Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Θέλω να σου γράψω για την τέχνη με αφορμή μία συζήτηση που είχαμε στο σχολείο. Είμαι προβληματισμένη, γιατί πολλοί μιλούσαν θετικά για την Τέχνη, ενώ άλλοι ήταν τελείως αντίθετοι πάνω σε αυτό.
Η Τέχνη, όπως όλοι γνωρίζουμε, καλλιεργεί την κρίση, τη δημιουργική φαντασία, την ικανότητα «πολυπρισματικής θέασης». Από υποκειμενική σκοπιά θεωρώ ότι η Τέχνη είναι απαραίτητη στη ζωή των ανθρώπων, γιατί μας ψυχαγωγεί, κινητοποιεί τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας. Μας μορφώνει, μας ενημερώνει. Για παράδειγμα, εγώ πήγαινα πολεμικές τέχνες και με τις τεχνικές και τη μουσική που μάθαινα, ξέφευγα από το άγχος και τις ανησυχίες μου, καθώς γνώριζα καινούριο κόσμο, άρα κοινωνικοποιούμουν. Λατρεύω την ποίηση, γιατί με τους στίχους της η ζωή μου αποκτά ρυθμό και μουσικότητα. Μας γεμίζει φαντασία και μας ταξιδεύει.
Επομένως, γίνεται αντιληπτό ότι η Τέχνη επιβάλλεται να υπάρχει στη ζωή μας, διότι ο καθένας μπορεί να εκφραστεί, να χαλαρώσει και να εκδηλώσει δημιουργικά ό, τι αισθάνεται.
Αυτές ήταν κάποιες προσωπικές μου σκέψεις!
Αυτά για σήμερα, τα λέμε αύριο…
