Συνεχίζεται και φέτος σε 1227 σχολεία των Δήμων της χώρας μας το πρόγραμμα «Σχολικά Γεύματα». Στο πρόγραμμα αυτό μαθητές και μαθήτριες παραλαμβάνουν μεσημεριανό φαγητό που είτε το τρώνε στο χώρο του σχολείου, όσα από τα παιδιά παραμένουν στο Ολοήμερο μάθημα , είτε το μεταφέρουν στο σπίτι. Κάθε γεύμα περιλαμβάνει κυρίως πιάτο, σαλάτα, ψωμί και ένα σετ συνήθως πλαστικό πιρούνι μιας χρήσης και χαρτοπετσέτα. Το κυρίως μενού και η σαλάτα συσκευάζονται σε πλαστικά μπολ PP μιας χρήσης, ενώ το ψωμί και το πιρούνι σε πλαστικές σακούλες. Το φαγητό κλείνει αεροστεγώς με θερμοσυγκόλληση από ένα φύλλο πλαστικού.
Το πολυπροπυλένιο (PP) είναι χρήσιμο για ποικίλα προϊόντα όπως επαναχρησιμοποιήσιμους πλαστικούς περιέκτες τροφών, πλαστικούς περιέκτες ασφαλείς για φούρνους μικροκυμάτων και αλλού. Το πολυπροπυλένιο ορίζεται από τον αριθμό ανακύκλωσης πλαστικών 5. Αν και είναι σχετικά αδρανές, είναι ευάλωτο στην υπεριώδη ακτινοβολία και μπορεί να υποβαθμιστεί σημαντικά σε άμεσο ηλιακό φως. Είναι επίσης κάπως διαπερατό σε πολύ πτητικά αέρια και υγρά.
Δε θα σταθούμε όμως στο κατά πόσο το υλικό αυτό είναι ή όχι συσσωρευτικά επικίνδυνο για τον οργανισμό, αφού αυτό θα ήθελε ειδικές γνώσεις, ούτε θα μιλήσουμε για το σημείο σφράγισης του PP με λεπτό διαφανές φύλλο πλαστικού και τις φορές που δεν έχει κολληθεί σωστά και υγρά από το φαγητό ταξιδεύουν στα θρανία και το πάτωμα των σχολικών αιθουσών.
Ακόμα δε θα μιλήσουμε για το πόσο σημαντικό για τις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες είναι αυτό το πρόγραμμα σίτισης των μαθητών/τριών, κάτι που είναι αυταπόδεικτο.
Εκεί που θα εστιάσουμε είναι στην χρήση όλου αυτού του πλαστικού στα σχολεία:
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, αν κάθε σχολείο από αυτά που είναι στο πρόγραμμα έχει κατά μέσο όρο 200 μαθητές, τότε μιλάμε για ετήσια ρύπανση της τάξης των 87.944.000 πλαστικών μπολ και 175.888.000 πλαστικών σακούλων και καλυμμάτων μπολ.
Σε μια εποχή που είναι επιτακτική η ανάγκη μείωσης της χρήσης πλαστικών καθώς αυτά από την παραγωγή ως την κατανάλωση τους αφήνουν τεράστιο οικολογικό αποτύπωμα, είναι εξαιρετικά σημαντικό να σκεφτούμε άλλους τρόπους, φιλικότερους προς το περιβάλλον για τις συσκευασίες αυτές.
Όταν όλος ο πλανήτης μιλάει σήμερα για την κλιματική αστάθεια, πώς θα καταφέρουμε να εκπαιδεύσουμε υπεύθυνους και ενεργούς πολίτες που θα έχουν στόχο τη βιωσιμότητα του μεγάλου σπιτιού μας, της γης μας, όταν ξεκινάμε τη μάθηση με εκατομμύρια πλαστικά μέσα στο σχολείο;
Μήπως κάποιος υπεύθυνος μπορεί να βρει λύση στο πρόβλημα;
Γιατί εμείς πάνινες τσάντες δώσαμε για την καθημερινή μεταφορά του φαγητού, διαχωρίζουμε το περισσευούμενο φαγητό,το οποίο βάζουμε κατόπιν στους καφέ κάδους ανακύκλωσης, που από πέρυσι έφερε ο Δήμος έξω από το σχολείο, πετάμε τις πλαστικές συσκευασίες (βρώμικες καθώς είναι) στον κάδο ανακύκλωσης-η προσπάθεια καθαρισμού τους απέβη μοιραία για τα υδραυλικά του σχολείου, κάνουμε ό,τι πιο ευφάνταστες κατασκευές μπορούμε με τις συσκευασίες για να διδάξουμε την επαναχρησιμοποίηση ΑΛΛΑ φτάνουν αυτά;
Ή πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε για μείωση/περιορισμό/ελαχιστοποίηση;
Ήρθε η ώρα που οι υπεύθυνοι του προγράμματος «Σχολικά Γεύματα» πρέπει να βρουν εναλλακτική περιβαλλοντική λύση στο πρόβλημα.
Το άρθρο βρίσκεται αναρτημένο και στην τοπική ηλεκτρονική εφημερίδα της πόλης μας:
