Οι δολοφόνοι της Συρίας

Επί επτά χρόνια δολοφονούν έναν λαό. Καταστρέφουν μια χώρα. Σκορπίζουν τον τρόμο και την προσφυγιά. Οι ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία πρωταγωνιστούν στο μακελειό ανθρώπων μοιράζοντας εδάφη, κέρδη, ενεργειακές πηγές και σφαίρες επιρροής. Τώρα «ακονίζουν» τα μαχαίρια κι ετοιμάζουν γενικευμένο πόλεμο.

Από τον Μάρτιο του 2011 όταν και ξεκίνησε ο ανελέητος βομβαρδισμός της Συρίας από τους δυτικούς δολοφόνους και στα χρόνια που ακολούθησαν με τις συγκρούσεις να μαίνονται, οι άμεσοι και έμμεσοι νεκροί από τον πόλεμο ξεπερνούν τους 500.000 ανθρώπους!

Συνολικά το 13% του πληθυσμού έχει σκοτωθεί ή τραυματιστεί από την έναρξη της κρίσης τον Μάρτιο του 2011.

Πάνω από 2 εκατομμύρια πολίτες έχουν τραυματιστεί.

Το προσδόκιμο ζωής έπεσε από τα 70 χρόνια το 2010 στα 55,4 το 2015.

Πάνω από 6,5 εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι εντός της χώρας, πάνω από 5 εκατομμύρια οι πρόσφυγες.

Ο συνολικός πληθυσμός της χώρα έχει μειωθεί κατά 25% και ένα μεγάλο κύμα προσφύγων εγκαταλείπει με κάθε μέσο τη χώρα.

Το 2015 ανακοινώθηκε ότι η Συρία ζει σχεδόν χωρίς καθόλου ηλεκτρικό ρεύμα καθώς το 83% του δικτύου ηλεκτροδότησης δεν λειτουργεί εξαιτίας του πολέμου.

Το 80% και πλέον των πολιτών ζει κάτω από το όρια της φτώχειας…

Το έγκλημα έχει αιτία

Γιατί στήθηκε όμως το μακελειό ενός λαού;

Η απάντηση μας γυρίζει χρόνια πίσω. Πριν τον Μάρτη του 2011. Η κυβέρνηση του Μπασάρ Ασαντ αποφάσισε να εκχωρήσει τα δικαιώματα εξόρυξης των υδρογονανθράκων της συριακής ΑΟΖ στα ρωσικά μονοπώλια. Τα συμβόλαια, που υπέγραψαν οι ρωσικές εταιρείες έφτασαν τα 1,6 δισ. δολάρια.

Το μέγεθος των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Συρίας σύμφωνα με τις επίσημες μελέτες και έρευνες είναι από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Οι αμερικανικές και γαλλικές πολυεθνικές που ήδη εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα της νοτιανατολικής Μεσογείου (Ισραήλ, Κύπρος κ.α), είδαν τις ρώσικες εταιρείες να εξασφαλίζουν τη μερίδα του λέοντος. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με την απόφαση της κυβέρνησης Άσαντ να προχωρήσει στην κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου του Ιράν (όπου εμπλέκονται και ρωσικές εταιρείες) και προέβλεπε διαδρομή μέσω Ιράκ και Συρίας και στη συνέχεια, με τη μορφή LNG (υγροποιημένο αερίου) από λιμάνι της Συρίας προς τις αγορές της Ευρώπης, δημιουργούσε νέες συνθήκες.

Οι ρωσικές εταιρείες έβαζαν χέρι στα αποθέματα της Συρίας και σε συνδυασμό με το δικό τους αέριο που προωθούν στην Ευρώπη θα γίνονται οι μεγάλοι πάροχοι ολόκληρης της Γηραιάς Ηπείρου. Επιπλέον, η Ρωσία διατηρούσε και διατηρεί τεράστια συμβόλαια πώλησης όπλων στη Συρία, ενώ στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς έχει τη μοναδική ναυτική βάση με πρόσβαση στη Μεσόγειο.

Οι ΗΠΑ αλλά και Γαλλία, Γερμανία που θέλουν με κάθε τρόπο να «σπάσουν» το ρωσικό μονοπώλιο προς την Ευρώπη, αντιτάχθηκαν στους σχεδιασμούς Άσαντ.

