Γράφει ο Γιώργος Σηφάκης,

Η Σκλαβοπούλα είναι ορεινό χωριό του Δήμου Καντάνου-Σελίνου, χτισμένη σε υψόμετρο 640 μ. από τη θάλασσα. Βρίσκεται δίπλα στον αρχαίο οικισμό Δουλόπολις και  λέγεται ότι επειδή κάποτε πειρατές έκλεψαν τη μικρή κόρη ενός ευκατάστατου κατοίκου της Σκλαβοπούλας και την έκαναν σκλάβα, ο οικισμός ονομάστηκε «Το χωριό της σκλαβοπούλας» και  η ονομασία του παρέμεινε έτσι μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με το σχέδιο «Καλλικράτης» και με την τροποποίησή του «Κλεισθένης Ι», μαζί με τους οικισμούς Αγία Κυριακή, Άγιοι Θεόδωροι, Καλαμιός, Λαγκαδάς, Λάκκος Σκλαβοπούλας και Μανιατιανά αποτελούν την κοινότητα Σκλαβοπούλας  που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ανατολικού Σελίνου του δήμου Καντάνου-Σελίνου, ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 28 κατοίκους. Επιπλέον, στο χωριό σώζονται τρεις μονόχωροι καμαρόσκεποι ναοί της ενετοκρατίας, ο ναός της Παναγίας, του Αγίου Γεωργίου και της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, το εσωτερικό των οποίων είναι τοιχογραφημένο.

Η βασική ασχολία των κατοίκων ήταν και είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία καθώς έχουν αρκετά ελαιόδεντρα και αιγοπρόβατα. Στην περιοχή αυτή ευδοκιμεί μια ποικιλία ελιάς που ονομάζεται «Τσουνάτη», η οποία είναι γνωστή για τη νοστιμιά της και μία τοπική ράτσα προβάτων που προσφέρει γάλα πλούσιο σε λιπαρά. Αξιοσημείωτο είναι ότι λόγω της μορφολογίας του εδάφους οι κάτοικοι εκμεταλλεύτηκαν και μία παρακείμενη περιοχή (Ζούζες) όπου φύτεψαν ελαιόδεντρα αλλά έχτισαν και μικρά σπιτάκια (καλυβάκια), στα οποία έμεναν κατά την περίοδο της ελαιοκομιδής, προκειμένου να αποφύγουν τις καθημερινές μετακινήσεις από το χωριό.

Η καλύτερη εποχή να επισκεφθεί κάποιος τη Σκλαβοπούλα είναι οι αρχές του Νοέμβρη, επειδή τότε ο τουρισμός παρουσιάζει κάμψη και δεν υπάρχει μεγάλη παραγωγή εποχιακών κηπευτικών, συνεπώς, περιορίζεται αισθητά η κυκλοφορία μεγάλων και δυσκίνητων οχημάτων που αυξάνουν την επικινδυνότητα του επαρχιακού οδικού δικτύου. Επιπλέον, ο καιρός είναι σχετικά ήπιος δεν έχει πολλή ζέστη ούτε πολύ κρύο και οι νότιοι άνεμοι που συνήθως προσβάλλουν την περιοχή έχουν καταλαγιάσει.  Φτάνοντας στο χωριό ο επισκέπτης μαγεύεται από το τοπίο και την απίστευτη φιλοξενία των λιγοστών κατοίκων. Οι επισκέπτες αντιλαμβάνονται εξ αρχής ότι η Σκλαβοπούλα, είναι μια “Νεφελοκοκκυγία του Αριστοφάνη” των καιρών μας και όσο για αυτό, υπάρχουν κάποιοι ηλικιωμένοι κάτοικοι- αετοί, άξιοι Έλληνες που τους το υπενθυμίζουν.