Το σχολείο θρύλος της Κύπρου

Το Παγκύπριον Γυμνάσιον είναι σχολείο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Κύπρου στην Λευκωσία. Η ίδρυση του πραγματοποιήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 1893. Η ιδέα της ίδρυσης του Γυμνασίου κυκλοφόρησε πολλά χρόνια πριν την ίδρυση του, αλλά αυτή η ιδέα δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί λόγω οικονομικών και άλλων προβλημάτων. Η Κυπριακή Αδελφότητα της  Αιγύπτου έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον και ήταν θερμός υποστηρικτής για την εκπλήρωση ενός τέτοιου οράματος Όταν η Κυπριακή αδερφότητα στις 10 Ιουλίου του 1893 δήλωσε μέσω γράμματος προς τον Αρχιεπίσκοπο Μαυριοκαριώτατον ότι θα συνεισφέρει οικονομικά παραχωρώντας ετησίως 200 αγγλικές λίρες για την συντήρηση του γυμνασίου, ο φιλολογικός σύλλογος  Αθηνών, «Παρνασσός», ζήτησε να βρεθούν τρεις καθηγητές και ένας γυμνασιάρχης.

Το Παγκύπριον Γυμνάσιον Λειτουργούσε σαν τα σύγχρονα  Ελληνικά σχολεία με συγκεκριμένους κανονισμούς. Αρχικά, οι μαθητές  οφείλουν να φορούν εντός και εκτός του σχολείου τη στολή τους, το πηλήκιό τους και το σήμα του σχολείου με τον αριθμό του μαθητολογίου τους. Επιπλέον, είναι  υπεύθυνοι για την διατήρηση σε καλή κατάσταση του εξωτερικού και του εσωτερικού χώρου του σχολείου. Άλλο ένα καθήκον  των μαθητών είναι να προσέρχονται  στον χώρο του σχολείου 15 λεπτά πριν από την έναρξη των μαθημάτων. Οι εκπαιδευόμενοι  απαγορεύεται να συμμετέχουν σε εξωσχολικούς συνδέσμους συλλόγους και σωματεία επίσημα ή ανεπίσημα καθώς και να ασχολούνται με την δημοσιογραφία είτε με ψευδώνυμο είτε ανώνυμα είτε ενυπόγραφα. Τέλος  οι μαθητές μπορούσαν να μένουν εκτός του σχολείου, ανάλογα την  εποχή.

Το Παγκύπριον Γυμνάσιον είχε κάποιους κανονισμούς οι οποίοι, αν παραβιάζονταν από τους μαθητές, συνεπάγονταν επίπληξη. Οι μαθητές για μεγάλα παραπτώματα τιμωρούνταν με αποβολή δια παντός από το σχολείο Επίσης,  τιμωρούνταν με απαγόρευση από το διάλειμμα και περιορισμό στην αίθουσα, καθώς  και απομόνωση ή ορθοστασία κατά την παράδοση του μαθήματος Τέλος, για τους  μαθητές  προβλεπόταν προσωρινή αποβολή και περιορισμός στο σπίτι μετά την ενημέρωση των γονιών. Οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν λάμβαναν μονό ποινές άλλα και αμοιβές κάτω από συγκεκριμένους όρους.

Οι μαθητές, όπως και τα παλαιότερα χρόνια στην Ελλάδα, φορούσαν στολές. Τα αγόρια τον χειμώνα φορούσαν καπαρντίνα από μάλλινο ύφασμα σε χακί χρώμα, πουκάμισο με ανοικτό σταυρωτό σχήμα, στο αριστερό μέρος του σάκου  τους έφεραν τον αριθμό του μαθητολογίου τους. Το παντελόνι τους ήταν ίδιο χρώμα με τον σάκο τον χειμώνα και βαμβακερό χακί τους καλοκαιρινούς μήνες και το καπέλο τους (πηλήκιο) είχε πάνω του το σύμβολο του σχολείου και οι μαθητές υποχρεώνονταν να το φοράνε έκτος του σχολείου. Κατά την διάρκεια της  γυμναστικής τα αγόρια είχαν συγκεκριμένη στολή η οποία αποτελούνταν από βαμβακερό λευκό αμάνικο φανελάκι και κοντό παντελόνι σε χρώμα βαθύ μπλε Αναφορικά με  τα κορίτσια, η επίσημη στολή  τον χειμώνα ήταν μπλε σκούρες φούστες με λευκό μάλλινο γιλέκο και το καλοκαίρι λευκή μπλούζα. Η καθημερινή στολή ήταν μπλε σκούρα ποδιά με μπλούζα με λεύκα μανίκια και γιακά στον οποίο υπήρχε κεντημένο το σήμα του σχολείου.

Οι καθηγητές του Παγκύπριου Γυμνασίου θεωρούσαν αναγκαίες και αναπόσπαστο κομμάτι του σχολείου  τις διδακτικές εκδρομές Οι μαθητές συνήθως επισκέπτονταν αρχαία μνημεία. Επιπλέον, όπως στα σύγχρονα σχολειά, καθημερινά τα πρωινά απαγγέλλουν  την προσευχή, αντίστοιχα στο Παγκύπριον απάγγελλαν τον «Ύμνο του Παγκύπριου Γυμνάσιου» που τον έχει γράψει  ο Κύπρος Χρυσάνθης.

Η εξωτερική πρόσοψη του κτιρίου θυμίζει αρχαιοελληνικό κτίριο με κίονες ιωνικού ρυθμού, είναι μαρμάρινο και έχει μια μεγάλη επιγραφή που γράφει ‘’Παγκύπριον Γυμνάσιον’’

Το Παγκύπριο Γυμνάσιο ένα λαμπρό παράδειγμα σχολειού το οποίο κατάφερε διαχρονικά να υπηρετήσει την  ποιοτική εκπαίδευση, να αναδείξει σπουδαίους δάσκαλους και να φιλοξενήσει μαθητές που διέπρεψαν στην πορεία και εξακολουθεί να αποτελεί πρότυπο σχολείου . Κατά τη γνώμη μου η εκπαίδευση και η παιδεία γενικότερα είναι από τα σημαντικότερα ιδανικά. Επομένως, το γεγονός ότι  μια χώρα, όπως η Κύπρος, που ήταν σκλαβωμένη  για πολλά χρόνια, κατάφερε να διαπρέψει και να δημιουργήσει ένα τόσο σπουδαίο επίτευγμα, είναι άξιο θαυμασμού.