Ένα δεκάχρονο κορίτσι, η Ελευθερία,μας αφηγείται την ιστορία της, που διαδραματίζεται το καλοκαίρι του 1940, λίγο πριν ξεκινήσει ο πόλεμος ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ιταλούς. Η Ελευθερία, έχει δύο μικρότερα δίδυμα αδέρφια, τα οποία είχαν βάλει στο μυαλό τους να κλέψουν την μοβ ομπρέλα της κυρίας Υπατίας, γιατί με αυτόν τον τρόπο πίστευαν ότι θα μείνουν στην ιστορία, βάζοντας τη γάτα τους σε ένα αυτοσχέδιο αερόστατο. Η κυρία Υπατία, ήταν η γιαγιά της Βιτώ, της φίλης της Ελευθερίας. Αργότερα, εμφανίζεται ο θείος της Ελευθερίας, που ζει πλουσιοπάροχα με την οικογένειά του στο Φάληρο και τους επισκέπτεται πού και πού. Επίσης, η Ελευθερία, του έχει μεγάλη αδυναμία, γιατί της βάζει να ακούει στο γραμμόφωνο το αγαπημένο της τραγούδι, ταυτόχρονα όμως κι εκείνος λατρεύει να κάνει δώρα στα ανίψια του. Δυστυχώς, στη συνέχεια, ο θείος Μίλτος χρεοκοπεί και αναγκάζεται να μετακομίσει σε ένα πιο μικρό σπίτι με την οικογένειά του, όμως αργότερα μπαίνει στη φυλακή. Επιπλέον, η Ελευθερία δεν γιόρτασε τελικά τα δέκατά της γενέθλια, λόγω της εισόδου των Γερμανών στην Γαλλία. Ακόμη, μπαίνει στην παρέα των παιδιών ο Μπενουά, που μαζί του θα περάσουν πολλές περιπέτειες.
Προσωπικά μου άρεσε πολύ, στο συγκεκριμένο βιβλίο, ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας συνδύαζε την κωμωδία με την ατμόσφαιρα του πολέμου. Θεωρώ αξιοθαύμαστη αυτή την ικανότητά της και πολύ δύσκολο να επιτευχθεί στο έργο της. Ένα ακόμη πλεονέκτημα του βιβλίου, ήταν το ότι δεν ένιωσα καθόλου πως διάβαζα μια ψεύτικη ιστορία, αλλά πραγματικά γεγονότα. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω τον αγαπημένο μου χαρακτήρα, ο οποίος ήταν ο κύριος Μαρσέλ, που κατοικούσε στην ίδια πολυκατοικία με την οικογένεια της Ελευθερίας. Μου άρεσε, διότι ήταν μια πρόσχαρη και αφοσιωμένη προσωπικότητα και πάντα έκανε ό,τι μπορούσε για να ευχαριστήσει τα παιδιά. Εκτός απ” αυτά, το αγαπημένο μου σημείο στο βιβλίο, ήταν όταν επιτέλους η Ελευθερία είδε στο θέατρο την Αντιγόνη του Σοφοκλή, διότι το ήθελε πάρα πολύ και ποτέ ως τότε δεν της είχε δοθεί η ευκαιρία ,αφού δεν της το επέτρεπαν οι γονείς της. Γενικότερα, το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να προσθέσω, είναι ότι η αρχή του βιβλίου ήταν λίγο βαρετή και δεν σε προσέλκυε, όσο θα έπρεπε, η πλοκή της ιστορίας.
Συνοψίζοντας, ευχαρίστως θα το πρότεινα σε παιδιά της ηλικίας μου να το διαβάσουν, αλλά θεωρώ ότι είναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες! Θα μπορούσε να το διαβάσει ένα παιδί δημοτικού, ένας έφηβος, ακόμη και ένας ενήλικας. Επιπλέον, το συνιστώ σε όσους αναγνώστες είναι λάτρεις των περιπετειών. Γι” αυτό λοιπόν, το βαθμολογώ με 8/10.
ΝΙΚΗ ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΥ Β’1
