Παροιμίες και Ποιήματα

471156010

Παροιμίες:

Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει.

Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι η άνοιξη θα ανθίσει.

Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι η άνοιξη θα μυρίσει, μα κι αν κάνει τύχη να θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.

Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη.

Κύριε ελέησον, Φλεβάρη και στο χάλκωμα με βάνεις.

Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες ανοίγει ή τις κλείνει.

Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει.Στις δεκαεφτά Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού.

Στις δεκαπέντε από Φλεβάρη βαρεί το άλογο ποδάρι.

Γεννάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.

Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.

Φλεβάρη, φλέβες μ” άνοιξες.

Σου “πανε Φλεβάρη βρέξε και λησμόνησες να πάψεις.

Ποίημα:

Απ” το παράθυρο στα βάθη μακριά,

ο κάμπος ξεχωρίζει, και φαίνεται η αποκριά

μέσα στο δρόμο όλη βοή που τριγυρίζει.

Ειν” ο καιρός όπου τρελή γιορτάζ” η χώρα

και σείεται η μυγδαλιά με κάλλη ανθοφόρα.

 

Φτωχός ο κάμπος μας, μα όχι και γυμνός,

αφού είν” ασπροντυμένος.

Μοιάζει με νιο που αχαμνός

κι απ” την αρρώστια κάτασπρος είν” ο καημένος.

Στο δρόμο άμαξες, μεθύσι, προσωπίδες,

και ρίχνει ο ουρανός βροχής ρανίδες.

 

Τι τάχα να είσαι θλιβερή, ψιλή βροχή,

που αργά κι αγάλι αγάλ’

μας έρχεσαι την εποχή

που τα νυφιάτικα η μυγδαλιά έχει βάλει.

Η φύσις κλαίει τη χειμωνιά που την παγώνει

ή κλαίει από χαρά στο Μάρτη που σιμώνει;

 

Σ” εκείνο παράθυρο μπροστά κρατεί

η μάνα το παιδί της,

πότε του δείχνει τη γιορτή

πότε την εξοχή με τη λευκή στολή της.

Αποκριάς χαρά φωτίζει τ” αγγελούδι

κι η μάνα ειν” έμορφη, σα μυγδαλιάς λουλούδι.

 

Ρίχνει τα μάτια της και βλέπει τα βουνά

μ” ολόχρονο φουστάνι,

και με το νου της αρχικά

και χίλιους μύριους στοχασμούς άθελα κάνει,

λιγάκι θλιβερούς σα νέφη του Φλεβάρη,

μα πάντα καθαρούς, σα του χιονιού τη χάρη.

Αρετή, Ε2

 

 

 

 

Σχολιάστε

Top