Η βροχή

Ένα λογοτεχνικό κείμενο και σκίτσα της Αρετής Λαγουδάκη.

Η βροχή χτυπούσε το παράθυρο, με ξύπνησε είδα το ρολόι δίπλα στο κομοδίνο μου και ήταν εφτά παρά δέκα. Εφτά ακριβώς χτυπούσε το ξυπνητήρι για να πάω στο σχολείο. Δεν σηκώθηκα, περίμενα να περάσουν αυτά τα δέκα λεπτά ακούγοντας τη βροχή που είχε τώρα κοπιάσει και έχει γίνει ψιλόβροχο. Όταν τελικά χτύπησε το ξυπνητήρι, σηκώθηκα και ετοιμάστηκα για το σχολείο, πλύθηκα, ντύθηκα, έφαγα πρωινό και ετοίμασα την τσάντα μου. Η μητέρα μου μου έφτιαξε ένα τοστ για το σχολείο, αυτή ήταν έτοιμη για τη δουλειά της στο γραφείο καλοντυμένη και  περιποιημένη όπως πάντα με το άρωμα της να πλανιέται σε άλλο το δωμάτιο. Από την άλλη ο πατέρας μου είχε βάλει παλιά ρούχα και άρβυλα έτοιμος να πάει στο χωριό να μαζέψει τις ελιές και ευελπιστούσε να σταματήσει η βροχή.

Αποχαιρέτησα τον πατέρα μου και μπήκα στο αμάξι για να με πάει η μαμά στο σχολείο. Καθ” όλη τη διάρκεια της διαδρομής σκεφτόμουν τον πατέρα μου που τώρα θα ήταν στο δρόμο για το χωριό. Ανησυχούσα για αυτόν γιατί η βροχή είχε δυναμώσει, αυτός σε λίγο θα έφτανε και θα ήταν έξω στη βροχή και στο κρύο να δουλεύει για να εξασφαλίσει εμένα ζεστή στέγη…

Φτάσαμε στο σχολείο και αποχαιρέτησα τη μητέρα μου με ένα φιλί στο μάγουλο. Πήγα στην τάξη μου γρήγορα-γρήγορα διότι είχα αργήσει καθώς η βροχή είχε δημιουργήσει συνωστισμό στο δρόμο. Μπήκα μέσα στην τάξη και έβγαλα τα βιβλία, η κυρία μας μιλούσε για την προπαίδεια αλλά εγώ δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ διότι άκουγα τη βροχή να δυναμώνει όλο και πιο πολύ και εγώ να σκέφτομαι τον πατέρα μου ακόμη περισσότερο.

Κάποια στιγμή η κυρία με ρώτησε κάτι και δεν ήξερα να απαντήσω γιατί δεν πρόσεχα, έτσι μου έκανε παρατήρηση οπότε έβαλα και εγώ τα δυνατά μου να προσέξω στο μάθημα παραμερίζοντας τις σκέψεις μου. Όταν χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα βγήκα έξω και είδα ότι είχε σταματήσει η βροχή και είχε βγει το ουράνιο τόξο που συμβόλιζε την ελπίδα. Όπως μετά την καταιγίδα βγαίνει το ουράνιο τόξο, έτσι και μετά από κάθε δυσκολία κάθε εμπόδιο υπάρχει επιτυχία και ικανοποίηση ότι τα κατάφερα. Οπότε παρά τις κακουχίες δεν πρέπει να τα παρατάμε αλλά πρέπει να επιμένουμε στο στόχο μας και να μην παύουμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.