Η απομάκρυνση της Ελληνικής γλώσσας από τον … ομιλητή της

Η γλώσσα για κάθε λαό  είναι η πηγή του πολιτισμού του. Μια ρίζα που θα πρέπει να είναι βαθιά γραπωμένη από τα θεμέλια της ψυχής και του πνεύματος, ώστε η παράδοση και ο λαός, να συνεχίσουν να αναπτύσσονται. Η γλώσσα είναι η καθαρή απόδειξη πως ένας λαός είναι αυθύπαρκτος και μπορεί να αντέξει στις κακουχίες και στο ιστορικό γίγνεσθαι. Η απτή ένδειξη που κάνει ένα κράτος να ξεχωρίζει από τα άλλα. Η προσπάθεια για να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ της πνευματικής σφραγίδας που η γλώσσα μας έχει θέσει στον παγκόσμιο πολιτισμό, θα ήταν ουσιαστικά μια επανάληψη λόγου η οποία θα θεωρούταν ανιαρή από τους ανθρώπους της γλώσσας, γι” αυτό και θα την παραλείψουμε. Το κύριο θέμα που θα μας απασχολήσει σε αυτό το άρθρο, είναι το «γλωσσικό μας πρόβλημα». Με απλούστερα λόγια, όλα τα αίτια και οι παράγοντες που οδηγούν στην απομάκρυνση της γλώσσας από τους εαυτούς μας.

Η χρόνια αποικιοκρατία στην Κύπρο, άφησε σημάδι στις γερές κολώνες της γλώσσας και αυτό το πνευματικό τραύμα δεν έχει ακόμη επουλωθεί. Η πολιτική στην Κύπρο χτυπήθηκε ανελέητα από τις αποικιακές πολιτικές βάσεις, που συμφεροντολόγοι έθεσαν, ώστε να απαλλοτριώσουν το Κυπριακό κράτος. Οι κρατικοί φορείς συνεχίζουν έως και σήμερα να κατακλύζονται από την αγγλική γλώσσα. Δημόσιες υπηρεσίες, ταμπέλες, χώροι εστίασης και εμπορικά μαγαζιά, έχουν επιγραφές στα αγγλικά. Μέχρι και τα όργανα του νόμου πολλές φορές συνομιλούν στα αγγλικά με τον λαό. Αυτό δεν θα έπρεπε να ήταν επιτρεπτό, μιας και το Σύνταγμα αναφέρει ξεκάθαρα την κυριαρχία της Ελληνικής γλώσσας στην Κύπρο.  Ο νόμος στα δικαστήρια αποδίδεται στην αγγλική και αυτό αντιτίθεται σε ό,τι προαναφέραμε. Επιπλέον, η διδασκαλία πολλές φορές εφαρμόζει την Αγγλική, ιδίως σε σύγχρονα εκπαιδευτικά προγράμματα.

Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι δυσοίωνοι και φανεροί στο παρόν παράγοντες, που επηρεάζουν κυρίως τους μη καταρτισμένους ανθρώπους, οι οποίοι ασυνείδητα υιοθετούν την αγγλική γλώσσα. Με αυτόν τον τρόπο η αγγλική υποβιβάζει την μητρική μας γλώσσα και μας κάνει να την υπηρετούμε, ξεχνώντας την δική μας παράδοση.

Η γλώσσα μας ανέρχεται χιλιάδες  χρόνια πίσω, στο αρχαίο παρελθόν. Χιλιάδες έτη παράδοσης και πολιτισμικής κληρονομιάς που κατέχουμε. Αρχαία Ελληνική, Αρχαϊζουσα, επιρροές από την λατινική … Ένας τεράστιος πνευματικός θησαυρός που έχει περάσει από πολλές μεταβολές, ώστε να έχουμε εμείς σήμερα την Νεοελληνική γλώσσα.

