Ξεφυλλίζοντας το ανθολόγιο Κυπριακής λογοτεχνίας ,το οποίο εκδόθηκε το 1993, έπεσα πάνω σε ένα κείμενο για το οποίο αξίζει να γράψω. Το κείμενο έχει τίτλο «Τρεις αγχόνες στη Λευκωσία» και είναι ένα ποίημα το οποίο έγραψε ο κορυφαίος ποιητής της Κύπρου, ο Κώστας Μόντης.
Ο Κώστας Μόντης γεννήθηκε το 1914 και απεβίωσε το 2004. Σπούδασε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και στα 18 του έφυγε για την Αθήνα, για να σπουδάσει νομική, όμως το 1937 ξαναπήγε στην Κύπρο. Ασχολήθηκε, επίσης με το διήγημα , το μυθιστόρημα , το θέατρο και την επιθεώρηση . Στα 18 του δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα.
Το ποίημα προέρχεται από τη συλλογή: « Συμπλήρωμα Στιγμών» του 1960 και αναφέρεται στη τραγική εμπειρία της Κύπρου του 1955-1959 με τη θανάτωση των ηρώων της ΕΟΚΑ. Στο κείμενο οι τρεις αγχόνες αναρωτιούνται γιατί υπάρχει τόσο αναστάτωση, γιατί να θανατώσουν τα χαμόγελα και να αφαιρέσουν τη ζωή των ανθρώπων. Έβλεπαν τόσους ανθρώπους να τρέχουν πάνω κάτω. Άνθρωποι να τρέχουν και πολεμιστές να πηγαίνουν να πολεμήσουν. Μια ανατριχιαστική στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις καρδιές των ανθρώπων. Οι εικόνες που μπορούμε να φανταστούμε δεν φέρνουν τίποτα άλλο παρά μόνο ταραχή και ανησυχία. Να βλέπεις τα πρόσωπα φοβισμένα, ταραγχμένα, να ακούς τους πυροβολισμούς και οι άνθρωποι να αναρωτιούνται αν τώρα θα πρέπει να πολεμήσουν. Πώς γίνεται να μην σε συγκινήσει αυτό το πράγμα; Ήταν σαν να μπορούσα να νιώσω ό,τι ένιωθαν.
Το ποίημα αυτό μας θυμίζει το ποίημα του Καβάφη: «Περιμένοντας τους βαρβάρους» που γράφτηκε γύρω στα 1900 και είναι η πρώτη φορά που ο Καβάφης αντλεί τα θέματά του από το κοινωνικό επίπεδο. Αναφέρεται στην Ρώμη την εποχή της παρακμής της. Όπως και στο κείμενο του Μόντη, τα πρώτα πρόσωπα που εμφανίζονται αναρωτιούνται όπως και οι τρεις αγχόνες. Όλοι ήταν καλοντυμένοι περιμένοντας τους βαρβάρους. Σε αντίθεση όμως με το παραπάνω κείμενο, οι βάρβαροι δεν είναι αληθινοί και άρα μάταια περιμένουν.
Συνοψίζοντας όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω , και τα δύο ποιήματα έχουν γραφτεί από δύο εξαιρετικούς συγγραφείς και θίγουν δύο πολύ σοβαρά ιστορικά γεγονότα. Συγκινούν και ανατριχιάζουν. Δύο διαφορετικές ιστορικές στιγμές αλλά και τα δύο όταν τα διαβάζεις έχεις δάκρυα στα μάτια βιώνοντας όλες αυτές τις εικόνες.
