Εντυπώσεις από τη συμμετοχή μας στους 2ους Διασχολικούς Αγώνες Δημιουργικού Λόγου

ΑΠΟ: 8ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ - Ιουν• 15•21

 Rhetoric-3

Οι αγώνες του αυθόρμητου λόγου ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία! Στην προετοιμασία μάλιστα γι’ αυτόν τον διαγωνισμό κατάλαβα και αυτό που λένε ότι «Δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλά το ταξίδι». Το ταξίδι ήταν το πιο ιδιαίτερο, διότι εκείνο μας βελτίωσε και μας έφερε κοντά.  Όσο για τον προορισμό… Σαν να το είχαμε προβλέψει! Εκεί προσωπικά τα πήγα καλύτερα από τις άλλες φορές. Δεν με εμπόδισε ούτε το άγχος ούτε τίποτα.

Τί επίδραση έχει όμως αυτή η εμπειρία στη ζωή μου τώρα; Παρατηρώ πως πλέον είμαι πιο ετοιμόλογη και νιώθω πιο άνετα να εκφραστώ. Βρίσκω ευκολότερα πια τί να πω, πώς να ξεκινήσω, πώς να κάνω το κείμενο/τον λόγο μου πιο κατανοητό και ενδιαφέρον. Ευχαριστώ λοιπόν γι’ αυτή την ευκαιρία!! «Σπάσαμε» νομίζω λίγο τη μονοτονία αυτής της χρονιάς.

Κωνσταντίνα Ζάχου (Γ1)

 

Η εμπειρία μου από τους ρητορικούς αγώνες ήταν τουλάχιστον φανταστική. Αρχικά δεν ήθελα να συμμετάσχω καθώς ντρεπόμουν να μιλήσω μπροστά σε κόσμο. Όταν όμως κάθισα και το σκέφτηκα συνειδητοποίησα ότι αυτή η διαδικασία θα με εξελίξει σαν άνθρωπο, όπως και έγινε. Κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού, όχι μόνο ξεπέρασα το θέμα που είχα να μιλάω μπροστά σε άγνωστο κοινό, αλλά βελτίωσα κατά πολύ τον λόγο μου. Εκτός από τα προηγούμενα, κατάφερα να μάθω να ελέγχω το άγχος μου, πράγμα εξίσου σημαντικό καθώς το άγχος είναι ένα επίπλαστο συναίσθημα που μας κρατά πίσω. Με χαροποίησε λοιπόν ιδιαίτερα το γεγονός ότι πήρα τόσα πολλά πράγματα και έκανα πολλά βήματα στον δρόμο της βελτίωσης. Όταν έφτασε η ώρα των αγώνων δεν είχα καθόλου άγχος. Πήρα μερικές βαθιές ανάσες και μίλησα για τα θέματα που είχα διαλέξει. Ένιωσα πολύ όμορφα όταν τελείωσα τον λόγο μου διότι εξέφρασα την δική μου προσωπική άποψη για κάποια κοινωνικά θέματα. Εν τέλη δεν είχε και τόση σημασία το να κερδίσω μια θέση στην πρώτη τριάδα αφού είχα πάρει στην διαδρομή, άλλα, πολύ καλύτερα και σημαντικότερα πράγματα.

Εύα Τσιτηρίδου (Γ3)

Οι ρητορικοί αγώνες για εμένα ήταν μια πρόκληση, μια πρόκληση να αντιμετωπίσω κάποιες φοβίες μου και να μιλήσω, να εκφραστώ μπροστά σε ένα ακροατήριο ξένων ανθρώπων. Ήταν μια πρόκληση να βγω προς τα έξω και να μιλήσω αυθόρμητα χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να λάβω μέρος στους αγώνες του αυθόρμητου λόγου.

Η συμμετοχή μου, μου άφησε μια μοναδική αίσθηση ικανοποίησης. Ένιωσα ικανοποίηση γιατί τελικά τα κατάφερα, κατάφερα να ξεπεράσω τους ενδοιασμούς μου και να αφεθώ και αυτό για εμένα ήταν το σημαντικότερο πράγμα που απέκτησα, γιατί απέκτησα μια εμπειρία ανεκτίμητη. Η λέξη εμπειρία ταιριάζει απόλυτα στην όλη διαδικασία της συμμέτοχής μου σε αυτούς τους αγώνες. Οι αγώνες αυτοί μου δώσαν την ευκαιρία να πολεμήσω με το άγχος μου και τελικά να βγω νικήτρια από αυτόν τον πόλεμο, μπορεί όχι παντοτινά, γιατί το άγχος δεν είναι κάτι που το νικάς μόνο με ένα πόλεμο αλλά τουλάχιστον βρέθηκα ένα βήμα πιο κοντά για να το νικήσω για πάντα.

Όλη η διαδικασία της συμμετοχής αποτελεί κάτι το μοναδικό. Απόλαυσα κάθε στιγμή της παρουσίασής μου αλλά και της προετοιμασίας. Ήταν κάτι το φανταστικό που πάνω από όλα θα μου μείνει αξέχαστό. Η εμπειρία αυτή με γέμισε, με έκανε να νιώσω πολύ όμορφα και να γνωρίσω πτυχές του εαυτού μου που ίσως δεν είχα σκεφτεί πως υπάρχουν. Φυσικά μου έμαθε πολλά για το πώς να εκφράζομαι και να διατυπώνω τις σκέψεις μου με σωστό τρόπο σε μικρό χρονικό διάστημα, με έμαθε να σκέφτομαι γρήγορα και να περιορίζω τις σκέψεις μου ως εκεί που πρέπει.

Πολλές φορές σκεφτόμαστε πως ο προφορικός λόγος είναι ευκολότερος από τον γραπτό αλλά πλέον νομίζω πως υπάρχει ίση δυσκολία και στα δύο. Μπορεί στον προφορικό λόγο να μην πρέπει να σκεπτόμαστε την ορθογραφία και την απόλυτη σύνταξη και γραμματική αλλά ακόμη και εκεί ένα λάθος στη σύνταξη ή στην εκφορά μπορεί να σου στοιχήσει. Στον προφορικό λόγο τα λάθη δεν διορθώνονται και δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να σκεφτείς, καθώς πρέπει ταυτόχρονα να μιλάς και να σκέπτεσαι. Αυτά είναι κάποια από τα πράγματα που διδάχτηκα και εξασκήθηκα να κάνω και είμαι σίγουρη πως θα μου χρειαστούν στο μέλλον.

Ακόμη λάτρεψα το γεγονός πως στην πραγματικότητα δεν υπήρξε τόσο το αίσθημα του ανταγωνισμού και πως δεν είχε και τόση σημασία το ποιος θα κερδίσει καθώς στην πραγματικότητα όλη η εμπειρία και η διαδικασία αλλά και τα πράγματα του μαθαίνεις κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και της συμμετοχής είναι το πραγματικό έπαθλο και είναι πραγματικά πολύτιμο.

Είμαι σίγουρη πως αν στο μέλλον μου δοθεί ευκαιρία να ξανασυμμετάσχω σε τέτοιου είδους αγώνας, δεν θα το σκεφτώ καν. Το ελπίζω και ευχομαι να μου ξαναδοθεί μια τέτοια ευκαιρία γιατί από αυτό μόνο να κερδίσει κανείς μπορεί.

Μαρία Δαμηλάκη (Γ3)

Σχολιάστε

Top