european culture

Γαλλία

Πρωτεύουσα: Παρίσι

Η Γαλλία (γαλλικά: France, ΔΦΑ [fʁɑ̃s], επίσημη ονομασία: Γαλλική Δημοκρατία, γαλλικά: République française, ΔΦΑ ​[ʁepyblik fʁɑ̃sɛz]) είναι μία ενιαία, ημιπροεδρική δημοκρατία, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών και του πληθυσμού βρίσκεται στη Δυτική Ευρώπη, αλλά που περιλαμβάνει επίσης πολλές περιοχές και εδάφη διάσπαρτα σε ολόκληρη την υφήλιο. Έχει πρωτεύουσα το Παρίσι, επίσημη γλώσσα την γαλλική και νόμισμα το ευρώ. Το σύνθημά της είναι «Ελευθερία, Ισότητα, Αδερφοσύνη», και η σημαία της αποτελείται από τρεις κάθετες λωρίδες χρώματος μπλε, άσπρου και κόκκινου. Ο ύμνος της είναι Η Μασσαλιώτιδα. Η συνταγματική αρχή της είναι «κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και υπέρ του λαού»^[4].

Η Γαλλία είναι μια παλαιά χώρα, που σχηματίστηκε τον Πρώιμο Μεσαίωνα, παίρνοντας το όνομά της (Φρανς) από τους Φράγκους. Από τις αρχές του 17ου αιώνα ως το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, κατέχει μία μεγάλη αποικιακή αυτοκρατορία. Από την δεκαετία του 1950, είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μία πυρηνική δύναμη, και ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Η Γαλλία παίζει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία με τον πολιτισμό της, την γλώσσα της και τις δημοκρατικές και κοσμικιστικές της αξίες.

Η Γαλλία κατείχε, το 2012, την πέμπτη θέση παγκοσμίως στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν. Η οικονομία της, κεφαλαιοκρατικού τύπου με αρκετά ισχυρή κρατική παρέμβαση. Είναι ένας από τους ηγέτες παγκοσμίως στους τομείς των τροφίμων, της αεροναυπηγικής, των αυτοκινήτων, των προϊόντων πολυτελείας, του τουρισμού και των πυρηνικών.

Με πληθυσμό 67 εκατομμύρια κατοίκους, η Γαλλία είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, με πολύ υψηλό δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης^[5].

Αξιοθέατα

Πύργος του Άιφελ

   Ο πύργος του Άιφελ είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης του Παρισιού. Κατασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ και σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο. Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή, ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο.

   Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.

 

    

 

Παναγία των Παρισίων

 

 Η Παναγία των Παρισίων, γνωστή και ως Νοτρ Νταμ ντε Παρί ή απλούστερα Νοτρ Νταμ. Eίναι ο μητροπολιτικός χριστιανικός ναός της πόλης του Παρισιού και αποτελεί ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του λεγόμενου οξυκόρυφου ή γοτθικού ρυθμού. Βρίσκεται στη νησίδα Σιτε ιλ ντε λα Σιτέ του ποταμού Σηκουάνα , στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας.

 

 

             

 

 

 

 

Αψίδα του Θριάμβου

  Το μνημείο της Αψίδας του Θριάμβου  είναι νεοκλασικό αρχιτεκτόνημα – μνημείο μορφής θριαμβικής αψίδας. Βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού επί της πλατείας του Αστέρα (Place de l’Étoile), σήμερα ονομαζόμενης πλατείας Σαρλ ντε Γκωλ .

 

          

 

               

 

Το Μουσείο του  Λούβρου

 Το μουσείο του Λούβρου είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο. Βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού, στις όχθες του Σηκουάνα και εκθέτει 35.000 έργα τέχνης – το 8% των αποκτημάτων του, που υπολογίζονται στα 445.000 κομμάτια. Οι μόνιμες συλλογές του μουσείου καταλαμβάνουν συνολικά έκταση 60.600 τετραγωνικών μέτρων και ανάμεσα σε αυτές είναι και οι ελληνικές, που καλύπτουν^[2]25 αίθουσες ή χώρους.

 

     

Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

 

  Το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης  της Γαλλίας βρίσκεται στο Παρίσι και αποτελεί τμήμα του πολιτιστικού κέντρου Ζωρζ Πομπιντού καταλαμβάνοντας δύο ορόφους του κτηρίου που στεγάζει το κέντρο, εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο του 1947, αποτελώντας τη διάδοχη κατάσταση του παλαιότερου Μουσείου Λουξεμβούργου. Φιλοξενεί σήμερα μία σημαντική συλλογή, περίπου 56.000 έργων μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, μεταξύ αυτών έργα των Ανρί Ματίς, Χουάν Μιρό και Πάμπλο Πικάσο.