Ταυτόχρονα ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εταιρείες κάνουν τεράστιο εμπόριο όπλων στην περιοχή….Είναι γνωστό ότι το εμπόριο όπλων απαιτεί πολέμους και τρόμο..

Σχεδόν οι μισές πωλήσεις των αμερικανικών όπλων είχαν προέλευση κράτη της Μέσης Ανατολής. Εκεί που δεκάδες άνθρωποι κάθε μέρα χάνουν τη  ζωή τους, όπως γίνεται στον πόλεμο της Συρίας στήνονται σχέδια για επαναχάραξη συνόρων και δρα ο ΙSIS που εξοπλίστηκε αρχικά από τις ίδιες τις ΗΠΑ….

Κραυγή αγωνίας από την πολύπαθη χώρα

Σφοδρές αντιδράσεις έχει προκαλέσει παγκοσμίως η πυραυλική επίθεση που εξαπέλυσαν ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία εναντίον της Συρίας,το Σάββατο 14/4/2018,  με αφορμή ένα ακόμη αμφιλεγόμενο περιστατικό περί χρήσης χημικών από τον συριακό στρατό στην Ντούμα.

Ο γνωστός σκιτσογράφος Latuff με τη «δυνατή» του πένα δημιούργησε ένα ακόμη σκίτσο-καταγγελία ενάντια στην επίθεση σε βάρος της Συρίας.

Μακρόν, Τραμπ και Μέι δαγκώνουν με τα τρομερά ματωμένα τους σαγόνια την πολύπαθη Συρία που βγάζει μια κραυγή τρόμου, φωνάζοντας το όνομά της!

Μαυροπούλη Αργυρώ/ Γ2

Tα ξεχασμένα παιδιά της Συρίας

Στον Λίβανο μεγαλώνει μια γενιά προσφυγόπουλων από τη Συρία χωρίς ταυτότητα και χωρίς εκπαίδευση. Οι γονείς τους ανησυχούν για το μέλλον τους ενώ το τέλος του πολέμου δεν φαίνεται να πλησιάζει.

Στον μικρό προσφυγικό καταυλισμό Μεϊντέν στο Μπαρ Ελιάς του Λιβάνου ζουν συνολικά εννέα οικογένειες σε αυτοσχέδιες καλύβες που παγώνουν τον χειμώνα και το καλοκαίρι υποφέρουν από τη ζέστη. Στο κέντρο υπάρχει ένας μικρός φούρνος και ο χώρος χρησιμεύει για υπνοδωμάτιο και καθιστικό μαζί.

Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων του καταυλισμού είναι παιδιά μεταξύ δύο και δεκαεπτά ετών. Ένας από τους πρόσφυγες ο Μεϊντέν αλ Αχμάτ έφτιαξε με δική του πρωτοβουλία το 2016 ένα σχολείο, το οποίο στέγασε σε μια σκηνή. Σε αυτό το σχολείο πηγαίνουν καθημερινά 60 με 70 παιδιά από διαφορετικούς καταυλισμούς. Οι τάξεις χωρίζονται βάσει των γνώσεων και όχι βάσει της ηλικίας. Δεν υπάρχουν ενδεικτικά και απολυτήρια.

Με χρήματα που κατάφεραν να μαζέψουν από διάφορες οργανώσεις έστησαν τρεις τάξεις. Στην αρχή οι παράγκες ήταν ψυχρές, αντί για καρέκλες είχαν χαλιά και αντί για παράθυρα είχαν πλαστικά. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι τοίχοι είναι πολύχρωμοι, υπάρχουν θρανία σχεδόν για όλα τα παιδιά. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει μόνωση, το κρύο και οι βροχές επηρεάζουν το μάθημα.
Το μέλλον των παιδιών είναι η μεγαλύτερη ανησυχία

Η ψυχολογική κατάσταση των παιδιών έχει χειροτερεύσει. Πολλά παιδιά δεν έχουν ταυτότητα, διαβατήριο, κάποια μόρφωση. Οι γονείς πρέπει να εργάζονται σκληρά και αφήνουν μόνα τους τα παιδιά. Όσο για προσωπική ζωή στον καταυλισμό, ούτε λόγος.

