Κάθομαι στο Ακρογιάλι
Νιώθω να με τυλίγει το σκοτάδι
Μ’ ένα πέπλο
με παίρνει και μ’ ανεβάζει
Στον ουρανό
Πιάνω τ’ αστέρια στα χέρια μου
είναι σαν παιχνιδάκια
παίζω μαζί τους
γυρίζω γύρω-γύρω απ’ το φεγγάρι
χορεύω και τους τραγουδώ
κατεβαίνω πίσω στη γη κρατώντας το
Το όνειρο τελειώνει
Κάθομαι πάλι μόνη στο Ακρογιάλι.
Μαρία Δαγκλή
