Ο υπέροχος μύθος της αμυγδαλιάς

Η αμυγδαλιά αυτό το πανέμορφο δέντρο δεν κάνει μόνο έναν από τους ωραιότερους και πολύχρωμους καρπούς, αλλά νωρίτερα γεμίζει με τα ομορφότερα άνθη. Τα περίφημα λευκά,χιονένια ή κουφετένια ροζ άνθη της αμυγδαλιάς…… Τα πανέμορφα μπουμπούκια της μάλιστα σκάνε πολύ πιο νωρίς σε σχέση με τα υπόλοιπα δέντρα. Κάπως έτσι τα άνθη του ομορφότερου αυτού δέντρου εκτός ,από το να μας δίνουν μια δική τους όμορφη πινελιά στους πίνακες της φύσης στέλνουν κάθε χρονιά το δικό τους προμήνυμα για την εποχή της άνοιξης. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που συμβολίζει την ελπίδα. Τα εντυπωσιακά αυτά άνθη κουβαλούν  όμως και τους δικούς τους μύθους.

Ο πρώτος μύθος ονομάζεται «Η Φυλλίς και η αγάπη που νικά τον  θάνατο»

Ήτανε Κάποτε στη Θράκη μία πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς,  η οποία ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο αυτοί νέοι γνωρίστηκαν, όταν το καράβι του νεαρού Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία. Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός πεθύμησε την πατρίδα του (την Αθήνα). Η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο του είπε να πάει στην πατρίδα του και αν την αγαπούσε πραγματικά να ξαναγυρίσει σε αυτήν. Αν το έκανε αυτό τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της. Πράγματι έγινε,  ο νεαρός έφυγε για την πατρίδα του και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη της πίσω να τον περιμένει. Περίμενε αρκετά χρόνια τον εκλεκτό της αλλά μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της που δεν γύρισε. Όμως οι θεοί γνωρίζοντας την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε ένα δέντρο για να μπορέσει να ζήσει περισσότερα χρόνια περιμένοντας τον αγαπημένο της. Έτσι οι Φυλλίς δεν πέθανε αλλά έγινε δέντρο το οποίο στη συνέχεια έγινε το σύμβολο της ελπίδας…… η αμυγδαλιά. Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια ο Δημοφώντας επέστρεψε και  βρήκε την γυναίκα του, η οποία ήτανε ταυτόχρονα και πιστή να μην είναι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά να είναι ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση ενός τοπίου. Τότε απελπίστηκε και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της Αμυγδαλιάς και τότε εκείνη πλημμύρισε από άνθη στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.

Ο δεύτερος μύθος ονομάζεται «Η όμορφη Αμυγδαλιά και ο παγωμένος βοριάς»

Η Αμυγδαλιά ήταν μία όμορφη κόρη  που κατοικούσε  σε ένα μεγάλο πύργο.  Η μητέρα της την αγαπούσε πολύ  και καθώς την είχε μονάκριβη, ανησυχούσε πολύ για αυτήν και για αυτό το λόγο δεν την άφηνε το χειμώνα να βγαίνει έξω για να μην κρυώσει. Έτσι λοιπόν η Αμυγδαλιά καθότανε στο ζεστό δωμάτιο της κοιτάζοντας από το παράθυρο τη βροχή, τον άνεμο και το κατάλευκο χιόνι το οποίο έντυνε τη γη κάτασπρη. Μία μέρα ο Βοριάς, ο πιο ψυχρός από τους ανέμους που φύσαγε στη γη,  έτυχε να περάσει έξω από τον πύργο και  είδε την Αμυγδαλιά πίσω από το παράθυρο της .Τον θάμπωσε τόσο πολύ η ομορφιά της που την αγάπησε αμέσως και έβαλε στόχο να την παντρευτεί. Αλλά….ποια γυναίκα θα δεχόταν να παντρευτεί τον άνεμο;;; Έτσι ο Βοριάς αποφάσισε να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Μεταμορφώθηκε λοιπόν σε ένα ωραίο παλικάρι, σε έναν ιππότη και μία μέρα στάθηκε έξω από το παράθυρο της Αμυγδαλιάς. Η όμορφη κόρη τότε θαμπώθηκε  από το όμορφο παλικάρι και τον αγάπησε αμέσως. Τότε ο Βοριάς ρώτησε την Αμυγδαλιά γιατί δεν ανοίγει το παράθυρο για να τη δει από κοντά. Εκείνη του απάντησε πως δεν μπορεί να ανοίξει το παράθυρο, διότι η μητέρα της φοβάται μην κρυώσει και του είπε να ξαναπάει εκεί , όταν θα έρθει το καλοκαίρι. Ο Βοριάς τότε της απάντησε πως δεν περνάει το καλοκαίρι και να πει στη μητέρα της πώς θέλει να την παντρευτεί και τότε θα την αφήσει να βγει από το δωμάτιο. Μίλησε την ίδια μέρα η Αμυγδαλιά στη μητέρα της για τον όμορφο αυτόν νέο που είχε γνωρίσει και πως ήθελε να τον παντρευτεί. Αλλά η μητέρα της τη ρώτησε: ποιος είναι αυτός ο νέος, πώς θα σε παντρέψω με έναν άγνωστο αλλά και πώς θα μπορέσεις να βγεις έξω με αυτό το κρύο;;; Τη  συμβούλεψε  επίσης να αφήσει να ζεστάνει ο καιρός και έπειτα να βγει έξω να γνωρίσει το νέο και από κοντά αφού τον αγαπάει. Η Αμυγδαλιά επέμενε να βγει έξω, τότε η μητέρα της τη συμβούλεψε να μην είναι τόσο βιαστική και πως υπάρχουν τόσοι και τόσοι που θα έρθουν να την παντρευτούν και να μη δείχνει τόση εμπιστοσύνη σε αυτόν τον άγνωστο. Η Αμυγδαλιά δεν άκουσε όμως τη μητέρα της και όταν η μητέρα της έλειπε φόρεσε ένα κατάλευκο φόρεμα και βγήκε έξω να συναντήσει τον άντρα αυτόν και να φύγει μαζί του. Βγαίνοντας έξω η Αμυγδαλιά πήγε να αγκαλιάσει τον Βοριά, επειδή όμως  ήταν άμαθη στο κρύο πάγωσε και μαζί με αυτήν και η καρδιά της…..και  ξεψύχησε. Δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ πως  ο νέος που αγάπησε ήταν ο Βοριάς που παγώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Οι θεοί λυπήθηκαν πολύ για το θάνατο της Αμυγδαλιάς και πάνω από τον τάφο της, έκαναν να ανθίσει ένα δέντρο το οποίο πήρε το όνομα της. Από τότε ακόμα και μέσα στον βαρύ χειμώνα η αμυγδαλιά βιάζεται να ανθίσει. Τα λευκά λουλούδια της μοιάζουν με νυφικό πέπλο. Βιάζεται να συναντήσει τον αγαπημένο της Βοριά και να τον παντρευτεί και εκείνος την παγώνει και μαραίνει χωρίς να το θέλει τα λουλούδια της……..

 

ΠΗΓΗ:https://www.iefimerida.gr/news/406350/o-yperohos-mythos-tis-amygdalias-poy-exigei-giati-i-agapi-nika-panta-ton-thanato

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης