Το 2021 έφυγε… αλλά η αρχή έγινε: Όμιλος Πρώτων Βοηθειών στο 1ο Πρότυπο ΓΕΛ «Μανόλης Ανδρόνικος»

της Δέσποινας Παπαζιώγα

 

Η κυρία Κυριακή Γρηγοριάδου, Βιολόγος του 1ου Πρότυπου ΓΕΛ «Μανόλης Ανδρόνικος», ανέλαβε τα ηνία του ομίλου πρώτων βοηθειών που δημιουργήθηκε φέτος στο σχολείο μας. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, πρόκειται να αναδείξει τη σημαντικότητα του Ομίλου και γενικά τέτοιου είδους προγραμμάτων, αλλά, κυρίως, να μας προβληματίσει σχετικά με την ορθότητα των αντιδράσεών μας σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης… όταν ένας άνθρωπος χρειάζεται τη βοήθειά μας.

Γιατί δημιουργήθηκε ο όμιλος και ποιες δράσεις περιλαμβάνει;

Η σκέψη για τη δημιουργία του Ομίλου γεννήθηκε μετά την απόκτηση από το σχολείο ενός απινιδωτή, ο οποίος είναι ένα εξειδικευμένο εργαλείο παροχής πρώτων βοηθειών που κοστίζει ακριβά. Μετά την αγορά του έγινε, διαδικτυακά, μία προσομοίωση χρήσης του από την εταιρεία που τον αγοράσαμε. Θεωρήσαμε, ωστόσο, ότι θα αποτελεί επιπλέον κέρδος να ξέρουν και να μπορούν να τον χρησιμοποιούν τα παιδιά του σχολείου.  Έτσι, σε περίπτωση ανάγκης, αυτό το εξελιγμένο μηχάνημα δεν θα μείνει ανεκμετάλλευτο. Εκτός από αυτό, έχουμε στείλει και μία επιστολή μέσω της οποίας κοινοποιήσαμε την ύπαρξη του απινιδωτή στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Ο απινιδωτής έχει καταχωρηθεί και στην ιστοσελίδα του Kid Save Lives – υπάρχουν οδηγίες για το πού ακριβώς βρίσκεται – και είναι διαθέσιμος για όποιον το χρειαστεί στη γύρω περιοχή, είτε στα διπλανά σχολεία, είτε στην ευρύτερη περιοχή. Η λογική ήταν να μπορούν να τον χειριστούν τα παιδιά του σχολείου,  αν παραστεί αυτή η ανάγκη. Ο απινιδωτής αυτός δεν είναι εκπαιδευτικός. Είναι κανονικός, σαν αυτόν που χρησιμοποιούν στα ΕΚΑΒ.

Στόχος είναι οι μαθητές να μπορούν να ακολουθήσουν τα βήματα για την παροχή πρώτων βοηθειών σε ένα θύμα, το οποίο είτε δεν αναπνέει, είτε εμφανίζει άλλα προβλήματα. Σε δεύτερη φάση, υπάρχει η σκέψη, εφόσον πάρουμε άδεια και υπάρχει ενδιαφέρον, να γίνουν και κάποιες ανάλογες επιδείξεις και στους γονείς των μαθητών, κάποια απογεύματα, ώστε να υπάρξει διάχυση αυτής της δράσης. Το Kid Save Lives δίνει πολύ καλά τεκμηριωμένες οδηγίες για την παροχή βοήθειας σε ένα θύμα. Είναι στις σκέψεις μας να καλέσουμε και αυτόν τον οργανισμό να κάνει μια επιτόπια επίδειξη στο σχολείο. Προς το παρόν η είσοδος εξωσχολικών στον χώρο του σχολείου παρουσιάζει κάποια προβλήματα, καθώς οι περισσότερες δράσεις γίνονται διαδικτυακά. Οπότε, σε αυτή τη φάση, δεν έχουμε πάει στο επόμενο βήμα: να κινητοποιήσουμε τους γονείς ή να οργανώσουμε δράσεις στο σχολείο με διάφορους φορείς, όπως είναι οι Σαμαρείτες και το Kid Save Lives.

