Με αφορμή το ποίημα του Κ. Καβάφη «Δέησις» στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Α΄ Γυμνασίου), μαθητές και μαθήτριες εμπνεύστηκαν και έγραψαν τα δικά τους ποιήματα δίνοντας σε κάποια και διαφορετικό τέλος ή παρουσιάζοντας μια διαφορετική εκδοχή του νοήματος του αρχικού ποιήματος. Απολαύστε την προσπάθειά τους!
1ο ποίημα: Η τραγωδία του ναύτη
Μέσ’ στης θάλασσας
τα βάθη
τα ναυάγιο του ναύτη
βυθισμένο στης θάλασσας
τον βυθό.
Τα ψαράκια κατοικούν
και της μάνας τα δάκρυα κυλούν
Βασίλης Διαμαντόπουλος Α1
2ο ποίημα: Κατ” ευχήν
Πλάι στη θάλασσα
μια μάνα το παιδί της αναμένει
και σκέψεις πολλές έχει.
Το μόνο που θέλει όμως,
είναι να γυρίσει.
Ο ναύτης απ’ το ναυάγιο φεύγει
και στη μάνα τρέχει με χαρά.
Μόλις τη βλέπει
ένα δάκρυ απ’ τα μάτια του κυλάει
και την Παναγία ευχαριστεί
που όλα πήγαν κατ΄ευχήν.
Σωτηρία Γκαντιά Α1
3ο ποίημα: Το ναυάγιο
Ο ναύτης στη θάλασσα ταξιδεύει
και η μάνα τον γιο της γυρεύει.
Μα τώρα κύμα ψηλό σηκώθηκε
και ένα νέο ναυάγιο σημειώθηκε.
Ο καιρός σα νερό περνάει
και ο γιος της πίσω δεν γυρνάει
και της μητέρας από τη θλίψη
το χαμόγελο έχει σβήσει.
Αναστασία Αγραφιώτη Α1
4ο ποίημα: Η παρηγοριά της μάνας
Ναύτης: τι περιμένεις μάνα εκεί σκυφτή;
Μάνα: Τον γιο μου περιμένω. Στην θάλασσα τον άφησα κι εγώ αργοπεθαίνω.
Ναύτης: Η θάλασσα τον έφαγε, τον πήρε πήρε μακριά σου κι εσύ έμεινες μόνη σου χωρίς το στήριγμά σου.
Μάνα: Η θάλασσα πια δεν μπορεί να μου τον ξαναπάρει
Γιατί μέσα στην καρδούλα μου, θα έχω το παληκάρι
Ναύτης: Μην κλαις, κυρά Μαριώ, θα τον ξαναδείς
και τότε αγκαλιά θα τον ξαναπάρεις.
Μάνα: Δεν κλαίω, παληκάρι μου, απλά θα περιμένω
Το βράδυ να “ρθει να με βρει και τότε εγώ σωπαίνω
Το βράδυ που θα κοιμηθώ θα “ρθει στα όνειρά μου
Κι η μορφή του θα ναι πάντοτε μέσα στην καρδιά μου.
Ηλιάνα Φούντογλου Α4
5ο ποίημα:
Μία μάνα κάθεται και κλαίει
σκέφτεται πως η θάλασσα φταίει
που πήρε μακριά της
τον μονάκριβο ναύτη της
Αυτό το ναυάγιο της άλλαξε τη ζωή
και κάθε απόγευμα στέκεται στην ακτή
το καράβι του ψάχνει να “βρει
κι ας ξέρει πως πλέον δεν ζει.
Δήμητρα Καραθανάση Α2