Κανένας πόλεμος δεν γίνεται για καλό. Όλοι υποκινούνται απ’ τα τεράστια συμφέροντα των ισχυρών. Εκείνοι φανατίζονται, τυφλώνονται και χρησιμοποιούν κάθε μέσον για να κερδίσουν τους «εχθρούς». Τους «εχθρούς» που υποδέχονταν με ανοιχτές αγκάλες τη θερινή και τη χειμερινή σεζόν στα παραθαλάσσια ξενοδοχεία και στα χιονισμένα σαλέ. Όλα για το χρήμα.
Είναι τρελό κανείς να πιστεύει πως ένας πόλεμος μπορεί να λύσει προβλήματα και διαφορές που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις των λαών. Η χώρα που κηρύττει πόλεμο εκφράζει τα αίτια για τα οποία κατέληξε στην απόφαση αυτή πάντοτε με τρόπο που την συμφέρει. Κάποιοι – οι όχι τόσο άμεσα εμπλεκόμενοι – διαφωνούν με τα αίτια αυτά και πιστεύουν πως ο πόλεμος είναι άδικος. Κάποιοι άλλοι – οι λιγότεροι – συμφωνούν με την κήρυξη του πολέμου και δημιουργείται διαμάχη ανάμεσα σε αυτούς τους δύο. Πόλεμος μέσα στον πόλεμο.
Κάποιοι άλλοι δε, ρίχνουν το φταίξιμο στην εξέλιξη της τεχνολογίας! Λες και δεν είναι οι άνθρωπου εκείνοι που αγοράζουν τα σύγχρονα και αποτελεσματικότερα όπλα και σκοτώνουν οι ίδιοι τους «εχθρούς»…
Γιατί, λοιπόν, να υπάρχουν πόλεμοι, αφού μόνο αρνητικά επιδρούν στις ζωές μας; Όλοι μας, πρέπει να σεβαστούμε το δικαίωμα των ανθρώπων για ζωή. Πρέπει να ενωθούμε και να δράσουμε από κοινού, προκειμένου να ζούμε σ’ έναν κόσμο καλύτερο. Πρέπει να αξιοποιήσουμε τις δυνάμεις μας προς όφελος της Γης. Ας αφήσουμε στην άκρη το προσωπικό μας όφελος και ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον για το μέλλον αυτής της γενιάς, που έχασε το χαμόγελό της από τη βαρβαρότητα του πολέμου. Για εκείνη τη γενιά που χάθηκε πολεμώντας στα πεδία των μαχών και για εκείνη, την επόμενη γενιά, ώστε να ζήσει ό,τι δεν έζησε η προηγούμενη. Ας βάλουμε τέλος στον πόλεμο για το μέλλον όλων μας!
Ζωή Κοντογιώργου