                                                                   

 

 Η Μονμάρτρη (γαλλικά: Montmartre, προφέρεται Μονμάρτρ)

είναι ένας από τους υψηλότερους λόφους και παλαιό προάστιο του Παρισιού, ύψους 130 μέτρων. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της πόλης, ανήκει στο 18ο διαμέρισμά (18e Arrondissement) της και αποτελεί μία από τις πιο γνωστές περιοχές της. Τα νότια όριά της προσδιορίζονται από τη λεωφόρο Κλισί.

Ονομασία

 Μεγάλη αμφισβήτηση υφίσταται όσον αφορά την προέλευση της ονομασίας Μονμάρτρη (Montmartre). Κατ” άλλους προήλθε από το «Mont de Mars, (= όρος του Άρη), σύμφωνα με αναφορά στην παρουσία ενός ναού αφιερωμένου στον Άρη κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. Κατ” άλλους από το «Mont de Mercure» (όρος του Ερμή), ομοίως από αναφορά ύπαρξης ναού αφιερωμένου στο θεό Ερμή. Τέλος κατ” άλλους από το «Mont des martyrs» που σημαίνει πιθανόν Όρος των μαρτύρων, καθώς σύμφωνα με μία παράδοση, εκεί αποκεφαλίστηκαν οι Άγιοι Διονύσιος, επίσκοπος του Παρισιού, Ελευθέριος και Ρούστικος, περίπου το 252. Πάντως όπως και να έχει οι πρώτες μαρτυρίες αυτές αποδεικνύουν ότι η ύπαρξη της Μονμάρτρης ή Μονμάρτης ανάγεται στην απώτατη αρχαιότητα.Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης, μετονομάστηκε προσωρινά σε Montmarat (Μονμαρά) προς τιμήν του επαναστάτη

 

Βασιλική της Ιερής Καρδιάς – Sacre Coeur (Σακρέ Κερ)

 

Η εκκλησία Βασιλική της Ιερής Καρδιάς Sacre-Coeur (Σακρέ Κερ) είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα του Παρισιού, ο επιβλητικός Ναός βρίσκεται στην κορυφή του λόφου της Μονμάρτης στο 18 διαμέρισμα του Παρισιού και αποτελεί δεύτερο πιο πολύ επισκέψιμο μνημείο του Παρισιού (πάνω από 10 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο), μετά τον Πύργο του Άιφελ.Λόγω της θέσης του στο λόφο της Μονμάρτης, το μνημείο είναι το υψηλότερο σημείο του Παρισιού ακόμα υψηλότερη από την κορυφή του Πύργου του Άιφελ.Η βασιλική της Ιερής Καρδιάς σχεδιάστηκε από τον Paul Abadie. Η κατασκευή άρχισε το 1875 και ολοκληρώθηκε το 1914, ενώ εγκαινιάστηκε μετά το τέλος του Α “Παγκοσμίου Πολέμου το 1919. Η εκκλησία χτίστηκε ως φόρος τιμής για τους 58.000 στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους στην ήττα της Γαλλίας στο 1871 κατά τον Γάλλο-Πρωσικό πόλεμο και είναι αφιερωμένη στην Ιερή Καρδιά του Ιησού.

Περπατήστε μέχρι την κορυφή της Sacre Coeur από τα 300 περίπου σκαλοπάτια και απολαύστε μια εξαιρετική θέα 360 ° του Παρισιού. Αν δεν θέλετε να περπατήσετε το λόφο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το τελεφερίκ.

Η καμπάνα της εκκλησίας, ονομάζεται La Savoyarde και είναι μία από τις μεγαλύτερες της Γαλλίας ζυγίζοντας περίπου 19 τόνους.

 

 

