«Γράμμα στον παιδικό φίλο που δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει»
Αγαπητέ Μασούτζι,
Τι κάνεις; Σου γράφω αυτό το γράμμα, για να σου πω πως επιτέλους κατάφερα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Χαιρετίσματα από το Μεγάλο Θέατρο της Κίνας, στο Πεκίνο.
Είμαι τόσο ευτυχισμένη. Θυμάσαι όταν ήμασταν μικροί που σας έδειχνα κάθε απόγευμα τα μαγικά μου; Τώρα αυτά τα μαγικά τα κάνω εδώ, στο θέατρο, και τα βλέπει χιλιάδες κόσμος. Έχω σκεφτεί και μερικά ακόμη κόλπα. Γι’ αυτό λοιπόν σε προσκαλώ να έρθεις να τα δεις από κοντά κα να με καμαρώσεις. Θέλω πάρα πολύ να ξαναβρεθούμε και να τα πούμε όπως παλιά. Κάτι ακόμα! Ο Σιν και οι υπόλοιποι τι κάνουν; Πέτυχαν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους; Πόσο θα ήθελα να γυρίσουμε πίσω τα χρόνια και να ξαναγίνουμε παιδιά! Να είμαστε ελεύθεροι, να παίζουμε όλη μέρα. Μου έλειψαν ακόμη και οι στοίβες από ηλεκτρονικά, οθόνες και πληκτρολόγια.
Εδώ που είμαι είναι υπέροχα! Έχω πλέον πολλά λεφτά και είμαι διάσημη. Όλοι με ξέρουν ως «την Ρίγιο την καταπληκτική». Σε προσκαλώ λοιπόν να έρθεις να μείνεις μαζί μου, για να έχεις μια καλύτερη ζωή, τη ζωή που πάντα ονειρευόσουν. Θα τρως τα καλύτερα και νοστιμότερα φαγητά και θα μένουμε στα πιο θαυμάσια ξενοδοχεία. Μέσα στο γράμμα θα βρεις και το εισιτήριό σου.
Μακάρι να έρθεις εδώ κοντά μου και να περάσουμε όλη την υπόλοιπή μας ζωή μαζί, χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Ελπίζω να φτάσει αυτό το γράμμα σ’ εσένα.
Με πολλή αγάπη,
η φίλη σου Ρίγιο.
Μάρα Βαγγελοπούλου, Β1
—————————————————————————-
Αγαπητέ Μασούτζι,
Τι κάνεις φίλε μου; Είμαι η Ρίγιο και σου γράφω από το πανέμορφο Πεκίνο. Μένω εδώ πια και δουλεύω στο «Μεγάλο Θέατρο της Κίνας». Έχω καταφέρει και είμαι μια μεγάλη μάγος, όπως σας έλεγα ότι θα γίνω και τότε που ήμασταν παιδιά.
Δεν μπορώ να ξεχάσω όμως τις συναντήσεις μας στην Γκουιγιού, όπου κάθε απόγευμα μαζευόμασταν στην αλάνα με τα χώματα, για να απολαύσετε τα μαγικά μου κόλπα και, όταν τελείωνα, με χειροκροτούσατε με τόσο ενθουσιασμό. Σας θυμάμαι όλους. Θυμάμαι τον Λι και νιώθω μια θλίψη στην ψυχή μου, ένα μεγάλο βάρος. Δεν σου το είπα ποτέ, πώς ήθελα να μπορούσα να κάνω ένα μεγάλο μαγικό για να τον θεραπεύσω. Όμως, δυστυχώς, δεν τα κατάφερα.
Έχω την εικόνα του στο μυαλό μου. Ήταν αδύνατος και χλωμός στο κρεβάτι του, όταν, όμως, με έβλεπε φώτιζε το πρόσωπό του. Ενθουσιαζόταν με τα μαγικά μου και χαμογελούσε. Αχ και να μπορούσα να εξαφανίσω την αρρώστια του… Η πραγματική μαγεία, φίλε μου, έχω καταλάβει πως υπήρχε στην καρδιά μας, στις στιγμές που μοιραζόμασταν στην Γκουιγιού.
Σου στέλνω ένα εισιτήριο, για να έρθεις στο Πεκίνο, καθώς και ένα δεύτερο, για να παρακολουθήσεις την παράσταση μου στο «Μεγάλο Θέατρο της Κίνας». Φίλε μου, θα χαρώ τόσο πολύ να έρθεις. Θέλω να σε ξεναγήσω στο Πεκίνο. Είναι τόσο όμορφη πόλη, μπορείς να μείνεις και εσύ εδώ μαζί μου. Θα σε βοηθήσω να βρεις δουλειά στο θέατρο. Να φύγεις από την Γκουιγιού, για να μην αρρωστήσεις και εσύ όπως ο Λι. Θα σε περιμένω με πολλή χαρά!
Η φίλη σου,
Ρίγιο
Χαρά Αναστασοπούλου, Β1
——————————————————————————————————-