Και ο μικρός Χάλεντ είναι πολύ θλιμμένος. Προσπαθεί να το κρύψει αλλά δεν τα καταφέρνει. Δεν θέλει να στεναχωρεί τους γονείς του. «Θέλω να έχω ένα επαγγελματικό μέλλον. Θέλω να γίνω γραφίστας». Βγάζει ένα κομπιούτερ που του χάρισαν από την τσάντα του και κοιτάζει φιλμάκια στο youtube ώστε να μάθει μόνος του να επεξεργάζεται σχέδια και φωτογραφίες. Με το παλιό του κινητό έχει γυρίσει κάποια φιλμάκια αλλά δεν μπορεί να τα ανεβάσει στο youtube διότι το ρεύμα πέφτει συχνά και η σύνδεση με το ίντερνετ δεν είναι καλή.

Πώς θα χτιστεί το μέλλον της Συρίας εάν τα παιδιά δεν αποκτήσουν μόρφωση;

 Φρίκη στη Γούτα: Σκοτώθηκαν σε αεροπορική επιδρομή 15 παιδιά που είχαν βρει καταφύγιο σε σχολείο

Δεκαπέντε παιδιά και δύο γυναίκες, που είχαν βρει καταφύγιο από τους βομβαρδισμούς σε ένα σχολείο στην Αρμπίν στην ανατολική Γούτα, σκοτώθηκαν στις 19 Μαρτίου 2018  από μια αεροπορική επιδρομή, ανέφερε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Οι δυνάμεις του συριακού καθεστώτος με τη στρατιωτική υποστήριξη της Ρωσίας, εξαπέλυσαν στις 18 Φεβρουαρίου την επίθεση για την ανακατάληψη του τελευταίου προπυργίου των ανταρτών στις πύλες της Δαμασκού.

Γράμμα από την Κόλαση του Αφρίν: Περιμένοντας τον Θάνατο από τον Φονικό «Κλάδο Ελιάς» του Ερντογάν

Ένας Κούρδος της Συρίας, εθελοντής στην Ερυθρά Ημισέληνο, περιγράφει την κατάσταση πολιορκίας της κουρδικής πόλης από τον Τουρκικό στρατό.

«Η κατάσταση είναι πολύ άσχημη στο Αφρίν και χειροτερεύει κάθε μέρα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ώρα για τους βομβαρδισμούς, γίνονται κάθε πέντε με δέκα λεπτά. Οι εκρήξεις ηχούν μόνιμα στα αυτιά μας και είναι πολύ ισχυρές. Πολεμικά αεροπλάνα και πυροβολικό χτυπούν την πόλη. Υπάρχουν πολλοί τραυματίες και νεκροί· παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι».

Η επικοινωνία με τον «Ριάντ» δεν ήταν εύκολη  Ο κουρδικός θύλακας του Αφρίν, στη βορειοδυτική Συρία, σφυροκοπείται  από τον τουρκικό στρατό – ο Ερντογάν έχει δώσει στην επιχείρηση την ειρωνική ονομασία «Κλάδος Ελιάς». Ο Ριάντ είναι εθελοντής διασώστης της Ερυθράς Ημισελήνου. Ζει στην πρώτη γραμμή το νέο αιματοκύλισμα στη βόρεια Συρία. Τα τρόφιμα λιγοστεύουν στο Αφρίν, που απέχει 22 χιλιόμετρα από τα τουρκο-συριακά σύνορα, το ίδιο και τα φάρμακα. Πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν υπάρχει, φυσικά, τις περισσότερες ώρες της ημέρας.

«Υπάρχουν ομάδες του YPG, της κουρδικής πολιτοφυλακής, που υπερασπίζονται το Αφρίν, όμως δεν τις βλέπουμε γιατί βρίσκονται περιμετρικά της πόλης, μακριά από τον άμαχο πληθυσμό. Δυστυχώς, ο καθένας εδώ είναι θύμα», γράφει ο Ριάντ. «Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στα χωριά, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, ώστε να βρουν καταφύγιο σε σπηλιές στα γύρω βουνά, εξαιτίας των βίαιων μαχών. Κάποιοι άλλοι μένουν έξω στους δρόμους της πόλης».

Οι φωτογραφίες που στέλνει από το Αφρίν δείχνουν μια πόλη βυθισμένη στη φρίκη του πολέμου. Υπάρχουν κτίρια ισοπεδωμένα, καλυμμένα με τη σκόνη του μπετόν μετά τους βομβαρδισμούς. Στα νοσοκομεία, γιατροί και νοσηλευτές προσπαθούν να κρατήσουν στη ζωή ανθρώπους, που μεταφέρονται με σοβαρά τραύματα. Υπάρχουν πολύ σκληρές φωτογραφίες, που δεν μπορούν να δημοσιευθούν. Διαμελισμένα πτώματα και βρέφη κάτω από πλάκες σπιτιών που κατέρρευσαν.