Κήπος του Λουξεμβούργου

Jardin du Luxembourg

Ο Κήπος του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg) είναι ίσως το πιο δημοφιλές πάρκο στο Παρίσι. Βρίσκεται στον 6ο διαμέρισμα, κοντά στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Το πάρκο, είναι περίπου 55 στρέμματα και σχεδιάστηκε το 1612 σε γαλλικό στυλ. Τον 19ο αιώνα, αυτό το ιδιωτικό πάρκο άνοιξε για το κοινό.Στο κέντρο του πάρκου μία οκταγωνική λίμνη, γνωστή ως Grand Bassin. Μπορείτε να νοικιάσετε μικρές βάρκες για μια βόλτα στη λίμνη κάτι που είναι δημοφιλές για παιδιά. Ένας άλλος πόλος έλξης για τα παιδιά είναι το θέατρο μαριονέτας. Γύρω από τη λίμνη θα βρείτε τέλειο γρασίδι και μονοπάτια, όλα σε γεωμετρικά σχήματα. Πολυάριθμα αγάλματα, καθώς και το άγαλμα της Saint-Geneviève – προστάτιδας του Παρισιού – κοσμούν το πάρκο. Αυτό είναι επίσης ένα από τα πάρκα, όπου μπορείτε απλά να πάρετε μία από τις πολλές καρέκλες κήπου που υπάρχουν για τους επισκέπτες και να καθίσετε όπου εσείς επιθυμείτε. Έτσι το πάρκο είναι επίσης δημοφιλές μέρος συνάντησης για τους σκακιστές και τους παίκτες Jeux de Boules.Το Jardin du Luxembourg διαθέτει δύο αξιοσημείωτα συντριβάνια. Το πιο γνωστό είναι το Fontaine de Medicis, ένα μπαρόκ συντριβάνι σχεδιασμένο το 1624. Βρίσκεται στο τέλος μιας μικρής λιμνούλας στη βορειοανατολική πλευρά του πάρκου. Στο νότιο άκρο του πάρκου, γνωστό ως Jardins de l’Observatoire, είναι άλλο ένα συντριβάνι, το Fontaine de l’Observatoire σχεδιασμένο από τους Davioud, Carpaux και Frémiet το 1873. Η κρήνη περιλαμβάνει ένα άγαλμα ενός πλανήτη που υποστηρίζονται από τέσσερις γυναίκες, μία για κάθε ήπειρο. Για να διατηρηθεί η συμμετρία η Ωκεανία σε αυτό το σχέδιο έμεινε απ’έξω.Μεταξύ 1615 και 1627 το Palais du Luxembourg (Το παλάτι του Λουξεμβούργου) κατασκευάστηκε στο βόρειο άκρο του Jardin du Luxembourg. Αυτό χτίστηκε για τη Μαρία των Μεδίκων, τη μητέρα του Λουδοβίκου του 13ου. Ήταν ιταλικής καταγωγής, και έτσι ο αρχιτέκτονας, Salomon de Brosse σχεδίασε το παλάτι με αρχιτεκτονικό στιλ της Φλωρεντίας. Το 1794, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, το παλάτι χρησίμευσε ως φυλακή. Επίσης υπηρέτησε ως το αρχηγείο της Πολεμική Αεροπορίας των Γερμανών κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το κτίριο στεγάζει σήμερα τη γαλλική Γερουσία. Εάν δεν είστε ήδη γοητευμένοι από αυτή την υπέροχη πόλη τότε σε αυτό το κήπο σίγουρα θα μαγευτείτε.

Το Μουσείο Ορσέ (γαλλ. Musée d’Orsay) είναι Γαλλικό εθνικό μουσείο στο 7ο διαμέρισμα (VIIe arrondissement) της πόλης του Παρισιού, στην αριστερή όχθη (rive gauche) του ποταμού Σηκουάνα (la Seine) και κατά μήκος της ομώνυμης αποβάθρας. Σε αυτό εκτίθενται έργα ζωγραφικής και γλυπτικής δημιουργημένα από το 1848 έως το 1914, ενώ παράλληλα φιλοξενεί και περιοδικές εκθέσεις.

 

 

Το Πάνθεον (γαλλ. Panthéon/Le Panthéon national

Από την ελληνική λέξη, που σημαίνει «όλοι οι θεοί»)των Παρισίων είναι ένα κτίσμα στο Καρτιέ Λατέν της πόλης. Κτίσθηκε αρχικώς ως ναός αφιερωμένος στην Αγία Γενοβέφα (Ζενεβιέβ), την πολιούχο των Παρισίων, με σκοπό να φιλοξενήσει τη λειψανοθήκη με το λείψανό της. Ωστόσο, μετά από πολλές τροποποιήσεις, χρησιμεύει σήμερα ως ένα μη θρησκευτικό μαυσωλείο που περιέχει τα λείψανα διακεκριμένων Γάλλων πολιτών (και μερικών αλλοεθνών). Αρχιτεκτονικώς, αποτελεί πρώιμο παράδειγμα νεοκλασικισμού, με πρόσοψη που έχει ως πρότυπο το Πάνθεον της Ρώμης, ενώ επιστέφεται από θόλο που έχει στοιχεία του Tempietto του Ντονάτο Μπραμάντε στη Ρώμη (στο San Pietro in Montorio).Το Πάνθεον βρίσκεται στο 5ο Διαμέρισμα, στον Λόφο της Σαιν Ζενεβιέβ, από όπου έχει θέα προς όλη την πόλη. Ο αρχιτέκτονας Ζακ-Ζερμαίν Σουφλό είχε την πρόθεση να συνδυάσει το φως και τη λεπτότητα του γοτθικού καθεδρικού ναού με τις κλασικές αρχές, αλλά ο ρόλος του κτίσματος ως μαυσωλείου απαίτησε την κατάργηση των μεγάλων γοτθικών παραθύρων.

