Με τον Άχιμ είχαμε γίνει πια φίλοι, πρώτη φορά στη ζωή μου με βλέπει ένας άνθρωπος και δεν τρέχει να κρυφτεί. Ένοιωθα πως νοιάζεται για εμένα και δεν θα ήθελα να τον χάσω.
Όμως μια μέρα ξύπνησα με ένα πολύ κακό προαίσθημα. Έκανα μια βόλτα γύρω από την φωλιά μου και άκουσα δύο άνδρες να λένε πως ετοιμάζονται το απόγευμα να βομβαρδίσουν το στρατόπεδο του Άχιμ. Εγώ, σοκαρισμένος από αυτό που μόλις είχα ακούσει, σκέφτηκα πως, αν ο Άχιμ βρίσκεται την ώρα του βομβαρδισμού στο στρατόπεδο, θα πεθάνει. Και μόνο στην σκέψη ότι θα έχανα τον καλύτερό μου φίλο τρόμαξα. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε μία ιδέα…
Όταν έφτασα αργοπορημένος στο σημείο που συναντιόμασταν κάθε μέρα, όρμησα πάνω του και τον ακινητοποίησα. Αυτός φαινόταν πολύ τρομαγμένος και ξαφνιασμένος. Νόμιζε πως ήθελα να τον σκοτώσω , εγώ όμως το μόνο που ήθελα ήταν να μην χάσω τον καλύτερό μου φίλο και να μην πάθει κανένα κακό.
Όταν πια είχε νυχτώσει, χαλάρωσα την λαβή μου και τον άφησα να φύγει, εξαφανίστηκα. Δεν με ξαναείδε ποτέ, ντρεπόμουν κι εγώ να τον ξαναδώ μετά από αυτό. Αλλά πάντα άφηνα στοιχεία, για να ξέρει πως είμαι εδώ και είμαι καλά.
Ελένη Καρακίτσιου, Β1
—————————————————————————————————
Με τον Άχιμ είχαμε γίνει πια φίλοι. Με εμπιστευόταν και κάναμε κάθε μέρα βόλτα μαζί. Όταν μια μέρα ξεκίνησα να πάω να τον βρω, στον δρόμο μου είδα τους στρατιώτες να τρέχουν και να είναι ανήσυχοι. Τότε κατάλαβα ότι κάτι κακό πρόκειται να συμβεί. Σκέφτηκα ότι η πόλη του Άχιμ θα βομβαρδιζόταν!
Όταν έφτασα και είδα τον Άχιμ, ξεκινήσαμε να κάνουμε τη βόλτα μας ως συνήθως, όμως εγώ δεν ήθελα να ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη μας διαδρομή, ήθελα να τον απομακρύνω από την πόλη. Δεν είχε καταλάβει τίποτα όμως αυτός. Όταν απομακρυνθήκαμε λίγο από την πόλη, περικύκλωσα τον Άχιμ και τον έσφιγγα όλο και περισσότερο. Αυτός νόμιζε ότι ήθελα να τον σκοτώσω. Όσο και να μην ήθελα να τον σφίγγω, έπρεπε να το κάνω, αλλιώς θα σκοτωνόταν από τις βόμβες. Στεναχωριόμουν γι’ αυτόν αλλά και για την οικογένεια και την πόλη του που θα βομβαρδιζόταν.
Όταν τελείωσε όλο αυτό, τότε μόνο τον ξετύλιξα. Αυτός κατευθείαν έτρεξε στο στρατόπεδο και είδε ότι όλα είχαν χαθεί. Στο τέλος, ο Άχιμ κατάλαβε πως όλα αυτά τα έκανα για το καλό του. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να σκοτωθεί. Το έκανα για να τον προστατέψω.
Μάρα Βαγγελοπούλου, Β1
———————————————————————–
Με τον Άχιμ είχαμε γίνει πια φίλοι. Στo πλαίσιo του πολέμου, που μόνο καταστροφές και θάνατο φέρνει, δεν ήθελα να πάθει κάτι κακό. Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος, ο οποίος μου έδειξε σεβασμό και δεν με σκότωσε. Αντίθετα μου πρόσφερε και γάλα να πιω!
Ένα πρωινό που τριγυρνούσα κοντά στο στρατόπεδο του, αντιλήφθηκα τον κίνδυνο και έψαξα να τον βρω. Από μακριά άκουγα τους βομβαρδισμούς στο έδαφος.
Μόλις τον είδα, του επιτέθηκα κι ο Άχιμ σάστισε, φοβήθηκε. Τον έσφιγγα τόσο πολύ, για να τον ακινητοποιήσω, ώστε να μην μπορεί να φύγει. Εκείνος ίδρωνε και έτρεμε. Τον κράτησα έτσι σχεδόν όλη μέρα. Όταν νύχτωσε, χαλάρωσα τη λαβή μου κι εξαφανίστηκα.
Ο Άχιμ δεν είχε καταλάβει ότι όλα αυτά τα έκανα για να τον σώσω. Ίσως νόμισε ότι τον πρόδωσα κι ήθελα να τον αφανίσω. Σε καμιά περίπτωση δεν τον είδα σαν θήραμα. Η φιλία για μένα είναι κάτι ιερό…
Θανάσης Γκαϊντατζής, B1
