγε…
Αυτό δημιούργησε απορία στον Σατοβριάνδο και είπε στο διερμηνέα του: «Για ρώτησε αυτόν τον ιερέα, τι κάνει, τι τους λέει;»
Και ο ιερέας απάντησε: «Πες στον ξένο, αφού αγαπάει τόσο πολύ την Ελλάδα, ότι εδώ εγώ, μαζί μ’ αυτά τα παιδιά, υφαίνουμε το πανί της ελευθερίας».
Μόλις το μετέφρασε αυτό ο διερμηνέας, ο Σατοβριάνδος συγκινήθηκε και βγαίνοντας από την εκκλησία είπε: «Ελλάδα, θα ζήσεις, αφού έχεις τέτοια παιδιά!»
ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Παιδικά Φτερουγίσματα», Δεκέμβριος 2021