«Εξαιτίας του πολέμου, οι άνθρωποι σταμάτησαν να εργάζονται, είναι μία μεγάλη κρίση για όλους. Όσον αφορά τις ιατρικές ανάγκες, τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Υπάρχει έλλειψη φαρμάκων. Οι τραυματίες είναι εκατοντάδες κι επιπλέον δεν έχουν πολλά νοσοκομεία στο Αφρίν». Οι περιγραφές του είναι σπαραχτικές. «Όλοι βρίσκονται σε πανικό, οι βόμβες μας κάνουν να φοβόμαστε. Ειδικά όταν αντικρίζουμε στον δρόμο πληγωμένους ανθρώπους από τα πυρά και διαμελισμένα πτώματα. Λέμε ότι μπορεί να έρθει η σειρά μας», γράφει ο Ριάντ.

«Κλάδος Ελιάς»

Στις αρχές του 2018, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι σχεδιάζουν την υποστήριξη και τον εξοπλισμό δύναμης 30.000 Κούρδων μαχητών σε συριακό έδαφος, κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, «για την ασφάλεια της βόρειας Συρίας». Οι Τούρκοι αντέδρασαν έντονα, λέγοντας ότι τα όπλα που θα σταλούν στους Κούρδους, μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους. Έτσι πυροδοτήθηκε η επέμβαση στο Αφρίν, η οποία, σε πρώτη ανάγνωση, μπορεί να διαβαστεί ως σύγκρουση ΗΠΑ-Τουρκίαςσε συριακό έδαφος.

Η τουρκική επιχείρηση «Κλάδος Ελιάς» ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου 2018. Οι Τούρκοι επιτελείς καυχιούνταν ότι θα χρειάζονταν λίγες ώρες «για να πιουν τσάι στο Αφρίν». Τα πράγματα, όμως, εξελίσσονται πολύ διαφορετικά. Εκτός από τους νεκρούς άμαχους και τους ενόπλους που υπερασπίζονται τη συριακή επαρχία, υπάρχουν σημαντικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και για τον τουρκικό στρατό.

Η επέμβαση στο Αφρίν είναι ένας παρανοϊκός ελιγμός του Ερντογάν, συμφωνούν οι ειδικοί. Η Τουρκία θέλει να δημιουργήσει μια «ζώνη ασφαλείας», όπως την ονομάζει, μήκους 30 χιλιομέτρων, στο συριακό έδαφος, προκειμένου να διαλύσει τη συνοχή και την παγίωση του κουρδικού πληθυσμού εκεί. Το Αφρίν υπερασπίζεται η κουρδική πολιτοφυλακή του YPG, με δύναμη που υπολογίζεται σε 8.000-10.000 άντρες και γυναίκες. Η Τουρκία τους αποκαλεί «τρομοκράτες», το ίδιο και όσους δεν χειροκροτούν δημόσια τη στρατιωτική επέμβαση. Το YPG ελέγχει τις επαρχίες στη βόρεια Συρία και είχε πρωταγωνιστήσει το προηγούμενο διάστημα στις μάχες κατά του ISIS.

Οι ένοπλοι του YPG και ο πολιτικός του βραχίονας, το PYD, αγωνίζονται για την αυτονομία της περιοχής, η οποία θα είναι μέρος μιας ομοσπονδιακής Συρίας. Οι Κούρδοι εκτιμάται ότι ελέγχουν περίπου το 25% της συριακής επικράτειας – την επαρχία στο βόρειο μέρος της χώρας, που ονομάζεται Ροτζάβα και περιλαμβάνει τα καντόνια Αφρίν, Κομπάνι και Τζαζίρα. Αυτή την κουρδική εδαφική συνέχεια θέλει να διασπάσει ο Ερντογάν. Την ίδια στιγμή, το ακραίο μιλιταριστικό προφίλ του στην επιχείρηση του Αφρίν θα πρέπει να ιδωθεί και υπό το πρίσμα της στενής εσωτερικής πολιτικής στην Τουρκία, όπου ο ίδιος οικοδομεί προφίλ παντοδύναμου ηγέτη.

