european culture

Ιταλία

Πρωτεύουσα: Ρώμη

Η Ιταλία (ιταλικά: Italia), επισήμως η Ιταλική Δημοκρατία (Repubblica Italiana), είναι μία ενιαία κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ευρώπη^[5]. Αποτελείται από μία χερσόνησο σε σχήμα μπότας και δύο μεγάλα νησιά στη Μεσόγειο θάλασσα: τη Σικελία και τη Σαρδηνία. Βόρεια συνορεύει με την Ελβετία και την Αυστρία, δυτικά με τη Γαλλία και ανατολικά με τη Σλοβενία, ενώ εξκλάβιο της Ιταλίας αποτελεί και η πόλη Καμπιόνε ντ” Ιτάλια, που βρίσκεται στο έδαφος της Ελβετίας. Οι ανεξάρτητες χώρες του Σαν Μαρίνο και του Βατικανού βρίσκονται εξ ολοκλήρου μέσα σε ιταλικό έδαφος.

Η ιστορία της Ιταλίας είναι στενά συνδεδεμένη με τον πολιτισμό της περιοχής της Μεσογείου αλλά και της Ευρώπης γενικότερα. Η Ιταλική χερσόνησος κατοικείται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια. Γύρω στον 8ο αι. π.Χ. οι Έλληνες ίδρυσαν αποικίες στη νότιο Ιταλία και τη Σικελία, ενώ στην κεντρική, κυρίως, Ιταλία κυριαρχούν οι Ετρούσκοι. Τον 5ο αι. π.Χ. οι Γαλάτες εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα του Πάδου. Τον 3ο αι. π.Χ. ολόκληρη Ιταλία ενώθηκε από τους Ρωμαίους και μέχρι την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η ιστορία της χερσονήσου ταυτίζεται μ’ αυτήν της Ρώμης. H Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αφού πέτυχε την κατάκτηση του μεγαλύτερου τμήματος του τότε γνωστού κόσμου, γνωρίζει μια μακρόχρονη περίοδο οικονομικής ανάπτυξης και ειρήνης (Pax Romana) έως τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. Μετά από μια περίοδο συνεχών επιδρομών η βυζαντινή Ιταλία από Ούνους, Γότθους και Βάνδαλους, το 476 μ.Χ., με την απομάκρυνση και του τελευταίου Ρωμαίου αυτοκράτορα Ρωμύλου Αυγουστύλου από τον Οδόακρο, επήλθε η κατάρρευση του δυτικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Αξιοθέατα                                                 

Το Κολοσσαίο της Ρώμης

Αυτό το τεράστιο αμφιθέατρο της Αρχαίας Ρώμης, το οποίο μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι και 55.000 άτομα, χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό το 80 μ.Χ. και ήταν η σκηνή όπου γίνονταν θανάσιμες μονομαχίες και θηριομαχίες.

Πάνθεον

Το Πάνθεον της Ρώμης, ο ναός όλων των θεών, χτίστηκε μεταξύ 118-125 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα  Αδριανό. Τον 7ο αιώνα έγινε εκκλησία από τους πρώτους Χριστιανούς και τώρα θα βρείτε και τάφους.

Ο Λόφος του Καπιτωλίου

Ο λόφος του Καπιτωλίου, ο οποίος βρίσκεται πάνω από τη Ρωμαϊκή Αγορά, ήταν το συμβολικό κέντρο της Ρώμης και φιλοξενούσε και το Ναό του Δία.

Τα Λουτρά του Διοκλητιανού

Τα Λουτρά του Διοκλητιανού ήταν τα μεγαλύτερη δημόσια λουτρά στην αρχαία Ρώμη. Παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της αρχικής δομής έχει καταστραφεί, κάποια από τα ερείπια των λουτρών είναι πλέον μέρος του Εθνικού Μουσείου της Ρώμης.

Via Appia Antica και οι Κατακόμβες

Via Appia ήταν κάποτε ο μεγαλύτερος δρόμος προς την αρχαία Ρώμη, με την κατασκευή να ξεκινάει το 312 π.Χ.. Ο Appian Way είναι τώρα 10-μίλια μακριά από το αρχαιολογικό πάρκο, γεμάτος πλέον από ερείπια τάφων και μνημείων.

 Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου(Βατικανό)

Το Βατικανό, το σπίτι του Πάπα, έχει τη μεγαλύτερη εκκλησία στην ιστορία της Χριστιανοσύνης. Αξιοθέατα στο εσωτερικό της βασιλικής περιλαμβάνουν το Pieta του Μιχαήλ Αγγέλου και ένα 29 μέτρων ύψους έργο τέχνης του Bernini.

Το Κάστρο του Αγγέλου(Castel Sant’Angelo)

Το συγκεκριμένο αξιοθέατο είναι ένα μεγάλο κυλινδρικό κτίριο που ανατέθηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό ως μαυσωλείο για τον ίδιο και την οικογένειά του. Το κτίριο χρησίμευε για πάνω από χίλια χρόνια ως φρούριο και κάστρο, αλλά τώρα έχει γίνει μουσείο.

