Η μέρα σιωπηλή
Γαλήνια ,χωρίς ίχνος κακίας
Άνθρωποι να γελάνε , να χαίρονται την Ειρήνη αυτού του τόπου
Πώς;
Πώς γίνεται ετούτη η αλλαγή σε μια στιγμή
Γιατί;
Γιατί τα παιδιά να κλαίνε βουβά και οι μάνες την γαλήνη ψάχνουν
Μόνες , Μόνοι
Φωνές , ερημιά ,πανικός και πυροβολισμοί να ηχούν σε όλη την γη
Μονάχη μου
Κοιτάζω το κενό κρυφά να δω
Τι γίνεται;
Κάνεις δεν υπάρχει
Κρυμμένοι όλοι
Άνδρες στον άγριο κόσμο
Φόβος
στα δακρυσμένα μάτια
Τα παιδικά όνειρα
Χάνονται στον μαύρο ουρανό
βρίσκοντας χώρο να κρυφτούν
Μία λέξη!
Μονάχα ο φόβος χαρούμενος να κοιτάζει όλων τα βάσανα
Που ολοένα ανοίγονται
Χαλάνε ό,τι είχε χτιστεί
Και ο νους την ειρήνη αναμένει να μας σφιχταγκαλιάσει