της Δάφνης Τζάτζη
“Εδώ μια δραπέτης γίνεται βασίλισσα ή επιστήμονας ή χειρότερα, ποιήτρια …“
Η Ρεντ και η Μπλου είναι πράκτορες στις αντίθετες πλευρές του ίδιου πολέμου, όπου η κάθε πλευρά θέλει να επιβάλει το δικό της όραμα ουτοπίας. Οι δύο χαρακτήρες έχουν ζήσει για αιώνες και έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν μπροστά και πίσω στο χρόνο σε μια ποικιλία από πιθανές εκδοχές τόσο του παρελθόντος όσο και του μέλλοντος χρησιμοποιώντας την ικανότητα τους για να επηρεάσουν το κύριο χρονοδιάγραμμα και να επιβάλλουν το όραμα της πλευράς τους.
Καθεμία τους είναι η πιο δημιουργική, έξυπνη και υψηλόβαθμη πράκτορας της πλευράς της στον πόλεμο. Από τον πρόλογο ο αναγνώστης τις βρίσκει σε μια αλληλογραφία με αμφισβητήσιμο περιεχόμενο.
Η Ρεντ δουλεύει για την Υπηρεσία, μια κοινωνία με προηγμένη τεχνολογία όπου υπάρχει λίγη άνεση στον κόσμο επιβεβλημένης τάξης και ασυγχώρητης πειθαρχίας. Αντίθετα η Μπλου ανήκει στην Αυλή η οποία μια γρήγορη ματιά πρόκειται για μια ισότιμη πολιτεία όπου η τεχνολογία είναι βιολογική και όχι ψηφιοποιημένη και όπου η ανάπτυξη των πραγμάτων παράλληλα με την αρμονία στον ζωντανό κόσμο είναι η πρώτη έγνοια.
Έτσι ανάμεσα σε έναν πόλεμο που εξελίσσεται ταυτόχρονα σε όλους τους αιώνες , μέσα στα έμψυχα και άψυχα αντικείμενα, με μία δόση ποίησης αρχίζει ο έρωτας
“ Για να παραφράσω τα λόγια του ποιητή : Τα γράμματα είναι δομές, όχι γεγονότα. Τα δικά σου μου προσφέρουν ένα μέρος για να μείνω “
Το κομμάτι το οποίο ξεχωρίζει στο βιβλίο είναι η αφήγηση μέσω γραμμάτων. Οι δύο χαρακτήρες , αιώνιοι και όχι εντελώς ανθρώπινοι , ανταλλάσσουν μηνύματα γραμμένα σε φλεγόμενο χαρτί , σκαλισμένα στο κομμένο φλοιό ενός δέντρο όπου το ένα γράμμα χρειάζεται 100 χρόνια για να σχηματιστεί , “ζωγραφισμένα” σε φυσαλίδες νερού όταν εκείνο φτάσει σε συγκεκριμένο βαθμό ζέσης … Οι μέθοδοι επικοινωνίας είναι αναμφίβολα πρωτότυποι και οι επιστολές γίνονται τόσο εντυπωσιακές όσο και ρομαντικές, ετσι ωστε να μοιάζουν περισσότερο με δώρα με μορφή .
Ακόμη, το βιβλίο ενσωματώνει τον λόγο που άτομα σαν εμένα βρίσκουν τον εαυτό τους λάτρεις της ιστορίας: Απεικόνιση δυναστειών, αυτοκρατοριών που αναπτύσσονται, αγγίζουν τον ήλιο και παρακμάζουν. Αφήνουν πίσω τους κομμάτια του μεγαλείου τους τα οποία στο μέλλον δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από ερείπια και σύμβολα των εύθραυστων δυνάμεων που νόμιζαν πως θα κρατήσουν για πάντα. Ο αναγνώστης γνωρίζει ιστορικά πρόσωπα τα οποία ανατρέπουν την πραγματικότητα από την οπτική ενός “ασήμαντου”. Ούνοι , Σαίξπηρ , ένας επιστήμονας που ευθύνεται για τον αφανισμό ενός πολιτισμού κ.ά.
Είναι δύσκολο, αν και πρόκειται για ένα βιβλίο λιγότερο από 300 σελίδων, να εστιαστεί ολοκληρωτικά και για πολύ χρόνο η προσοχή του αναγνώστη στα δρώμενα. Η λυρική γλώσσα είναι σαφώς σαγηνευτική, οδηγεί όμως στην εκτίμηση της ιστορίας περισσότερο σε πνευματικό επίπεδο παρά σε συναισθηματικό. Το βιβλίο φλερτάρει με την υπομονή και την αφοσίωση του αναγνώστη και σε δεύτερη ανάγνωση αποκαλύπτει περισσότερα και τα θέματα όπως ο έρωτας αποκτούν περισσότερο βάθος. Για να είμαι ειλικρινής όμως στα μισά της αφήγησης , το ρομάντζο της Μπλου και της Ρεντ όντως γίνεται διαπεραστικό. Η αγάπη για την οποία γράφουν, είτε είναι αληθινή είτε σχεδιάζεται απλώς ως μέρος ενός μακροχρόνιου παιχνιδιού απατεωνιάς, γίνεται απόλυτα πειστική και τοποθετείται ως πυρήνας για την εξέλιξη της ιστορίας.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: This Is How You Lose the Time War
Συγγραφείς: Amal El-Mohtar , Max Gladstone
Εκδόσεις: Saga Press
Έτος Έκδοσης: 2019
Πηγές :
Wikipedia , This is how you lose the time war. Διαθέσιμο στο This Is How You Lose the Time War – Wikipedia
Lia ( 2022 Ιανουάριος 7). Review : This Is How You Lose the Time War. Anode to fiction. Ανακτήθηκε από Review : This Is How You Lose the Time War – An Ode to Fiction (wordpress.com)
