Αγουροξυπνημένοι και γκρινιάρηδες, Τετάρτη μετά το Πάσχα, τρέξαμε να προλάβουμε το χτύπημα του κουδουνιού, μην τυχόν και χάσουμε καμιά τελεία. Ποτέ στο παρελθόν δε θυμηθήκαμε τέτοια τιμωρία, γιατί περί τιμωρίας πρόκειται. Άραγε αυτοί που το κανόνισαν σκέφτηκαν τις οικογένειες που τα σχέδια τους τινάχτηκαν στο αέρα; Σκέφτηκαν τους ανθρώπους που άρον άρον  εγκατέλειψαν τα χωριά τους -πάνω στην καλύτερη ανοιξιάτικη φάση- για να κλειστούν ξανά στις γκρίζες τσιμεντουπόλεις; Ή μήπως σκέφτηκαν τις λίγες ημέρες ηρεμίας πριν τις εξετάσεις που δικαιούνται ειδικά οι μαθητές της Γ΄Λυκείου; Μάλλον τίποτα από τα παραπάνω… Μας ανάγκασαν να γυρίσουμε στα σχολεία μας, καθηγητές και μαθητές, τιμωρώντας μας και από άγχος μήπως χάσουμε καμία τελεία. Γιατί αυτές οι τρεις ή δύο ή – αλίμονο – μία μέρα θα σώσουν την κατάσταση, αυτές θα καλύψουν τις ανεπάρκειες της εκπαίδευσης… Αυτές οι τρεις μαγικές μέρες…Ξανά – αλίμονο!

Η συντακτική ομάδα