Λέξεις: Μαρία Μπηγινά
Θεσσαλονίκη, 13/3/2022
Πολυαγαπημένη μου φίλη,
Ελπίζω να είσαι καλά. Η αλήθεια είναι πως τώρα τελευταία δε σου γράφω συχνά. Το καθημερινό μου πρόγραμμα κάθε άλλο παρά ελεύθερο είναι. Τείνω να αμελώ εντελώς ό,τι δεν σχετίζεται με το σχολείο και τα μαθήματα. Είναι, βλέπεις, αρχές Μαρτίου, περίοδος διαγωνισμάτων… Αυτή τη βδομάδα γράφουμε τρία: Αρχαία, Χημεία και Βιολογία!
Από το Σάββατο δεν έχω σταματήσει τη μελέτη! Ακόμη και το βράδυ, ρίχνω πάντα μια τελευταία ματιά στα βιβλία μου, για να σιγουρευτώ πως δεν έχω ξεχάσει κάτι. Χθες με πήρε ο ύπνος την ώρα, θαρρώ, που διάβαζα για τις αντιδράσεις οξειδοαναγωγής! Το χειρότερο είναι ότι, με ή χωρίς διαγωνίσματα, η κατάσταση αυτή επαναλαμβάνεται συνεχώς, αφού οι εργασίες για το σπίτι και τα κείμενα για αποστήθιση δεν είναι ποτέ λίγα. Ακούγεται λυπηρό, μα κάθε φορά που τελειώνω με όλα αυτά, την επόμενη κιόλας μέρα βρίσκω τον εαυτό μου με τον τριπλό όγκο διαβάσματος. Καμιά φορά όταν το σκέφτομαι, νιώθω πως πνίγομαι, λες και οι ώρες της ημέρας δεν είναι πια αρκετές…
Παράλληλα, οι καθηγητές προσπαθούν να μας πείσουν πως είμαστε υπερβολικοί, πως έχουμε άφθονο χρόνο και «καλό θα ήταν να τον εκμεταλλευτούμε», ώστε να πάρουμε καλούς βαθμούς στο τέλος του τετραμήνου. Μα πως μπορώ να έχω έναν καλό βαθμό σε ένα μάθημα που δε μου αρέσει και αναγκάζομαι να το διαβάσω; Και τι θα γίνει αν στο τέλος δεν καταφέρω να γράψω καλά στο διαγώνισμα ή στις εξετάσεις; Πολύ απλά δε θα ανταποκριθώ στις προσδοκίες του καθηγητή και γενικότερα ενός σχολείου που ως στόχο έχει οι μαθητές να αριστεύουν σε όλα τα μαθήματα. Τι και αν είσαι καλός στη Φυσική ή τη Χημεία αν δεν μπορείς να πάρεις είκοσι στα Αρχαία και την Ιστορία; Η νοοτροπία αυτή μου δημιουργεί μεγάλο άγχος και συνάμα θυμό. Άλλωστε, πόσο διαφορετικό θα ήταν το σχολείο εάν δεν υπήρχαν οι βαθμοί, τα διαγωνίσματα και οι εξετάσεις. Πόσο πιο ευχάριστη η μελέτη, χωρίς καταναγκασμό και βιασύνη!
Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως αδυνατώ να φανταστώ να συμβαίνει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα, διότι έχω συνδέσει από πολύ μικρή ηλικία το σχολείο με τον φόβο και την απογοήτευση. Την απογοήτευση αν δεν γράψεις αρκετά καλά σε ένα διαγώνισμα, αν δεν πάρεις τους βαθμούς που επιθυμούν να πάρεις, αν δεν θεωρηθείς το ίδιο εργατικός ή έξυπνος με τους υπόλοιπους συμμαθητές σου.
Είναι τρομερό πώς καμιά φορά μπορεί ένα συναίσθημα να σε καταλάβει σε τέτοιο βαθμό. Υποθέτω ότι δεν έχω πολλές επιλογές! Πρέπει να περιμένω να περάσουν οι μέρες μέχρι να έρθει επιτέλους το καλοκαίρι και να βρω την ευκαιρία να ηρεμήσω. Προς το παρόν, κοντεύει να ξημερώσει κι εγώ βρίσκομαι για ακόμη μία φορά ξύπνια στο γραφείο μου…
Περιμένω, σύντομα, και τα δικά σου νέα
Σε φιλώ,
ΧΧ
