Η σειρά PATRIA (= ΠΑΤΡΙΔΑ) είναι μία ισπανική κοινωνική σειρά 8 επεισοδίων των Aitor Gabilondo και Félix Viscarret βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του βασκικής καταγωγής συγγραφέα, Fernando Araburu, που αναφέρεται στην τραγωδία που βίωνε η Ισπανία μέχρι το 2011.
Συγκεκριμένα, η σειρά διαδραματίζεται την δεκαετία του ΄80, όταν ο ιδιοκτήτης μίας εταιρίας μεταφορών, Τσάτο (Txato), δολοφονείται από μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης, ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna = Βασκική Γη και Ελευθερία). Η οργάνωση αυτή βασάνιζε εδώ και καιρό τον ισπανικό λαό, ζητώντας την ανεξαρτητοποίηση της Χώρας των Βάσκων από την υπόλοιπη Ισπανία. Ακριβώς γι” αυτόν τον λόγο σκοτώθηκε και ο αθώος αυτός άντρας με την κατηγορία ότι ήταν ένας «καταπιεστής» που δεν επέτρεπε την ανεξαρτητοποίηση. Η πλοκή όμως εντείνεται, όταν η γυναίκα του θύματος, Μπιττόρι (Bittori), γυρνά στο χωριό στο οποίο έμεναν παλιά, μετά την διάλυση της ΕΤΑ το 2011, και ξεκινά την προσπάθειά της, για να μάθει τι ακριβώς συνέβη στον άντρα της, έχοντας στον νου της ότι στην ομάδα των δολοφόνων του Τσάτο ήταν ο Χόσε Μάρι (Joxe Mari), ο μεγάλος γιος μίας παλιάς οικογενειακής της φίλης, της Μίρεν (Miren) με την οποία χωρίστηκαν, όταν η τελευταία πήρε το μέρος της ΕΤΑ. Στην σειρά συναντάμε πολλές αναδρομές οι οποίες δείχνουν την ζωή των ηρώων κατά την κλιμάκωση της κατάστασης η οποία οδήγησε στην δολοφονία, καθώς και τα προσωπικά προβλήματα του κάθε πρωταγωνιστή.
Βλέποντας την σειρά, συνειδητοποίησα ότι η οικογένεια της Μίρεν αντιμετώπιζε περισσότερα προβλήματα από αυτήν των θυμάτων. Εκτός από το ότι η μητέρα και ο πρωτότοκος γιος είχαν γίνει φανατικοί οπαδοί της ΕΤΑ, η κόρη της οικογένειας, Αράντσα (Arantxa), έπαθε σε μεγάλη ηλικία εγκεφαλικό λόγω της υπερβολικής πίεσης στην οποία ζούσε, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μιλήσει ούτε να περπατήσει. Ο μικρός γιος, Γκόρκα (Gorka), δέχτηκε απειλές από την ΕΤΑ, για να δώσει στην οργάνωση τα λεφτά που κέρδισε από έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό και έτσι αναγκάστηκε να φύγει. Τέλος, ο πατέρας, Χοσιάν (Joxian) ήταν δειλός απέναντι στις εξελίξεις και υπέμενε καρτερικά όλες τις προσβολές και τα δυσάρεστα συμβάντα, όπως και την δολοφονία του φίλου του.
Αντίθετα, η οικογένεια της Μπιττόρι ήταν μία απλή οικογένεια πριν και μετά την δολοφονία. Ο γιος της, Σαβιέρ, εργαζόταν σε ένα νοσοκομείο και έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, για να την προσέχει, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ενώ η κόρη της, Νερέα, προσπαθούσε μάταια να ζήσει την ζωή της αφήνοντας πίσω τα δυσάρεστα περιστατικά του παρελθόντος. Ωστόσο, η οικογένεια αυτή μας διδάσκει ότι κάποιος, από απλός άνθρωπος, μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής μίας εθνικής τραγωδίας.
