γράφει ο Κριεμπάρδης Παναγιώτης
Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν είναι αμερικανική ταινία του 1998 και σκηνοθετήθηκε από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ η ταινία ήταν υποψήφια για 11 βραβεία Όσκαρ και κέρδισε τελικά στις πέντε κατηγορίες: σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, μοντάζ, ηχητικών εφέ και ήχου. Πηγή έμπνευσης για το σενάριο της ταινίας ήταν μία πραγματική ιστορία. Οι αδερφοί Μιλάντ ήταν τέσσερα αδέρφια που πολέμησαν στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τρεις από αυτούς πέθαναν με διαφορά λίγων ημερών και απέμεινε μόνο ο μικρότερος που στάλθηκε πίσω στην Αμερική ώστε να μην ξεκληριστεί η οικογένεια. Έτσι ακριβώς και ο στρατιώτης Ράιαν στην ταινία, που ήταν ο τελευταίος επιζών από τα τέσσερα αδέρφια, έπρεπε πάση θυσία να επιστρέψει σώος στην πατρίδα. Η ταινία είναι ιδιαίτερα γνωστή για τα 24 πρώτα λεπτά της. Εκεί απεικονίζεται η απόβαση των συμμάχων στην Νορμανδία στις 6 Ιουνίου 1944. Αυτή η σκηνή ψηφίστηκε ως η καλύτερη και πιο ρεαλιστική σκηνή μάχης όλων των εποχών. Σε αυτά τα λεπτά βλέπουμε την απόγνωση στα πρόσωπα των στρατιωτών, τον φόβο, ακούμε τις προσευχές τους και βυθιζόμαστε μαζί τους σε αίμα και χάος. Η ταινία είναι ένα αντιπολεμικό έπος που μέσα από ωμό ρεαλισμό προβάλλεται η φρίκη του πολέμου και η κρίση της συνείδησης των στρατιωτών, οι οποίοι καλούνται μέσα στο πεδίο της μάχης να επιδείξουν όσα ψήγματα ανθρωπιάς μπορούν. Με ιδιαίτερη έμφαση τονίζονται τα ιδανικά της συντροφικότητας, της αυτοθυσίας αλλά και της υπέρβασης των ατομικών ορίων του καθενός προκειμένου να επιτευχθεί ο συλλογικός σκοπός. Η ταινία κατά την γνώμη μου είναι συναρπαστική και αξίζει να την δει κάποιος έτσι, ώστε μέσα από μια προσωπική ιστορία να δει και την αναπαράσταση του κλίματος μιας ιδιαίτερα ταραγμένης εποχής για την ανθρωπότητα. Κλείνοντας θυμόμαστε τα λόγια του Ηροδότου «κανένας δεν είναι ανόητος που να προτιμά τον πόλεμο από την Ειρήνη, γιατί τον καιρό της Ειρήνης οι γιοί θάβουν τους πατεράδες τους, ενώ τον καιρό του πολέμου οι πατεράδες θάβουν τους γιους τους».
