Το κρασί (ή οίνος) είναι οινοπνευματώδες ποτό, προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού τους (μούστος). Η λέξη κρασί προέρχεται από το μεσαιωνικό <<κρασίον>> που είναι υποκοριστικό της λέξης <<κράσις>> που σημαίνει <<ανάμειξη>>.

Η παραγωγή κρασιού αποτελεί μία παράδοση χιλιετιών. Συνολικά η διαδικασία παραγωγής οίνου, περιλαμβάνει πέντε κύρια βήματα. Τη συγκομιδή, την παραλαβή του “γλεύκους” – οινοποίηση, την αλκοολική ζύμωση, τη μεταζυμωτική φροντίδα  – παλαίωση και τη συσκευασία.

Η παραγωγική διαδικασία ξεκινάει με τον τρύγο. Ο τρύγος είναι η περίοδος αλλά κυρίως η διαδικασία κατά την οποία συλλέγουμε από τους αμπελώνες τα σταφύλια. Για τον προσδιορισμό της κατάλληλης στιγμής, που το σταφύλι έχει τα παραπάνω μόρια (σάκχαρα, οξέα και τανίνες) στις σωστές συγκεντρώσεις και αναλογίες, πραγματοποιούνται συχνές δειγματοληψίες στον αμπελώνα. Έτσι προσδιορίζεται ο δείκτης ωρίμανσης και κατ” επέκταση αποφασίζεται η ημερομηνία του τρυγητού.

Η οινοποίηση  αφορά τη μεταφορά των σταφυλιών με τελάρα στις σταφυλοδόχους, την επεξεργασία τους στον αποβοστρυχωτή (μηχάνημα που ξεχωρίζει τις ρώγες από τα κοτσάνια) και στη συνέχεια ακολουθεί η διαδικασία της λευκής ή ερυθρής οινοποίησης σε πιεστήρια (μηχανήματα όπου πιέζονται τα σταφύλια για να πάρουμε τον μούστο) ή οινοποιητές (δεξαμενές όπου ο μούστος έρχεται σε επαφή με τον φλοιό) αντίστοιχα. Στη συνέχεια σε ειδικές δεξαμενές ο μούστος διαυγάζει (γίνεται δηλαδή διαυγής) και προκαλείται αλκοολική ζύμωση σύμφωνα με την αντίδραση:

ΣΑΚΧΑΡΑ + ΖΥΜΕΣ = ΑΛΚΟOΛΗ + ΔΙΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ (CO2)

Η αλκοολική ζύμωση, είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς στη διάρκειά της, εκτός από αλκοόλη, παράγονται επίσης διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και πλήθος άλλων ενώσεων που προσδίδουν άρωμα, αλλά και άλλους χαρακτήρες κρασιού. Η ζύμωση μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από τους ζυμομύκητες που έχει πάνω το ίδιο το σταφύλι (ζύμωση με γηγενείς ζύμες),  είτε να προστεθεί “εμβόλιο” με ζύμες του εμπορίου, που έχουν απομονωθεί για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

Στο πλαίσιο της μεταζυμωτικής φροντίδας σε οίνους άμεσης κατανάλωσης και όπου αυτό είναι επιθυμητό, λαμβάνουν χώρα διάφορες διεργασίες, όπως η διαύγαση και άλλου τύπου σταθεροποιήσεις, για την απομάκρυνση στερεών υπολειμμάτων (νεκρά κύτταρα ζυμών, πρωτεΐνες, τρυγικά άλατα κτλ), που δύνανται να επηρεάσουν αρνητικά την όψη, αλλά και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του τελικού προϊόντος.

Αναφορικά με την παλαίωση, σε οίνους που ο οινοποιός θεωρεί ότι η ωρίμανση θα λειτουργούσε ευεργετικά, πριν από τα παραπάνω, προτιμάται η αποθήκευσή τους για ορισμένο διάστημα σε ξύλινα βαρέλια.

Τέλος, για να διατεθεί στην αγορά το προϊόν, θα πρέπει να συσκευαστεί. Ο πιο συνήθης τρόπος συσκευασίας ενός ποιοτικού οίνου, είναι η γυάλινη φιάλη. Για τον πωματισμό της γυάλινης φιάλης, χρησιμοποιείται κυρίως φελλός, ενώ όσο περνάν τα χρόνια, πολύ διαδεδομένα γίνονται και άλλου τύπου πώματα, όπως τα βιδωτά και τα γυάλινα.

Ο ελληνικός αμπελώνας αποτελείται κυρίως από γηγενείς ποικιλίες. Στην Ελλάδα καλλιεργούνται περίπου 300 ποικιλίες αμπέλου. Από αυτές θα αναφέρουμε τις σπουδαιότερες ελληνικές.

Αγιωργήτικο (Μαύρο Νεμέας, Μαυρούδι) – Καλλιεργείται συνήθως στον νομό Κορινθίας

Αθήρι – Καλλιεργείται στην Κρήτη και στις Κυκλάδες

Ασύρτικο – Καλλιεργείται κατά κύριο λόγο στις Κυκλάδες

Λιάτικο (Λιάτης, Μαυρολιάτης, Διμηνίτης) – απαντάται στο νησί της Κρήτης, αλλα και στις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα, τη Δ. Πελοπόννησο και τη Ζάκυνθο

Μαυροδάφνη (Θυνιάτικο) – Καλλιεργείται στην περιοχή Πατρών και Κεφαλληνίας.

Μοσχάτο Σάμου (Μοσχοστάφυλο, Μοσχάτο άσπρο, Μοσχούδι) – συναντάται στις περιοχές της Σάμου, Αχαΐας και στα Δωδεκάνησα.

Ντεμπίνα - Συναντάται σε ψυχρά κυρίως κλίματα όπως αυτό των Ιωαννίνων και της γύρω περιοχής.

Ξινόμαυρο (Μαύρο Ναούσης, Ξινόμαυρο Κοζάνης, Ξυνόγκαλτσο) –  Καλλιεργείται  στην Ημαθία, στον νομό Κοζάνης και την επαρχία της Νάουσας.

Ροδίτης (Ρογδίτης, Ροϊδίτης, Αλεπού, Ροδομούσι, Βιολεντό) – Ευδοκιμεί στις περιοχές των Νομών Πάτρας, Μαγνησίας, Ηλείας, Μεσσηνίας, στην Εύβοια, στην Αγχίαλο Θεσσαλίας

Ρομπόλα (Ρομπόλα κέρινη, Ασπρορρομπόλα) – καλλιεργείται  στην περιοχή της Κεφαλληνίας και Ζίτσας Μετσόβου.

Σαββατιανό - καλλιεργείται στις περιοχές της Αττικής, Εύβοιας, Βοιωτίας και Μαγνησίας

Μελίνα Νίκα (Α2)