Στο μεταξύ, οι ανελέητοι βομβαρδισμοί στο Αφρίν συνεχίζονται. «Ακούμε τόσα πολλά για την κατάσταση εδώ, κάποιοι λένε ότι αυτό δεν μπορεί να κρατήσει περισσότερο και άλλοι ότι τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο», γράφει ο Ριάντ. «Το μόνο σίγουρο είναι ότι συμβαίνουν εγκλήματα, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι σκοτώνονται, κι αυτό είναι πολύ άδικο. Κάθε μέρα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη».

Λύρου Μαρία – Γ2

Παλαιστίνη: Ο Ισραηλινός στρατός εξακολουθεί να δολοφονεί

Οι δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ κατεδάφισαν Δημοτικό Σχολείο στη Παλαιστίνη. Το σχολείο είχε χτιστεί με τη χορηγία Ελλήνων Εκπαιδευτικών.

Τουλάχιστον 9 Παλαιστίνιοι (μεταξύ των οποίων ένας 16χρονος) δολοφονήθηκαν και περισσότεροι από 400 τραυματίστηκαν (από σφαίρες ή δακρυγόνα) από πυρά του ισραηλινού στρατού κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων διαμαρτυρίας στα σύνορα του Ισραήλ με τη Λωρίδα της Γάζας, την Μεγάλη Παρασκευή. Ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει το δολοφονικό του έργο.

Είχε προηγηθεί η δολοφονία Παλαιστινίου σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή που πραγματοποιήθηκε στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας. Ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων φτάνει τους τουλάχιστον τους 28 τo τελευταίο διάστημα, μετά την ματωμένη Παρασκευή της 30ης Μάρτη που ήταν η πιο αιματηρή ημέρα μετά τον πόλεμο του 2014 που έκανε το Ισραήλ στους Παλαιστίνιους, με 19 νεκρούς και 1400 τραυματίες. Οι Παλαιστίνιοι είχαν διαδηλώσει με αίτημα την επιστροφή των προσφύγων και τον τερματισμό του αποκλεισμού της Γάζας από το Ισραήλ. Ήταν ο βαρύτερος απολογισμός σε μια ημέρα μετά τις βαρβαρότητες του Ισραήλ στην Παλαιστίνη το 2014. Τις προηγούμενες μέρες Παλαιστίνιοι της Γάζας συμμετείχαν στις κηδείες των διαδηλωτών που σκοτώθηκαν στη διάρκεια της δολοφονικής επίθεσης από τον ισραηλινό στρατό.

Τη  νύχτα της Δευτέρας 9 Απρίλη 2018, οι Ισραηλινές Δυνάμεις κατοχής κατεδάφισαν το Δημοτικό Σχολείο «Al-Tahadi7» στο Παλαιστινιακό χωριό Zanuta, νότια της Χεβρώνας, στα πλαίσια της συστηματικής πολιτικής του Ισραήλ κατά του Παλαιστινιακής Εκπαίδευσης.

Το Δημοτικό Σχολείο «Al-Tahadi7» ήταν ένα από τα δύο σχολεία που χτίστηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και Ανώτατης Εκπαίδευσης του Κράτους της Παλαιστίνης με την ευγενική χορηγία του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Πειραιά «Η ΠΡΟΟΔΟΣ», μεταφέροντας το μήνυμα για δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης για όλους.

Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων με τίτλο «Μεγάλη Πορεία Επιστροφής»,  χιλιάδες Παλαιστίνιοι συνεχίζουν, καθημερινά,  στη Λωρίδα της Γάζας στα σύνορα με το Ισραήλ, διεκδικώντας να επιστρέψουν οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες στα εδάφη τους που βρίσκονται υπό την κατοχή του Ισραηλινού στρατού.

Η «Μεγάλη Πορεία Επιστροφής», ξεκίνησε στις 30 Μάρτη και αναμένεται να κορυφωθεί στις 15 Μάη, μέρα που δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ το 1948, μέρα που οι Παλαιστίνιοι ονομάζουν «Nakba» («Καταστροφή»).

Ολες οι ισραηλινές κυβερνήσεις, από τότε, απέκλεισαν κάθε δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων στις εστίες τους, φοβούμενοι ότι η χώρα θα χάσει την εβραϊκή πλειοψηφία της.