Επιρροές σε κυπριακά και ελληνικά  ιδιώματα που μιλιούνται μέχρι και σήμερα. Όπως και η Ελλάδα, η Κύπρος έχει περάσει μεγάλες αλλαγές στην γλώσσα και η περιουσία της Ελληνικής γλώσσας τής ανήκει εξίσου.

«Τρεις χιλιάδες χρόνια ζωντανής Ελληνικής γλώσσας στο νησί, μιας γλωσσικής παράδοσης, που αποτελεί εθνική ταυτότητα μαζί και διαβατήριο για την πολιτιστική κοινότητα της Ευρώπης, μιας γλωσσικής παράδοσης, που πρέπει να είναι το καμάρι του Κυπριακού ελληνισμού, αλλά και μόνιμη έγνοια του να την διατηρήσει ως «κόρη οφθαλμού»». (Συμπόσιο για την ελληνική γλώσσα στην Λευκωσία το 1993, Λόγος του Γιώργου Μπαμπινιώτη, Η Ελληνική γλώσσα στην Κύπρο σήμερα).

Στην Ελλάδα και στην Κύπρο σήμερα πρέπει να γίνει από κοινού αντιληπτό πως η γλώσσα δεν είναι μόνο ένα μέσο για την απλή επικοινωνία, όπως πολλοί πιστεύουν. Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο για την σκέψη, την γνώμη και την φωνή. Με την γνώση της αποκτούμε μια ιδεολογία που ξεχωρίζει ανάμεσα στον παγκόσμιο χώρο του πνεύματος. Σύμφωνα με αυτά δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούμε μια γλώσσα στο κράτος μας, η οποία να καταπιέζει την μητρική μας γλώσσα. Ας προσπαθήσουμε να οραματιστούμε μια εικόνα εδώ. Σκεφτείτε πως βρίσκεστε σε ένα απομακρυσμένο Ελληνικό ή Κυπριακό χωριό, όπου ο λαϊκός χαρακτήρας θα έπρεπε να κυριαρχεί. Όμως καθώς περπατάτε σε ένα όμορφο στενό αντικρίζετε έναν καφενέ με το όνομα «CAFE AND SANDWICH ΜΗΤΣΟΣ». Αυτό ήταν μια προ-αναφορά στο θέμα που θα μας απασχολήσει στην ερχόμενη παράγραφο. Οι ξενισμοί.

Η Ελληνική γλώσσα κατακλύζεται από Αγγλικές λέξεις και φράσεις. Η Αγγλική λειτουργεί σαν μονοπάτι ώστε να ενημερωνόμαστε και να κατανοούμε τα παγκόσμια πολιτιστικά νέα, να επικοινωνούμε με τους λαούς του κόσμου και να καταλάβουμε έναν πολιτισμό. Η υπερβολική χρήση όμως, της Αγγλικής, μπορεί εν τέλει να οδηγήσει στην μιγαδοποίηση. Μπορεί, μάλιστα, να φέρει την ιστορική αμνησία και την αγνόηση της παράδοσης.

Εμείς ως πατριώτες, κουβαλούμε το βάρος της υποχρέωσης, της προστασίας της γλώσσας μας από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες. Δεν πρέπει να αφήσουμε την ξενόγλωσσα να υπερνικήσει το μεγαλύτερο μέρος του λεξιλογίου μας και να «κακοποιήσει» την Ελληνική.

Συνοψίζοντας, η ξενόγλωσσα εισήλθε κρυφά στην Ελληνική γλώσσα με την πάροδο των χρόνων φτάνοντας στο ένα σημείο  να την επηρεάζει αρνητικά και να παραβιάζει πολλούς τομείς τις ιδιοκτησίας της. Θα είναι αναγκαίο για την τωρινή και τις επόμενες γενιές, να συμβάλουν για την εξασφάλιση της κληρονομιάς της. Υποστηρίζοντας την γλώσσα μας μπορούμε να τιμήσουμε τους προγόνους μας και να συνεχίσουμε το έργο τους.