των Αντζελίνα Κόγια & Ιωάννας Παπαβασιλείου
Στιγμές αναρωτιέμαι για ποιο λόγο οι άνθρωποι πράττουν με τέτοιο τρόπο. Γιατί να θέλει κάποιος να σε στεναχωρήσει; Για ποιον λόγο να θέλει να σε κάνει να νιώσεις χάλια για τον εαυτό σου; Γιατί, γιατί, γιατί… Κάποια στιγμή σταμάτησα να αναρωτιέμαι. Έδωσα στον εαυτό μου δύο επιλογές: ή να αποδεχτώ την κατάσταση και να μην αντιδράσω ή να κάνω τους άλλους να νιώσουν όπως ένιωσα και εγώ. Αν και καμία από τις δύο δεν είναι συνετή επιλογή, εγώ διάλεξα την δεύτερη. Δεν μπορούσα να μείνω άπραγη και να αφήσω τους άλλους να με αποφεύγουν, να μην μου απευθύνουν τον λόγο, να με απομονώνουν, να με κοροϊδεύουν ή ακόμα και να προσποιούνται πως δεν υπάρχω.
Πήρα την απόφαση λοιπόν να κάνω κάτι δραστικό, κάτι που δεν θα περάσει απαρατήρητο και θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο σκοπός μου ήταν να «εκδικηθώ» την κοπέλα που με έφερε σε αυτήν την κατάσταση, η οποία αφού με έδιωξε ολοκληρωτικά από την παρέα διαδίδοντας φήμες και ψέματα για εμένα, είχε βάλει στόχο να απομακρύνει και μια άλλη «φίλη» της. Επιπλέον, με τις τελευταίες πράξεις της είχε κλονίσει την εμπιστοσύνη των υπολοίπων φίλων της, αφού είχε την τάση να χρησιμοποιεί ψέματα για να τραβήξει προσοχή. Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, ήξερα πως ήταν το κατάλληλο «θύμα» για την εκδίκηση μου.
Κατέβασα λοιπόν μια εφαρμογή στο κινητό μου, τράβηξα στιγμιότυπο οθόνης μια παλιά συνομιλία που είχα με αυτήν την κοπέλα και με τη βοήθεια της εφαρμογής άλλαξα τα μηνύματα όπως και την ώρα. Με αποτέλεσμα να φαίνεται πως η κοπέλα κατακρίνει και υποτιμάει την υποτιθέμενη φίλη της. Έπειτα, διέγραψα τη συνομιλία μας ώστε να μην μπορεί να με κατηγορήσει πως είπα ψέματα, κάτι που δεν έκανα ακριβώς, καθώς απλώς κατέγραψα τα όσα έλεγε προφορικά, γραπτώς. Το τελευταίο βήμα ήταν να στείλω το τροποποιημένο στιγμιότυπο οθόνης στην «φίλη» της. Όπου και έκανα, αφήνοντάς τες αυτές και την παρέα τους να μαλώσουν μεταξύ τους.
Βλέποντας την κατάσταση που είχα δημιουργήσει, περιέργως, δεν ένιωθα ούτε ντροπή ούτε ενοχές για αυτά που έκανα. Γιατί πραγματικά η εκδίκηση είναι καλύτερη από την υποχώρηση. Νόμιζα και ήμουν λάθος. Η ικανοποίηση και η ευχαρίστηση της εκδίκησης με είχαν τυφλώσει και τώρα με κυριεύουν οι τύψεις, όχι λόγω μετάνοιας, αλλά επειδή έγινα κι εγώ μια από αυτούς.