Κορωναίου Μαριλένα – Γ2

ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΕ Η ΦΟΥΣΚΩΤΗ ΤΟΥΣ ΒΑΡΚΑ

Τουρκάλα δασκάλα με τα δυο παιδιά της πνίγηκαν στον Εβρο , διωγμένοι από του Τούρκικο Καθεστώς….

Οι βάρκες της αγωνίας ….

Σοκάρουν οι εικόνες από την στιγμή που διασώστες βρίσκουν νεκρά δύο προσφυγόπουλα στον Εβρο, τα οποία   πνίγηκαν όταν αναποδογύρισε η φουσκωτή τους βάρκα.

Συγκεκριμένα, το ναυάγιο σημειώθηκε λίγο έξω από την Αδριανούπολη, όταν μία βάρκα που μετέφερε 10 πρόσφυγες αναποδογύρισε. Μετά από έρευνα της αστυνομίας βρέθηκαν νεκρή μία 37χρονη δασκάλα και τα δύο παιδιά.

Οι σοροί των παιδιών ξεβράστηκαν στις τουρκικές ακτές. Σύμφωνα με την Αστυνομία, το πλοιάριο είχε ξεκινήσει την πορεία του από την Τουρκία, με σκοπό να φτάσει παράνομα στην Ελλάδα

Τα τουρκικά ΜΜΕ δημοσιεύουν φωτογραφίες της 37χρονης Ayşe Abdurrezzak και των δυο γιων της, 11 και 3 ετών αντίστοιχα. Στη φουσκωτή βάρκα που θα τους περνούσε από την Τουρκία στην Ελλάδα ήταν και ο σύζυγός της, επίσης δάσκαλος. Εκείνος είναι ανάμεσα στους ανθρώπους που ακόμη αγνοούνται.

Η 37χρονη μαζί με τον επίσης δάσκαλο και διωγμένο από τον Ερντογάν σύζυγό της, πήραν τους δύο γιους τους και αποφάσισαν να φύγουν από την πατρίδα τους, λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Ο άντρας της μάλιστα είχε φυλακιστεί για έντεκα μήνες, αμέσως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν το καλοκαίρι του 2016. Ο 39χρονος άντρας ήταν δάσκαλος αγγλικών και η 37χρονη Αϊσέ δίδασκε τουρκικά.

Μάλιστα οι εικόνες όπου οι διασώστες κρατούν την σορό του ενός από τα δύο παιδιά σοκάρουν, φέρνοντας μας πάλι στο μυαλό τον μικρό Αϊλάν από την Συρία που άφησε  την τελευταία του πνοή στην θάλασσα.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η οικογένεια ήθελε να φύγει από την Τουρκία για να ξεφύγει από τις διώξεις του Ερντογάν.

Οι τούρκικες αρχές αναφέρουν πως αγνοούνται ακόμη 8 άτομα, ενώ σύμφωνα με το euronews, oι ελληνικές αρχές στον Βόρειο Έβρο δεν έλαβαν καμία επίσημη ενημέρωση από τις τουρκικές, ωστόσο η Ελληνική Αστυνομία ξεκίνησε και αυτή έρευνες από την ελληνική πλευρά του ποταμού.

 Δεκαέξι  νεκροί μετά από βύθιση λέμβου στο Αγαθονήσι

Οι νεκροί πρόσφυγες και μετανάστες “φωνάζουν” ότι, δεν θα πάρει τέλος η τραγωδία των ξεριζωμένων θυμάτων, δεν θα σταματήσει η Μεσόγειος να μετατρέπεται σε υγρό τάφο των κυνηγημένων από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους

Ξύλινο σκάφος στο οποίο, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, επέβαιναν 21 άτομα από τα τουρκικά παράλια, βυθίστηκε υπό αδιευκρίνιστες αιτίες..

Σε παραλία του Αγαθονησίου κατάφεραν να βγουν σώοι στη στεριά δύο γυναίκες και ένας άνδρας, ανασύρθηκαν οι νεκροί ανάμεσά τους και παιδιά ενώ κάποιοι αγνοούνται…

 Η ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να συναρτάται ούτε από συμφέροντα διακινητών, ούτε από πολιτικές κρατών, ούτε να είναι έρμαιο της απελπισίας ανθρώπων και κυρίως δεν θα πρέπει να συνηθίσουμε να βλέπουμε να χάνονται ανθρώπινες ψυχές στο Αιγαίο..

