της Έλενας-Σοφίας Κασαμπαλίδου
Η Έλενα-Σοφία Κασαμπαλίδου, ως τελειόφοιτη της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., είχε την ευκαιρία να κάνει την πρακτική της στο 1ο Πρότυπο ΓΕΛ «Μανόλης Ανδρόνικος». Στο παρακάτω κείμενο περιγράφονται οι σκέψεις και τα συναισθήματα που της δημιουργήθηκαν μετά το τέλος της πρακτικής της.
Οι ψυχολόγοι λένε πως για να εξηγήσεις ορισμένα πράγματα που σε απασχολούν στο παρόν, πρέπει να γίνεις ο «αρχαιολόγος του εαυτού σου». Αρχαιολόγος μπορεί να μην είμαι -ούτε καν Θεολόγος ακόμη- , όμως έσκαψα. Έσκαψα και βρήκα το «φως στο τούνελ»… (Όχι, δε θα κυνηγήσω την καριέρα της κυρίας Νικολούλη.)
…Έπιανα το βιβλίο στα χέρια και περπατούσα πέρα-δώθε έχοντας για μοναδικό ακροατή, τον σκούρο έντονο μωβ τοίχο του δωματίου μου. Διάβαζα το μάθημα φωναχτά σημειώνοντας λέξεις-κλειδιά στον άσπρο πίνακα. Το βιβλίο ήταν αρκετά μεγάλο για να το κρατάω με το ένα μόνο χέρι. Ορίστε κάτι που διέφερα από την «κυρία»…
… «Άρα το yes τί είπαμε σημαίνει;»
Θυμάμαι σαν χτες την προγιαγιά μου να κάθεται στο «ντιβάνι» (όπως το αποκαλούσε), προσπαθώντας να συγκρατήσει τί σημαίνει το «yes», γιατί ήξερε πως μετά από λίγο θα την «ελέγξω».
(…Συνήθως ακολουθούσε παρατήρηση γιατί «χάζευε»…)
Και τα χρόνια περνούσαν…
Έφτασα στο Λύκειο.
Εκεί «παρατηρούσα».
-Ποιός είναι αυτός που δε θα βάλεις στην ώρα του ποτέ τη Συνέλευση του τμήματός σου… ;
-Ποιόν θα δεις στο δρόμο και θα τρέξεις με ενθουσιασμό να του μιλήσεις ; …
Μου έκανε εντύπωση! Όλοι καθηγητές, όλοι «κάνουν την ίδια δουλειά», λίγοι όμως «μας ψήνουν» να παρακολουθούμε το μάθημά τους.
Δεν ξέρω, αυτή ίσως να είναι η λέξη που θα έπρεπε να γραφτεί με έντονα γράμματα, το «ψήσιμο»…
Μεγαάλη πρόκληση!
Πέρασε ο καιρός και να ‘μαι εδώ, στο 2022…
…Απ’ τα θρανία, στην έδρα!
Για ένα μόνο «ψήσιμο»…!
Έβλεπα μεγάλη απόσταση, μα σήμερα πρόσεξα πως… βρίσκονται στην ίδια τάξη!
