Στην εκδρομή που πήγα με το σχολείο μου στη Μυτιλήνη, επισκεφθήκαμε πολλά και διάφορα μουσεία. Ένα από αυτά ήταν και του Θεόφιλου Κεφαλά ή Χατζημιχαήλ.
Ο Θεόφιλος γεννήθηκε περίπου το 1870 στη Βαρειά Λέσβου και απεβίωσε το 1934 σε ηλικία περίπου 64 ετών. Από νεαρή ηλικία ήθελε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, όπως και έκανε. Ζωγράφιζε σε σπίτια και μαγαζιά της περιοχής του. Εκτός από τη ζωγραφική, ως δραστηριότητα είχε και τη συμμετοχή σε λαικές θεατρικές παραστάσεις. Σε ηλικία 18 ετών έφυγε από τη Μυτιλήνη, όμως επέστρεψε το 1927. Πραγματοποίησε πολλές τοιχογραφίες για να βγάλει μερικά χρήματα. Στη ζωή του πέρασε δύσκολα, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι τον κορόιδευαν, επειδή φόραγε την παραδοσιακή φουστανέλα. Το 1897, όπως ο ίδιος είχε αναφέρει, συμμετείχε στη μάχη του Βελεστινού και του Δομοκού. Το 1929, ο Τεριάντ ανακαλύπτει τα έργα του και έρχεται στη Μυτιλήνη για να τον συναντήσει. Αξίζει να προσθέσω πως ο Τεριάντ καταγόταν και αυτός από τη Μυτιλήνη, αλλά ζούσε στο Παρίσι. Όμως το 1934 ο Θεόφιλος πέθανε φτωχός και μόνος.
Το μουσείο υπάρχει σήμερα προς τιμή του με έργα που έχει φτιάξει. Ανεγέρθηκε το 1964 στη Βαρειά, εκεί όπου γεννήθηκε ο Θεόφιλος. Το 1965 ο Τεριάντ το έδωσε στο Δήμο της Μυτιλήνης και χάρη σε αυτόν λειτουργεί ως μουσείο λόγω των 86 πίνακων που τους έδωσε.
Μερικοί πίνακες που με εντυπωσίασαν λίγο παραπάνω από τους άλλους ήταν ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα, ο θάνατος του Μπότσαρη, οι λυρικοί, ο Μέγας Αλέξανδρος και το αρτοποιείο. Όμως όλοι ήταν φανταστικοί. Γι” αυτόν το λόγο, αν κάποιος επισκεφθεί τη Μυτιλήνη πρέπει να επισκεφθεί και το μουσείο του Θεόφιλου αλλά και του Τεριάντ.
ο θάνατος του Μπότσαρη Ερωτόκριτος και Αρετούσα