Φοντάνα ντι Τρέβι

                     Το όνομα «Φοντάνα ντι Τρέβι» σημαίνει «κρήνη στους τρεις δρόμους» (tre vie), στην κυριολεξία σημαίνει «κρήνη του τριδρόμου»[2] Το συντριβάνι αυτό σηματοδοτεί το τέλος[3] του «σύγχρονου» Άκουα Βέρτζινε, του ανακαινισμένου Άκουα Βίργκο, ενός αρχαίου ρωμαϊκού υδραγωγείου το οποίο υδροδοτούσε την αρχαία Ρώμη. Το 19 π.κ.ε., οι Ρωμαίοι τεχνίτες εντόπισαν με την υποτιθέμενη βοήθεια μιας παρθένου μια πηγή καθαρού νερού περίπου 13 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. (Αυτή η σκηνή αναπαρίσταται στην πρόσοψη του σημερινού σιντριβανιού.) Ωστόσο, το μήκος του υδραγωγείου είναι 22 χιλιόμετρα, γιατί δεν έχει ευθύγραμμο σχήμα. Το Άκουα Βίργκο οδηγούσε το νερό στα μπάνια Λουτρά του Αγρίππα. Υδροδότησε τη Ρώμη τουλάχιστον για τετρακόσια χρόνια[4]. Η καταστροφή των υδραγωγείων από Γότθους πολιορκητές το 537 με 538 ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την αστική ζωή της ύστερης κλασσικής Ρώμης. Οι Ρωμαίοι στο Μεσαίωνα υδροδοτούνταν από μολυσμένα πηγάδια και από τον επίσης μολυσμένο ποταμό Τίβερη.

Το Ρωμαϊκό έθιμο της κατασκευής ενός όμορφου σιντριβανιού στο τέλος ενός υδραγωγείου που έφερνε νερό στη Ρώμη επανήλθε το δέκατο πέμπτο αιώνα στην εποχή της αναγέννησης. Το 1453 ο πάπας Νίκολας Ε΄ τελείωσε τις επισκευές του Άκουα Βέρτζινε, έχτισε μια απλή λεκάνη σχεδιασμένη από τον ανθρωπιστή αρχιτέκτονα Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι για να σηματοδοτεί την άφιξη του νερού

Ντουόμο Του Μιλάνου(Καθεδρικός Ναός)

O Ντουόμο του Μιλάνου (ιταλικά: Duomo di Milano) είναι καθεδρικός ναός στο Μιλάνο, Ιταλία. Είναι αφιερωμένος στη γέννεση της Θεοτόκου και αποτελεί έδρα του αρχιεπισκόπου Μιλάνου. Ο γοτθικός καθεδρικός χρειάστηκε σχεδόν έξι αιώνες για να ολοκληρωθεί. Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στην Ιταλία (η βασιλική του Αγίου Πέτρου βρίσκεται στο Βατικανό) και τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο.

O Κεκλιμένος Πύργος της Πίζας

O Κεκλιμένος Πύργος της Πίζας (ιταλικά:Torre pendente di Pisa) ή απλά ο Πύργος της Πίζας (Torre di Pisa) είναι το λεγόμενο στα ιταλικά «campanile» (καμπαναριό), ή ανεξάρτητο κωδωνοστάσιο, του Καθεδρικού Ναού της Ιταλικής πόλης της Πίζας και είναι γνωστός παγκοσμίως για την ακούσια κλίση του. Βρίσκεται πίσω από τον Καθεδρικό Ναό και είναι το τρίτο παλαιότερο οικοδόμημα στην Πλατεία του Ντουόμο, της Πίζας (Piazza del Duomo) μετά τον Καθεδρικό Ναό και το κυκλικού σχήματος Βαπτιστήριο της Πίζας, ενώ δίπλα βρίσκεται και το Κοιμητήριο.Η κλίση του Πύργου άρχισε κατά τη διάρκεια της κατασκευής του και οφειλόταν στην ανεπαρκή θεμελίωση πάνω στο έδαφος, καθώς ήταν πολύ μαλακό με αποτέλεσμα να αδυνατεί να υποστηρίζει το βάρος της υποδομής. “Hδη κατά τις δεκαετίες πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής, η κλίση αυξήθηκε και συνέχισε να αυξάνεται σταδιακά μέχρι τη σταθεροποίηση του Πύργου (και την εν μέρει διόρθωση του) από προσπάθειες που καταβλήθηκαν στα τέλη του 20ου και αρχές του 21ου αιώνα.Το ύψος του πύργου είναι 55.86 μ. (183.27 feet) από τη χαμηλότερη πλευρά του εδάφους και 56.67 μ. (185.93 feet) από την υψηλότερη. Το πλάτος των τοιχωμάτων της βάσης του είναι 2.44 μ. (8ft 0.06 in) ενώ το βάρος του υπολογίζεται στους 14,450 τόνους (16,000 short tons). Ο πύργος διαθέτει 296 ή 294 σκαλοπάτια καθώς ο έβδομος όροφος έχει δύο λιγότερα στην βόρεια πλευρά της σκάλας. Πριν από τις εργασίες αναστήλωσης που διενεργήθηκαν μεταξύ των ετών 1990 και 2001, ο πύργος έκλινε σε μια γωνία 5,5 μοιρών εν αντιθέσει με τη σημερινή κλίση του πύργου που υπολογίζεται περίπου στις 3.99 μοίρες. Αυτό σημαίνει ότι η κορυφή του πύργου μετατοπίστηκε οριζόντια από το κέντρο του 3.9 μ. (12 feet 10 in).