Συνέντευξη
-Πώς ονομάζεστε;
-Ονομάζομαι Γιώργος – Ιορδάνης Φερενίδης.
-Πόσο χρονών είστε κ. Γιώργο;
-88.
-Πόσα χρόνια μένετε στο χωριό;
-Από τότε που γεννήθηκα, δηλαδή 88 χρόνια.
-Ποιες είναι οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις που έχετε από το χωριό;
-Αρχικά από πολύ μικρός ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο. Έβγαλα το δημοτικό με καλό βαθμό και ήμουν πρώτος μαθητής. Αχ παιδιά μου, φτωχά χρόνια. Υπήρχαν πολλά παιδιά σε όλες τις οικογένειες. Ασχολούμασταν με τα χωράφια και κυρίως με τα αμπέλια. Το χωριό δεν είχε νερό, οπότε παίρναμε από τα πηγάδια. Είχαμε και ποδοσφαιρική ομάδα στο χωριό από το 1956 και είμασταν πολλοί που ασχολούμασταν με αυτήν. Νοσταλγούσαμε τις χαμένες πατρίδες μας. Κάποιοι από τον Πόντο πήγαν στη Ρωσία, στο Σοχούμ και κάποιοι ήρθαν απευθείας εδώ.
-Υπάρχουν συναισθήματα για τις χαμένες πατρίδες;
Βέβαια, υπάρχουν πολλά συναισθήματα. Πόνος θλίψη, νοσταλγία, …
-Τι αλλαγές έχετε βιώσει μέσα στο χωριό;
-Εκείνα τα χρόνια δούλευαν στα χωράφια με τα ζώα, όμως με το πέρασμα των χρόνων υπήρξε εξέλιξη καθώς στις μέρες μας χρησιμοποιούν τρακτέρ και άλλα γεωργικά μηχανήματα. Αλώνιζαν παλιά με τα άλογα και θέριζαν με το χέρι. Αυτός ήταν και ο τρόπος εργασίας. Επίσης τα μικρά έπαιζαν με τις ώρες κυρίως ομαδικά παιχνίδια όπως ποδόσφαιρο γειτονιά με γειτονιά, βώλους(μπίλιες) και κρυφτό. Η επικοινωνία ήταν δύσκολη, αφού να φανταστείς υπήρχε μόνο ένα τηλέφωνο στην πλατεία του χωριού. Σχετικά με την συγκοινωνία που ήταν εξίσου δύσκολη, υπήρχε ένα λεωφορείο που ξεκινούσε από εδώ το πρωί και πήγαινε κατευθείαν στην πόλη και επέστρεφε το βράδυ. Επιπλέον υπήρχε ένα αγροτικό ιατρείο και ένας αγροτικός γιατρός, ο οποίος όμως εξυπηρετούσε όλα τα γύρω χωριά. Ο τρόπος διασκέδασης ήταν τα καφενεία, που πήγαιναν οι άντρες, όπου εκεί έπαιζαν χαρτιά, τάβλι και κουβέντιαζαν. Τέλος εκεί γίνονταν πολλές γιορτές με παραδοσιακούς και ποντιακούς χορούς. Συνηθισμένο ήταν μέσα τα μαγαζιά να είχαν γραμμόφωνο και αργότερα ηλεκτρόφωνο, μηχανήματα που σπάνια θα βρεις σήμερα.
-Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
-Εγώ σας ευχαριστώ πολύ, παιδιά μου.
Χρήστος Φ. και Ελευθερία Π.
