Συμπληρώνονται φέτος διακόσια χρόνια από τον θάνατό του Λόρδου Βύρωνα. Πέθανε στις 19 Απριλίου του 1824 στο επαναστατημένο Μεσολόγγι.
Ας προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον διάσημο, ακόμα και σήμερα, Άγγλο ποιητή και να κατανοήσουμε τους λόγους που τον έκαναν να αφιερώσει τη ζωή και την περιουσία του στην επιτυχία της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο ποιητής Βύρων
Ήταν ο πρίγκιπας των ρομαντικών ποιητών και έζησε μια περιπετειώδη ζωή. Δεν ήταν απλώς ένας ποιητής. Υπήρξε ένας από τους πυλώνες του λογοτεχνικού ρεύματος του ρομαντισμού, ευφυής, κληρονόμος της gothic λογοτεχνίας, μεγάλος διανοητής με αντισυμβατικές και ρηξικέλευθες απόψεις.
Ο υποστηρικτής των επαναστατικών ιδεών και φιλέλληνας Βύρων
Ο Λόρδος Βύρων συνέδεσε το όνομα του με την στήριξη των επαναστατικών κινημάτων σε Ιταλία και Ελλάδα ενώ ήταν υποστηρικτής της αυτοδιάθεσης των λαών.
Δεν ήταν απλώς φιλέλληνας. Είχε πάθος για την Ελλάδα, ένα πάθος που πήγαζε από την κλασική του παιδεία. Το 1809 μάλιστα ο νεαρός λόρδος επισκέφτηκε την Αθήνα για να θαυμάσει από κοντά την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα. Έχοντας λάβει κλασική παιδεία, ο Βύρων περίμενε με ανυπομονησία τη στιγμή που θα βρισκόταν μπροστά στο θαύμα του 5ου π.Χ αιώνα. Όμως αντί για το θαύμα του Περικλή, αντίκρισε τον ακρωτηριασμό του μοναδικού αυτού μνημείου από τον συμπατριώτη του Λόρδο Έλγιν… Ο Βύρων ήταν ανοιχτά και ιδιαίτερα ενοχλημένος με την αφαίρεση των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Έλγιν και αντέδρασε με θυμό, όταν κατά την περιήγησή του στο μνημείο, είδε την κλοπή και την καταστροφή.
Αργότερα έγραψε ένα ποίημα, την «Κατάρα της Αθηνάς» (The Curse of Minerva), κατηγορώντας τις πράξεις του Έλγιν. 
Είναι ίσως ο πρώτος υποστηρικτής του αιτήματος της επιστροφής των γλυπτών στη χώρα μας!
Το 1823 και ενώ η Ελληνική Επανάσταση έχει ξεκινήσει, επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι για να βοηθήσει έμπρακτα τον ελληνικό Αγώνα για Ανεξαρτησία. Όμως το ανθυγιεινό κλίμα της περιοχής και οι κακουχίες εξασθένησαν τον οργανισμό του. Πέθανε στις 19 Απριλίου του 1824 σε ηλικία 37 ετών.
Το πένθος για τον θάνατό του ήταν γενικό. Ο Διονύσιος Σολωμός συνέθεσε μακρά ωδή στη μνήμη του («Ωδή εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον»).
Τα τελευταία του λόγια του ήταν για την Ελλάδα: «Της έδωσα τον καιρό, την υγεία μου, την περιουσία μου, και τώρα της δίνω τη ζωή μου. Τι μπορούσα να κάνω περισσότερο;»
Στην Αγγλία, η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε τη χώρα και προκάλεσε ένα ισχυρό κύμα φιλελληνισμού που ενίσχυσε τον ελληνικό αγώνα σε πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Πρόσφερε έτσι, με το θάνατό του, μία ακόμα υπηρεσία στη χώρα που τόσο αγάπησε!
Γράφει η Έρικα Στεργίου Γ4