Αναφέρατε τον οργανισμό του Kids Save Lives, που επικεντρώνεται, επίσης, σε θέματα παροχής πρώτων βοηθειών. Πόσο αναγκαία κρίνετε τη δράση του;

Το πρόγραμμα αυτό έχει μεγάλη διείσδυση και στο μαθητικό, αλλά και στο ενήλικο κοινό, και περιλαμβάνει δράσεις που αφορούν την αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών στα οποία κάποια ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο. Θεωρώ ότι είναι χρήσιμη, γιατί τα πρώτα λεπτά μετά την κατάρρευση ενός θύματος είναι τα κρίσιμα για να δοθεί ουσιαστική βοήθεια. Κάθε λεπτό που περνάει είναι εις βάρος του. Είναι σημαντικό να υπάρχουν άτομα που μπορούν να βοηθήσουν είτε ουσιαστικά, είτε απλώς καλώντας βοήθεια, και το Κid Save Lives είναι αρκετά δημοφιλές και παρέχει σχετικές δράσεις.

Πιστεύετε ότι κάθε σχολείο θα έπρεπε να παρέχει τέτοια προγράμματα στους μαθητές;

Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει σαν πρόγραμμα αυτό καθ’ αυτό, πέρα από το Αναλυτικό Πρόγραμμα. Υπάρχει μέσα σε αυτό, και, ειδικότερα, στη βιολογία της πρώτης Λυκείου (π.χ. τα καρδιαγγειακά νοσήματα).  Γίνονται, συνεπώς, μέσα από το γνωστικό αντικείμενο νύξεις για αυτά τα θέματα, ενώ υπάρχει και η προτροπή να γίνουν δράσεις πάνω σε αυτά τα θέματα τις οποίες κάνουμε κάθε χρόνο. Πέρυσι ίσως ήταν η μόνη φορά που δεν κάναμε τίποτα, λόγω των διαδικτυακών μαθημάτων που διήρκησαν σχεδόν όλη τη χρονιά, αλλά σχεδόν κάθε χρόνο κάνουμε κάποια δράση σχετική, είτε σε μικρότερο εύρος, είτε σε μεγαλύτερο.

Η κ. Γρηγοριάδου προσθέτει:

Είναι σημαντικό, πέρα από το αν έχεις επίσημη πιστοποίηση ή όχι, να μπορείς να κάνεις κάτι. Υπάρχουν πολλοί ενδοιασμοί σχετικά με την παροχή ρεύματος από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν. Είναι σημαντικό να νοιώθεις αυτοπεποίθηση και ότι αυτό που κάνεις το κάνεις σωστά. Οι συσκευές αυτές είναι έξυπνες και αν δεν πρέπει να δώσεις ρεύμα, όσο και να πατάς το κουμπί δεν θα δώσεις. Δεν κινδυνεύει κάποιος από μία δική σου άστοχη ενέργεια, επειδή είσαι άπειρος. Δεν έχεις νομικά ζητήματα από πίσω, δηλαδή να σε καταγγείλουν ότι έκανες κάτι που έβλαψε το θύμα.

Βέβαια, πρέπει να ξέρεις και μερικά πράγματα. Σε ένα θύμα από ένα τροχαίο που αιμορραγεί, δεν θα πας και θα κάνεις μαλάξεις, επειδή αυτό ξέρεις να κάνεις. Δεν θα μετακινήσεις το θύμα. Αν το μετακινήσεις, μπορεί να του κάνεις ζημιά. Κάποια βασικά πράγματα, επομένως, να τα ξέρουμε. Ένας με μηχανή έπεσε και χτύπησε. Δεν θα πας να του βγάλεις το κράνος από το κεφάλι, σε καμία περίπτωση, γιατί μπορεί να του κάνεις ανεπανόρθωτη ζημιά. Δεν θα αντικαταστήσουμε το ΕΚΑΒ και τους διασώστες, αλλά ο καθένας μας μπορεί να κάνει πολλά. Από το να κοιτάμε έναν άνθρωπο πεσμένο κάτω και να μην κάνουμε τίποτα, είναι προτιμότερο να κάνουμε κάτι, ό, τι μπορούμε.

Σας ευχαριστούμε πολύ.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης