ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΣΤΕΦΑΝΗ

Χρήστος Στεφανής: 26 χρόνια στη δημοσιογραφία – Από τα πολεμικά γεγονότα, στο δυστύχημα των Τεμπών και στις πλημμύρες της Θεσσαλίας…

Οι δυσκολίες για το επάγγελμα του δημοσιογράφου

«Η δουλειά του ρεπόρτερ απαιτεί εγρήγορση, αντίληψη  και χρόνο. Πρέπει να μαθαίνεις άμεσα για ένα περιστατικό, να ερευνάς γρήγορα τις πτυχές του ώστε να ενημερώνεις και έγκυρα και έγκαιρα». Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων στη σχολική εφημερίδα «ΑγΓΕΛ1οφόρος» ο Χρήστος Στεφανής, δημοσιογράφος στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA, τα τελευταία 16 χρόνια. Μιλάει για το πως αποφάσισε να γίνει δημοσιογράφος και ποιες δυσκολίες έχει αντιμετωπίσει στα 26 χρόνια που ασκεί το επάγγελμα.

1. Πως αποφασίσατε να γίνετε δημοσιογράφος και εδώ και πόσα χρόνια ασκείτε το επάγγελμα;

Εδώ και 26 χρόνια ασχολούμαι ενεργά με τη δημοσιογραφία. Αποφάσισα να γίνω δημοσιογράφος, όταν ήμουν στο λύκειο. Η δημοσιογραφία ήταν ένα επάγγελμα κοινωνικό, κάτι που θεώρησα ότι θα με εξέφραζε, όπως επίσης με ενδιέφερε  και ο τομέας της έρευνας.

2. Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε μέχρι να φτάσετε στο επίπεδο που είστε τώρα;

Τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο καθένας όταν κάνει ένα επάγγελμα που δεν είναι στο δημόσιο. Να βρεις, δηλαδή, ένα μέσο ενημέρωσης που να θέλει δημοσιογράφους, να αποδείξεις στον εργοδότη σου ότι είσαι καλός και να «κάνεις» το όνομά σου σε αυτή τη δουλειά.

3. Σας είδαμε να καλύπτετε πρόσφατα θέματα σοβαρά για τη χώρα, όπως στις φωτιές και στις πλημμύρες. Πόσο δύσκολα ήταν αυτά τα ρεπορτάζ ;

Τα πιο δύσκολα ρεπορτάζ δεν είναι αυτά που έχουν να κάνουν με τις φυσικές καταστροφές. Τα δυσκολότερα ρεπορτάζ είναι αυτά που έχουν να κάνουν με τον ανθρώπινο παράγοντα. Όταν δηλαδή υπάρχει ένα περιστατικό που επηρεάζει έναν ή πολλούς ανθρώπους. Εκεί πρέπει να προσέξεις πως θα το διαχειριστείς, όπως για παράδειγμα το δυστύχημα των Τεμπών και την απώλεια 54 ανθρώπων. Αυτό το δυστύχημα ήταν το πιο δύσκολο που κάλυψα το 2023. Μετά σαν δυσκολία ήταν οι φωτιές -γιατί ξέρεις ότι θα απαιτηθεί πολύ περισσότερος καιρός για να αποκατασταθεί αυτό που καταστρέφεται – και έπειτα οι πλημμύρες στη Θεσσαλία.

4. Πόσο έχει αλλάξει το επάγγελμα από τότε που ξεκινήσατε;

Έχει αλλάξει άρδην και θα συνεχίζει να αλλάζει, όπως και άλλα επαγγέλματα. Εγώ όταν ξεκίνησα, σε μια εφημερίδα που ήμουν γράφαμε τα κείμενα στο χέρι και 30 χρόνια μετά, μπορεί ένας δημοσιογράφος να κάνει τα πάντα, που για μένα δεν θεωρείται το ιδανικό, μέσα από ένα κινητό. Να εντοπίσει την είδηση, να τη μαγνητοσκοπήσει και να τη μεταδώσει. Η τεχνολογία έχει κάνει το επάγγελμα το δικό μου, ένα άλλο επάγγελμα χωρίς βέβαια να αλλάξει την ουσία του, που είναι πάντα ο εντοπισμός ενός γεγονότος, η έρευνα και η μετάδοση μιας είδησης. Αυτή η εξέλιξη βέβαια είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν και θέσεις εργασίας, ειδικά στην τηλεόραση, καθώς παλιά έπρεπε να γίνει μια ζωντανή σύνδεση με πέντε άτομα, ενώ τώρα υπάρχουν περιπτώσεις που τα κάνει όλα ένας δημοσιογράφος.

5. Υπήρξε κάποιο ρεπορτάζ που κάνατε και δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Πολλά και κυρίως υπάρχουν ρεπορτάζ που τα θυμάμαι όταν ξανά περνάω από ένα σημείο – περιοχή. Βέβαια είναι κάποια που είναι χαραγμένα στο μυαλό μου. Όπως δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα του δυστυχήματος στον Αλιάκμονα, το 2003 όταν είχε πέσει μέσα στο ποτάμι ένα λεωφορείο. Έφτασα εκεί, λίγη ώρα μετά  το δυστύχημα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη στιγμή, με τα δεκάδες ασθενοφόρα πάνω στον δρόμο, αστυνομία, πυροσβεστική και κυρίως τις φωνές των ανθρώπων που ήταν μέσα στο ποτάμι και μέσα στο λεωφορείο. Ένα δυνατό ρεπορτάζ ήταν και η ακύρωση της παρέλασης με Πρόεδρο της Δημοκρατίας τότε τον Κάρολο Παπούλια. Δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο ξανά, λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει η παρέλαση να αποφασιστεί η ακύρωσή της. Και σίγουρα ό,τι πολεμικά γεγονότα έχω καλύψει στα Σκόπια και στο Κόσοβο και ειδικά όταν είδα να χάνονται άνθρωποι μπροστά μου από σφαίρες.

6. Θα συμβουλεύατε κάποιον νέο-α να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα; Τι προσόντα πρέπει να έχει κάποιος ;

Θα συμβούλευα κάθε νέο να ασχοληθεί με ό,τι θέλει, αρκεί να ξεκαθαρίσει μέσα του ότι όντως το θέλει πραγματικά. Προσόντα που χρειάζονται για τη δημοσιογραφία είναι να έχεις όρεξη για δουλειά, να είσαι κοινωνικός και να έχεις διάθεση να αφιερώσεις χρόνο. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν.

7. Έχει ωράριο το επάγγελμα του δημοσιογράφου ; Πόσες ώρες εργάζεστε την ημέρα.

Το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν έχει ωράριο και δεν γίνεται να έχει. Όταν ξεκίνησα δούλευα 16 ώρες την ημέρα. Τώρα είναι λιγότερες βέβαια. Αλλά τυχαίνει μέρα που είναι μόνο 3 οι ώρες και άλλες- όταν καλύπτεις σημαντικά γεγονότα -που χρειάζεται όλη την ημέρα. Αυτό πρέπει να το λάβει κάποιος υπόψη του, αν θέλει να γίνει δημοσιογράφος.

8. Πότε έτυχε να δουλεύετε 24 ώρες;

Τελευταία φορά ήταν στα Τέμπη και στις πλημμύρες τις δύο πρώτες ημέρες, όπου βγάζαμε έκτακτα δελτία όλη την ημέρα.

9. Από τότε που δουλέψατε ως πολεμικός ανταποκριτής άλλαξε ο τρόπος που βλέπετε τα πράγματα.;

 Στη δημοσιογραφία επειδή βλέπεις πολλά δυσάρεστα γεγονότα και πολλά που έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη ζωή, αλλάζεις λίγο την κοσμοθεωρία σου. Καταλαβαίνεις πόσο εφήμερα είναι τα πράγματα και γίνεσαι λίγο πιο ψυχρός, πορεύεσαι πιο ρεαλιστικά. Ένα γεγονός που θυμάμαι ήταν στα Σκόπια, όπου από λίγο καθαρή τύχη και από ευσυνειδησία επαγγελματική, είχα βρεθεί σε ένα περιστατικό που είχα κάνει παγκόσμια αποκλειστικότητα ως νέος δημοσιογράφος τότε, σε ένα τσεκ πόιντ, όπου Σκοπιανοί στρατιώτες σταματούσαν αυτοκίνητα για να τα ελέγξουν. Σε ένα από αυτά ήταν δύο αντάρτες με χειροβομβίδες, βγήκαν αυτοί έξω για να διαφύγουν και τότε οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ σκοτώνοντάς τους. Έτυχε να είμαι εκεί και να το καταγράψω. Ήταν μεγάλη εμπειρία!  Ένα άλλο περιστατικό, πάλι εκείνη την εποχή, ήταν όταν ήμασταν με τον οπερατέρ και κάποιοι ελεύθεροι σκοπευτές θεώρησαν εχθρική κάποια κίνησή μας και άρχισαν να πυροβολούν προς το μέρος μας. Ευτυχώς δεν μας πήρε κάποια σφαίρα.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη!