«Με αφορμή τη φανταστική συνομιλία δύο εμβρύων, ενός που μιλά με σκεπτικισμό και ενός γεμάτου εμπιστοσύνη και πίστη, στην κοιλιά μιας εγκύου, τίθεται το ερώτημα αν υπάρχει ζωή μετά τη γέννα. Ουσιαστικά η συνομιλία αυτή, αποτελεί μια παραλλαγή του ερωτήματος “Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο;” Το παρακάτω, λοιπόν, ποίημα γράφτηκε με σκοπό να δείξει ότι για όλους τους Χριστιανούς ο Χριστός αποτελεί πηγή ζωής.»

Αιώνια Ζωή

-Πού θες να πας;! Τι θες να δεις;!

Άμα θα φύγεις, θα χαθείς.

Αγώνας είναι η ζωή,

και πόνος και ανατροπή.

Τι πιστεύεις πως θα κερδίσεις

αν την ασφάλεια τούτη αφήσεις;

Κι εδώ που θα ζήσεις μα και μετά

σκοτάδι είναι, καταχνιά…

-Έχω μονάχα έναν σκοπό

στον Κύριό μου να βρεθώ,

και με το φως Του να λουστώ,

και μονομιάς ν’ αναστηθώ.

Πόσο πολύ αδημονώ

κοντά Του να αναγεννηθώ!

Να νιώσω ελεύθερο πουλί

που έχει βγει απ’ το κλουβί!

Θά ‘χω αφήσει αυτή τη γη

και θα ‘χω ήδη εξαγνιστεί.

Μ’ αγάπη μέσα στην καρδιά

θα βλέπω πια πιο καθαρά,

το Φως, το Γέλιο, τη Χαρά!

Ιησού Χριστέ Οδηγητή

Ζωή κι Ανάσταση

είσαι ΕΣΥ!

Νεφέλη Μωυσιάδη ( Α2)