Μαξίμοβ Κριστιάν –Γ5

Η τουρκική διπλωματία της ομηρίας

Η ελληνική διπλωματία καλείται να αντιμετωπίσει όχι μία ακόμα τουρκική προκλητικότητα με αμφισβήτηση συνόρων ή δημιουργία γκρίζων ζωνών, αλλά ένα νέο τουρκικό δόγμα που εφαρμόζει στην εξωτερική της πολιτική.

Με την πρόφαση κάθε είδους «παραβατικότητας» η νέα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας έχει θέσει σε ισχύ εδώ και αρκετό καιρός – κυρίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν – τη διπλωματία της «ομηρίας», με συλλήψεις και πολύμηνες κρατήσεις προσώπων που θεωρεί ότι αμφισβητούν την εσωτερική της έννομη τάξη.

Πρόκειται ίσως για ένα ζήτημα που έχει δημιουργήσει ουκ ολίγα προβλήματα στις σχέσεις της κυρίως με τους δυτικούς της συμμάχους, κάτι το οποίο όλοι γνωρίζουν άλλα αποφεύγουν να ονοματίσουν.

Η πιο πρόσφατη υπόθεση αφορά τον ανταποκριτή του Die Welt, Deniz Yucel - με γερμανική και τουρκική υπηκοότητα – ο οποίος ετέθη υπό κράτηση τον Φεβρουάριο του 2017, για ρεπορτάζ που αφορούσε τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που είχαν καταφέρει να υποκλέψουν χάκερ, από τον προσωπικό λογαριασμό του Μπεράτ Αλμπαϊράκ, υπουργού Ενέργειας της Τουρκίας και γαμπρού του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Στην περίπτωση του, αν και το αρχικό ένταλμα σύλληψης αφορούσε αυτά τα άρθρα, μετά την κράτηση του, οι δικαστές που ερευνούσαν την υπόθεση έστρεψαν την προσοχή τους, σε άρθρα του δημοσιογράφου για το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK), και ειδικότερα σε μια συνέντευξη που είχε κάνει με τον ηγέτη του PKK Cemil Bayik.

Χρειάστηκε να παραμείνει φυλακισμένος για περισσότερο από ένα χρόνο, πριν απελευθερωθεί με εγγύηση, και αφού είχε προηγηθεί ένα οργιώδες παρασκήνιο σε πολιτικό επίπεδο μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου, με την συζήτηση να επικεντρώνεται στα πιθανά ανταλλάγματα που έδωσε η  Άνγκελα Μέρκελ στον Ταγίπ Ερντογάν για την απελευθέρωση του δημοσιογράφου…

Επρόκειτο ίσως για την πιο γνωστή πρόσφατη υπόθεση διαπραγμάτευσης για την απελευθέρωση «ομήρου» μεταξύ χωρών – συμμάχων του ΝΑΤΟ, που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα και συνειρμούς για τις πραγματικές προθέσεις των Τούρκων σε σχέση με την σύλληψη των δυο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο…..

Και αν αυτά τα περιστατικά φαντάζουν ως ταινίες αστυνομικής φαντασίας για την πολιτισμένη Ευρώπη, οι πολιτικές αυτές των «ομήρων» είναι ακόμα πιο ορατές στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις.

Χαρακτηριστική η υπόθεση του Αμερικάνου Andrew Brunson, ενός ιερωμένου που ζούσε και λειτουργούσε σε μια μικρή ευαγγελική εκκλησία στη Σμύρνη, ο οποίος συνελήφθη τον Οκτώβριο του 2016 με κατηγορίες για εμπλοκή του στην απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016.

Ο Ταγιπ Ερντογάν έχει κάνει την υπόθεση αυτή αντικείμενο διπλωματικού παζαριού με τον Λευκό Οίκο, ζητώντας από τον Ντόναλντ Τραμπ να ανταλλάξουν «έναν πάστορα για έναν πάστορα», αναφερόμενος προφανώς στον Fethullah Gulen ο οποίος ζει αυτοεξόριστος στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ από το 1999, και η τουρκική ηγεσία θεωρία ως τον ιθύνων νου πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016 κατά το οποίο σκοτώθηκαν περισσότεροι από 240 άνθρωποι.