Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς του 2020. Είχαν μείνει μόλις κάτι δευτερόλεπτα, πριν να έρθει ο νέος χρόνος. Όλοι ήταν χαρούμενοι γι’ αυτή τη νέα αρχή και οι καρδιές τους ξεχείλιζαν από ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Και τότε ήρθε, ναι είναι αλήθεια, ήρθε… Όλοι τους, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, «άσπροι, μαύροι και κίτρινοι» ευχήθηκαν μαζί με μια φωνή «Χαρούμενο το 2020, με υγεία, αγάπη και ευτυχία!».
Σήμερα, είναι Ιούνιος κι ακόμη δεν έχουμε ζήσει τέτοιες στιγμές , για τις οποίες ευχηθήκαμε όλοι μαζί… Αντιθέτως, έχουμε ζήσει άλλα αμέτρητα συναισθήματα: αναστάτωση, θλίψη, μοναξιά, απόγνωση, απελπισία… Εκατοντάδες στρέμματα κάηκαν στην Αυστραλία, αντίξοα καιρικά φαινόμενα σφυροκοπούν την υφήλιο, ο πλανήτης ασφυχτιά, καταρρέει και χάνεται… Σα να μην έφτανε όμως αυτό, λίγες εβδομάδες αργότερα ,έκανε την εμφάνισή του ο κορωνοϊός, μία άκρως μεταδοτική μορφή γρίπης που ,προς το παρόν,είναι αδύνατο να περιοριστεί, να αντιμετωπιστεί, να καταπολεμηθεί. Μέσα σε λίγες ημέρες απεδείχθη παγκόσμια απειλή και για αρκετό καιρό, περίπου δύο μήνες, βρισκόταν στα πρωτοσέλιδα, καταμετρώντας κρούσματα και θύματα. Επιβλήθηκε καραντίνα και περιορισμοί στις κοινωνικές επαφές. Ο κόσμος ένιωσε ανήμπορος μέσα στην απομόνωση, αποζητώντας τη συντροφιά, την παρέα. Ένιωσε την ανάγκη της αρμονικής ειρηνικής συνύπαρξης…
Όταν κόπασε η ανεξέλεγκτη μεταδοτική του μανία και έφυγε από το προσκήνιο ο COVID-19, όπως τον ονόμασαν, τον γύρο του κόσμου έκανε ένα βίντεο που απεικόνιζε έναν «λευκό» αστυνομικό να σκοτώνει βασανιστικά έναν «μαύρο» πολίτη ,πνίγοντάς τον με το γόνατό του. Έχω μεγαλώσει χωρίς να πιστεύω σε «ταμπέλες» ρατσιστικές, αυτή η πράξη όμως είναι συνέπεια μιας τέτοιας ταμπέλας, διότι για τον θύτη το μόνο κριτήριό του για να προβεί στην εν λόγω πράξη ήταν ότι εκείνος ήταν λευκός ενώ ο άλλος ήταν έγχρωμος. Ο κόσμος αντιδρά και εξαγριωμένος ξεχύνεται στους δρόμους για να υπερασπίσει την τιμή του αδικοχαμένου θύματος. Στο όνομα της απονομής της δικαιοσύνης επικρατούν φαινόμενα βιαιοπραγίας και λεηλασιών. Πού είναι η δικαιοσύνη σε αυτό;
Κοιτώντας γύρω μας, βλέπουμε όλα αυτά τα οποία αποζητήσαμε και ευχηθήκαμε;Όχι,βέβαια… Ενώ υπάρχει η αγάπη μέσα μας και, καθώς φαίνεται, υπάρχει και η επιθυμία μας να στηρίξουμε, να βοηθήσουμε, να αγκαλιάσουμε, κάτι σαν να μας σταματά και οι πράξεις μας αναιρούν όλη αυτή την καλοσύνη και την καλή πρόθεση που προφανώς αρχικά έχουμε. Νομίζουμε πως δεν εξαρτάται από εμάς, πως δεν φταίμε εμείς, πως είναι αδύνατον να καταφέρουμε εμείς να αλλάξουμε κάτι. Κι όμως η ευχή μπορεί να εκπληρωθεί, αν ο καθένας από εμάς κοιτάξει γύρω του και αποφασίσουμε πως θέλουμε, ας πούμε, καθαρό περιβάλλον σε έναν πλανήτη όπου το κάθε είδος έχει τη θέση του, όπως τις ημέρες της καραντίνας, όταν ο πλανήτης μας μπόρεσε, επιτέλους, μετά από τόση ανθρώπινη κακοποίηση να αναπνεύσει. Η ευχή μπορεί ακόμη να εκπληρωθεί, αν πάλι με τη θύμηση της απομόνωσης κατά την περίοδο της καραντίνας και της έντονης μοναξιάς που βιώσαμε, έχοντας την ανάγκη της προσωπικής επαφής με το συγγενή , το φίλο, τον συνάνθρωπο, κάνουμε πράξη αυτόν τον διακαή πόθο για αγάπη και ευτυχία. Πώς μπορούμε να ευχόμαστε να εκπληρωθεί κάτι για το οποίο εμείς οι ίδιοι δεν προσπαθούμε; Δε μπορούμε να ζητάμε να γίνουμε αποδέκτες της αγάπης και της ευτυχίας όταν εμείς οι ίδιοι δεν την προσφέρουμε απλόχερα. Φροντίσαμε για τη σωματική υγεία μας. Ίσως τώρα είναι η στιγμή να φροντίσουμε και για την ψυχή μας!
Βάλια Κύρογλου( Γ1)
