Ο Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, στις 8 Απριλίου του 1798. Γονείς του ήταν ο κόντε Νικόλαος Σολωμός και η Αγγελική Νίκλη. Ο πατέρας του καταγόταν από την Κρήτη και η μητέρα του από τη Μάνη. Αφού έμαθε τα πρώτα γράμματα στη Ζάκυνθο, πήγε για σπουδές στην Ιταλία, το 1808, πράγμα που συνήθιζαν τότε οι γόνοι επιφανών οικογενειών στα Επτάνησα. Στην Ιταλία τον συνόδεψε ο Ιταλός δάσκαλός του Ρώσση. Στην Κρεμόνα πήρε το απολυτήριο του Λυκείου και στη συνέχεια γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Πάβιας, από όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής. Όσο σπούδαζε στην Ιταλία, ο Σολωμός έγραφε ποιήματα στην ιταλική γλώσσα και ήρθε σε επαφή με επιφανείς φιλοσόφους, φιλολόγους κι εκπροσώπους της λογοτεχνικής κίνησης της εποχής εκείνης.
Το 1818, ο Σολωμός επέστρεψε στη Ζάκυνθο, όπου έμεινε για δέκα χρόνια. Εκεί, άρχισε να μαζεύει «εθνικά τραγούδια» από όλα τα μέρη της Ελλάδας, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει το υλικό εκείνο που θα αποτελούσε την πηγή έμπνευσης για τα δικά του ποιήματα. Και εκείνη ακριβώς την εποχή, αρχίζει να γράφει τα πρώτα αξιόλογα ποιήματα στην ελληνική γλώσσα. Το πρώτο εκτενές ποίημά του είναι «Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν», που ολοκλήρωσε τον Μάιο του 1823, όταν ήδη είχε ξεσπάσει και βρισκόταν σε έξαρση η Ελληνική Επανάσταση.
Το συγκεκριμένο ποίημα δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα το 1824, καθώς και στο Παρίσι το 1825, εξαπλώνοντας τη φήμη του ποιητή πέρα από τα γεωγραφικά όρια της Ζακύνθου. Οι δύο πρώτες στροφές του ποιήματος αυτού αποτέλεσαν τον Εθνικό μας Ύμνο και αργότερα τον Εθνικό Ύμνο της Κύπρου. Εκτός από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», ο Σολωμός συνέθεσε και άλλα ποιήματα, όπως το λυρικό ποίημα «Εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάυρον», ενώ ακολούθησαν «Η καταστροφή των Ψαρών», «Η Φαρμακωμένη», «Ο Λάμπρος», «Εις Μοναχήν», «Ο Κρητικός», «Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», «Ο Πορφύρας» κ.ά.
Οικονομικές διαφορές και προστριβές με τον αδερφό του οδήγησαν τον Σολωμό, το 1828, στην Κέρκυρα, που εκείνη την εποχή ήταν σημαντικό πνευματικό κέντρο. Εκεί ο Σολωμός βρέθηκε στο επίκεντρο ενός πυρήνα από πνευματικούς ανθρώπους με μεγάλη μόρφωση, προοδευτικές και φιλελεύθερες ιδέες, αισθητική κατάρτιση και αξιώσεις για την τέχνη. Οι Νικόλαος Μάντζαρος, Ιωάννης και Σπυρίδωνας Ζαμπέλιος, Ερμάννος Λούντζης, Ανδρέας Μουστοξύδης, Πέτρος Βράιλας Αρμένης, Ιάκωβος Πολυλάς, Ιούλιος Τυπάλδος, Ανδρέας Λασκαράτος, Γεράσιμος Μαρκοράς κ.ά. ήταν μερικοί από αυτούς. Επρόκειτο για την περίφημη Επτανησιακή Σχολή, της οποίας ο Σολωμός αποτέλεσε κεντρικό πρόσωπο.
Από το 1847 και ύστερα, ο Σολωμός άρχισε να γράφει πάλι στην ιταλική γλώσσα, όμως τα ποιήματα αυτής της περιόδου είναι ημιτελή. Στις 3 Φεβρουαρίου του 1849, παρασημοφορήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, γιατί «με την ποίησή του διέγειρε τα αισθήματα του λαού για εθνική αναξαρτησία». Το1857 πέθανε στην Κέρκυρα, μετά από αλλεπάλληλες εγκεφαλικές συμφορήσεις. Η είδηση του θανάτου του βύθισε όλη τη χώρα στο πένθος και του αποδόθηκαν οι δέουσες τιμές. Το 1865 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Ζάκυνθο, την ιδιαίτερη πατρίδα του, και τοποθετήθηκαν αρχικά σε ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του ποιητή Κάλβου.
Ο Διονύσιος Σολωμός θεωρείται ο εθνικός μας ποιητής, όχι μόνο γιατί συνέθεσε τον Εθνικό μας Ύμνο, αλλά γιατί αξιοποίησε στα ποιήματά του την προγενέστερη ελληνική ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, δημοτικά τραγούδια) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα, ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό τον δρόμο για τη χρήση της στη λογοτεχνία.
Πηγγές
www.wikipedia.gr
www.history.arsakeio.gr
www.sansimera.gr
Σ. Πανανής
