Ο δύσκολος δρόμος για την ελευθερία

Ας βάλουμε τους εαυτούς μας στην θέση ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε μια χώρα, όπου επικρατεί η δυσάρεστη συγκυρία του πολέμου. Η καθημερινότητά μας αλλάζει, ο πόλεμος ορίζει το μέλλον μας και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, για να αλλάξουμε την κατάσταση. Γιατί τα πολιτικά και οικονομικά αίτια που συνήθως έχει ο πόλεμος, είναι πιο δυνατά από εμάς, τους πολίτες.

Όλα τα παραπάνω που εμείς απλώς φανταζόμαστε τα έχουν ζήσει άνθρωποι που βλέπουμε καθημερινά δίπλα μας. Οι δεκάδες αυτοί άνθρωποι είναι οι πρόσφυγες… Αυτοί μπορεί να είναι οι συμμαθητές μας, οι συνεργάτες μας ακόμη και οι επικεφαλής μας. Το παρελθόν τους πάντα τους ακολουθεί αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια, διότι θυμούνται από που έχουν ξεκινήσει και που θέλουν να φτάσουν. Έρχονται αντιμέτωποι πάντα με τον φόβο της δίωξης, της απομόνωσης αλλα και της περιθωριοποίησης.  Και ποτέ δεν τα παρατάνε παρά τις δυσκολίες.

Οι πρόσφυγες θεωρούνται διαφορετικοί λόγω της φυλής, της θρησκείας τους, της εθνικότητάς τους αλλά και λόγω της συμμετοχής τους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Και δεν είναι λίγες οι φορές που έρχονται αντιμέτωποι με τον συναισθηματικό και τον σωματικό εκφοβισμό καθώς και τον ρατσισμό.

Στο Αιγαίο και γενικά στην Μεσόγειο καθημερινά καταφθάνουν πρόσφυγες οι οποίοι καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να φτάσουν σώοι και ασφαλείς σε κάποια ακτή, όπου δεν υπάρχει πόλεμος. Οι άνθρωποι στα ελληνικά νησιά οφείλουν να μεριμνήσουν για την αποκατάσταση και την ομαλή ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο. Οι μόνιμοι κάτοικοι των νησιών δεν μπορούν να καταλάβουν τα πάνδεινα με τα οποία έχουν έρθει αντιμέτωποι οι πρόσφυγες, γι” αυτό και πολλές φορές αντιδρούν και γίνονται αφιλόξενοι.

Η Ελλάδα έχει μια προσφυγική προϊστορία και το γεγονός ότι πολλοί από τους προγόνους μας υπάρχει περίπτωση να ήταν πρόσφυγες θα έπρεπε να έχει κάνει όλους τους Έλληνες ευαισθητοποιημένους.

Αν κάποιος θέλει να δει την διαδρομή ενός νέου πρόσφυγα προσπαθώντας  να βρει τον δρόμο για την ελευθερία και τον δρόμο προς τα όνειρα και τους στόχους του, θα πρότεινα να παρακολουθήσει την  ταινία «Οι κολυμβήτριες» που είναι η ιστορία των Σύριων αδερφών Σάρα και Γιούσρα Μαρντίνι, που πέρασαν από τη Συρία στην Τουρκία και μετά στην Λέσβο για να φτάσουν, τελικά, στην Γερμανία. Εκεί η Γιούσρα κατάφερε να προκριθεί για να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο με την Ολυμπιακή Ομάδα των Προσφύγων. Η Σάρα από την άλλη αποφάσισε να επιστρέψει στη Λέσβο και να βοηθά εθελοντικά πρόσφυγες που έρχονται στο νησί, αλλά συλλαμβάνεται και φυλακίζεται με σοβαρές κατηγορίες για διακίνηση μεταναστών, σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και κατασκοπεία.

Συνιστώ ανεπιφύλακτα αυτή την ταινία και θεωρώ το μήνυμα που μεταφέρει πολύ σπουδαίο.