της Σίσσυς Χαντζίδου
Φτιάξτε το μέλλον σας. Σκεφτείτε!
Μη μένετε στάσιμοι. Παραδειγματιστείτε!
Καθηγητές, γονείς το ίδιο τροπάριο
Κάθε μέρα που περνάει repeat, το ίδιο σενάριο.
Τετράδια γραμμένα, μα άδειες ψυχές
Φτερούγες σας που κλείσανε, σε σκέψεις ρηχές.
Και όταν συμβιβάζεσαι με την σιωπή
Ποιος θα τολμήσει να φέρει αλλαγή;
Λόγια που ειπώθηκαν, δίχως ουσία
Κόψανε απ’ τα παιδιά τη φαντασία.
Μα όταν πανικόβλητος ρώτησες: Γιατί;
Ξέχασες να αναφέρεις πως το ψαλίδι το κράταγες εσύ!
Διαμόρφωσες μια κοινωνία,
Που είχε ως τέλος και αρχή την υποκρισία.
Μα εσύ το ερμήνευσες διαφορετικά
Φοβούμενος μη χάσεις ποσοστά.
Να προλάβουμε να κλείσουμε ουλές,
Να φύγουν απτό υπόβαθρο διάχυτες σκιές
Και ρώτησαν: Γιατί;
Γιατί η νέα γενιά οφείλει να σωθεί…
