του Δημήτρη Μπακιρτζή
Μία μπαλάντα εμπνευσμένη από την «Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων» του Κ. Καρυωτάκη.
Για όλους τους έρωτες, άδοξοι που είναι
τραγικό τέλος έχουν
και στα σκοτάδια κατοικούνε
των ανθρώπων την μιζέρια τρέφουν.
Από την άλλη για αυτούς, που ίδια μοίρα δεν αντίκρισαν
τους έρωτες τους εκπληρωμένους
που στην καρδιά των ανθρώπων φωλιά αναζήτησαν
τους έρωτες τους δοξασμένους.
Αυτούς που άνθισαν από την γη,
σκορπίζοντας χαρά και συμπόνια,
μια αγάπη αληθινή,
μια που θα κρατήσει αιώνια.
Αυτούς που μόνο καλό κάνουν,
επουλώνουν τους πληγωμένους,
και όλα αυτά δεν φτάνουν,
τους έρωτες τους δοξασμένους.
Και αν μια μέρα όλα τελειώσουν
και ο έρωτας ανάμνηση απογίνει,
τα αστέρια θα το φανερώσουν,
και οι αναμνήσεις θα λάμπουν για πάντα στην σελήνη.
Αυτά που θα μείνουν, τα πιο σημαντικά,
δύναμη θα δίνουν στους πικραμένους,
και θα αναπολούν σαν τα παιδιά,
τους έρωτες τους δοξασμένους
Σε αυτούς λοιπόν αναφέρομαι,
που τρέφουν τους ερωτευμένους,
αυτά λέω και σκέφτομαι,
τους έρωτες τους δοξασμένους.
