Γράφει ο Κωνσταντίνος Πατσουράκης,

Η ποικιλία Αθηνολιά λέγεται επίσης Ματσολιά ή Μαστοειδής, Μουρτολιά και Τσουνάτη. Η Τσουνάτη Ελιά είναι μια ποικιλία ελιάς της οποίας η ύπαρξη χρονολογείται από την ενετική περίοδο. Το είδος αυτής της ελιάς ευδοκιμεί στην περιοχή Καντάνου – Σελίνου, στην Κίσσαμο καθώς επίσης και στην περιοχή του Αποκόρωνα.

Οι άνθρωποι την προτιμούσαν διότι μπορούσαν και τη μάζευαν με τα χέρια τους. Επίσης, ο καρπός της είναι μεγαλύτερος από την κοινή ελιά. Θεωρείται ποικιλία μικρόκαρπη έως μεσόκαρπη με μεγάλη ανάπτυξη τα δέντρα της αλλά με μέτρια παραγωγή. Απαιτεί καλό έδαφος και καλλιεργητικές φροντίδες (λίπασμα, καθάρισμα χόρτων, κλπ) και είναι αρκετά ανθεκτική στο κρύο. Παράγει κάθε δυο χρόνια καρπό, ανθίζει μετά τα μέσα Μαΐου, έχει όψιμη ωρίμανση Δεκέμβρης-Ιανουάριος και είναι η μόνη ποικιλία που καλλιεργείται και σε ψηλό υψόμετρο, μέχρι 1.000 μ. Τα δέντρα της φτάνουν τα 10 μέτρα ύψος και έχουν μυτερά φύλλα. Ο καρπός είναι κωνικός, λίγο καμπουρωτός, χρώματος μαύρο ή μαύρος-μωβ όταν είναι ώριμος με περιεκτικότητα σε λάδι 20-30%. Πολλοί την θεωρούν ποικιλία μικτής χρήσης, δίνει όμως λάδι εκλεκτής ποιότητας λεπτόρρευστο και κεχριμπαρένιο χρώμα.

Σε περιοχές με πρώιμους παγετούς η συγκομιδή γίνεται νωρίτερα, από τα μέσα Νοεμβρίου, δίνοντας εξαιρετικής ποιότητας αγουρέλαιο το οποίο μπορεί να καταναλωθεί από τον επόμενο Απρίλιο. Η οξύτητα  του λαδιού που παράγεται ποικίλει καθώς όσο καιρό μένει ο καρπός στο έδαφος τόσο μεγαλώνει η οξύτητα. Το λάδι της τσουνάτης ελιάς προτιμάται από τα εστιατόρια και είναι βασικό συστατικό της Μεσογειακής διατροφής καθώς είναι υγιεινό και γεμάτο θρεπτικά συστατικά.

Πηγή: http://agrovetkritis.gr/index.php?id_product=1517&id_product_attribute=0&rewrite=-&controller=product