Παρ” όλα αυτά υπήρχε κάποιος ο οποίος ζούσε την δική του προσωπική τραγωδία ήδη από την αρχή, χωρίς καν να το καταλάβει. Αυτός είναι ο Χόσε Μάρι. Ο νεαρός ήρωας λόγω της επιρροής που του άσκησαν οι υποστηρικτές της ΕΤΑ πίστευε πως το σωστό θα ήταν η εξόντωση όσων θεωρούνταν ότι δεν συμφωνούσαν με την άποψή του. Επίσης, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο ηθοποιός που έπαιζε αυτόν τον ρόλο, λόγω της επιμονής και της δυναμικότητάς του, ο Χόσε Μάρι, καταφέρνει να μπει στην ΕΤΑ και αποκτά υπερβολική αυτοπεποίθηση, αφού νομίζει ότι βοηθάει τον λαό του να κερδίσει την ανεξαρτησία του. Κατά την εξέλιξη της ιστορίας όμως δέχεται πολλαπλά χτυπήματα που έρχονται σε αντίθεση με την γνώμη του. Ένα από αυτά ήταν η εντολή για την δολοφονία του Τσάτο με τον οποίο ήταν δεμένος από μικρός. Ένα άλλο ήταν μία επίσκεψη του αδερφού του στην φυλακή, αλλά και τα γράμματα της παράλυτης αδερφής του. Από αυτά έμαθε ότι τα αγαπημένα του πρόσωπα, για τα οποία πίστευε ότι είχε κάνει όλον αυτόν τον «αγώνα», όχι μόνο απογοητεύτηκαν από αυτόν, αλλά και πληγώθηκαν βαθύτατα. Τέλος, αυτό που τον κλόνισε περισσότερο ήταν το γράμμα με το οποίο η Μπιττόρι τον παρακαλούσε να μάθει λεπτομέρειες για τις τελευταίες στιγμές του άντρα της. Έτσι έρχεται αντιμέτωπος με όλα του τα πιστεύω και με τον ίδιο του τον εαυτό. Στο τέλος, όμως, καταφέρνει να καταλάβει το κακό που προκάλεσε, να απαντήσει στην Μπιττόρι και κυρίως να της ζητήσει συγγνώμη. Για μένα, εκτός από την συγγνώμη, πολύ σημαντική ήταν και μία αποκάλυψη που έκανε στην ηρωίδα. Αν και συμμετείχε στην δολοφονική ενέργεια, δεν ήταν ο ίδιος αυτός που πυροβόλησε τον Τσάτο. Έτσι, έστω για μία στιγμή, φαίνεται ότι επικράτησε η ανθρώπινη πλευρά του, καθώς, όπως φαίνεται, δεν είχε την δύναμη να σκοτώσει ο ίδιος έναν άνθρωπο με τον οποίο είχαν σχέση από παλιά, όσο επηρεασμένος και να ήταν από την ΕΤΑ.
Συνεπώς, στην σειρά αυτή προβάλλεται η πραγματικότητα πίσω από την τρομοκρατία. Εκτός από τα ολέθρια αποτελέσματα που μπορούν να έχουν οι δράσεις αυτές στα θύματα, μπορούν να ζήσουν το δικό τους δράμα ακόμη και οι ίδιοι οι τρομοκράτες και οι οικογένειές τους. Άλλωστε, οι τρομοκράτες δεν μπορούν να ζήσουν ποτέ σε ηρεμία, μιας και ζουν συνεχώς μέσα στον φόβο και το άγχος. Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν σχέση με την τρομοκρατία μπορούν να υποφέρουν άδικα, αλλά παρ” όλα αυτά μπορούν να βρουν την γαλήνη τους, αφού ξέρουν ότι δεν κάνουν κάτι κακό. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι μία σκληρή πραγματικότητα, μία πραγματικότητα που πρέπει να σταματήσει.
