Σχολ(ε)ιάΖουμε

Στην αρχαιότητα ο αθλητισμός, όπως και πολλά άλλα πράγματα, ήταν σχεδόν αποκλειστικά αντρική υπόθεση, καθώς οι γυναίκες, γενικά αποκλείονταν από την συμμετοχή τους σε αγώνες, κάποτε ακόμα και από την παρακολούθηση τους, όπως στην περίπτωση των ολυμπιακών αγώνων.

Ο αποκλεισμός αυτός, ωστόσο, αφορούσε κατά βάση τις παντρεμένες γυναίκες, αφού για τις νεαρές και ελεύθερες, υπάρχουν μαρτυρίες για την συμμετοχή τους σε αγώνες, αφού σύμφωνα με τον ιστορικό Παυσανία κάθε 4 χρόνια τελούνταν στην Ολυμπία τα “Ηραια, αγώνες προς τιμήν της Ήρας, που περιλάμβαναν αγώνες δρόμου.

Στα νεότερα χρόνια, ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες έδωσαν μια καινούργια ώθηση στα αντρικά αγωνίσματα,  οι γυναίκες δυσκολεύτηκαν να επιβληθούν στα αθλητικά στάδια. Πρωτοπόροι του γυναικείου αθλητισμού παγκοσμίως μπορεί να θεωρηθούν η Γαλλία και η Αυστρία. Το 1917 ιδρύθηκε η Ομοσπονδία Γυναικείου Αθλητισμού της Γαλλίας και τον επόμενο χρόνο οργανώθηκε το πρώτο γυναικείο πρωτάθλημα της Αυστρίας, ενώ το 1921 γεννήθηκε στο Παρίσι η Διεθνής Ομοσπονδία Γυναικείου Αθλητισμού. Στην Ελλάδα το πρώτο γυναικείο αθλητικό τμήμα οργανώθηκε στον πρωτοπόρο Πανιώνιο Γυμναστικό Σύλλογο το 1926.

Ουσιαστικά, ο γυναικείος αθλητισμός καθιερώθηκε με την συμμετοχή γυναικών στους δεύτερους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι στα αγωνίσματα του τένις και του γκολφ- στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στην Αθήνα δεν επιτράπηκε η συμμετοχή γυναικών.

Το 1904, στους αγώνες του Σεντ Λούις, γυναίκες διαγωνίστηκαν στην τοξοβολία το 1908, στο Λονδίνο και στο καλλιτεχνικό πατινάζ, ενώ το 1912, στην Στοκχόλμη, στην κολύμβηση. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ, το 1928, συμμετείχαν 290 γυναίκες, από 21 κράτη-τότε καθιερώθηκε η γυναικεία συμμετοχή και στα αγωνίσματα στίβου. Σταδιακά, λοιπόν, η συμμετοχή των γυναικών επεκτάθηκε σε όλο και περισσότερα αθλήματα και σήμερα οι γυναίκες μπορούν να διαγωνίζονται σε 21 αθλήματα του ολυμπιακού προγράμματος.

Άγγελος Βαγγέλη, Β1