 

Ο Σκεπτόμενος» 

από τα γνωστότερα και δημοφιλέστερα γλυπτά του: είναι η απεικόνιση του ανθρώπου που διαλογίζεται στο πεπρωμένο του

 

Η Βαστίλη (γαλλ. Bastille ή επίσημα Bastille Saint-Antoine)

 

 ήταν φρούριο με οκτώ πύργους που έχτισε το 1370, κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου, ο Ούγος Ομπριό κοντά στο προάστιο Σεν-Αντουάν, στο Παρίσι.Στην περίοδο της βασιλείας του Καρόλου Στ’ (1380-1422) χρησιμοποιήθηκε τμήμα της ως τόπος κράτησης. Σε πραγματική κρατική φυλακή τη μετέτρεψε ο Ρισελιέ, και από τότε είχε διατηρήσει κάποιον αριστοκρατικό χαρακτήρα. Μπορούσε να στεγάσει μόνο 42 φυλακισμένους, οι οποίοι έμεναν σε ξεχωριστά κελιά ο καθένας και ήταν κατά κανόνα μόνο ευγενείς και μεγάλοι συνωμότες κατά της κρατικής ή θρησκευτικής εξουσίας. Τους φυλάκιζαν εκεί με μυστικές διαταγές.

Εκεί φυλακίστηκαν κατά καιρούς οι Καλιόστρο, Μαρκήσιος ντε Σαντ κ.ά.

 

 

Πτι Παλαί | Avenue Winston Churchill

 

Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Χτίστηκε για τη διεθνή έκθεση του 1900 γα να στεγάσει μια μεγάλη έκθεση έργων τέχνης. Σήμερα φιλοξενεί το μουσείο Καλών Τεχνών. Το παλάτι είναι διατεταγμένο γύρω από μια εντυπωσιακή ημικυκλική αυλή με κήπο, και έχει κολόνες ιωνικού ρυθμού, μια μεγάλη σκεπαστή είσοδο και έναν εντυπωσιακό θόλο. Στο μουσείο θα βρείτε εκθέματα Γάλλων καλλιτεχνών όπως των Ενγκρ, Ντελακρουά, Κουρμπέ.

 

 

 

 

Γκραν Παλαί

Κατασκευάστηκε ταυτόχρονα με το Πτι Παλαί και αποτελεί ένα επιβλητικό παλάτι που συνδυάζει μια εντυπωσιακή πέτρινη κλασσική πρόσοψη με ένα σύμπλεγμα μεταλλικών κατασκευών αρ νουβό. Φέρει μια εξαιρετικής τέχνης γυάλινη οροφή και στις τέσσερις γωνίες του ορθώνονται τα κολοσσιαία μπρούντζινα αγάλματα του Ρεσιπόν, που αναπαριστούν τέθριππα άρματα. Το κτίριο είναι πιο εντυπωσιακό τη νύχτα όταν φωτίζεται η γυάλινη οροφή του με εσωτερικό φωτισμό και έτσι οι φιγούρες των αγαλμάτων προβάλλονται στον ουρανό.

 

Παλαί Ρουαγιάλ

Το πρώην βασιλικό ανάκτορο ξεκίνησε το 17ο αιώνα ως κατοικία του καρδιναλίου Ρισελιέ και αργότερα πέρασε στη δικαιοδοσία του στέμματος και του Λουδοβίκου ΙΔ’. Στο θέατρο εδώ παρουσίασε τα θεατρικά του έργα ο Μολιέρος, αλλά αντικαταστάθηκε από την κομεντί Φρανσαίζ. Σήμερα μια πτέρυγα του ανακτόρου καταλαμβάνεται από το υπουργείο Πολιτισμού.

 

 

Κέντρο Πομπιντού | Place Georges Pompidou

To κέντρο Πομπιντού είναι ένα κτίριο του οποίου το εσωτερικό και εξωτερικό μέρος δείχνουν ανεστραμμένα. Οι σκάλες, οι αεραγωγοί και υδραγωγοί, αλλά και οι τεράστιες ατσάλινες σκαλωσιές του σκελετού έχουν τοποθετηθεί στο εξωτερικό του. Αυτό επέτρεψε στους αρχιτέκτονες Ρότζερς, Πιάνο και Φρανκίνι να δημιουργήσουν έναν ανοιχτό και ευρύ χώρο στο εσωτερικό για να στεγαστεί το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Ο φοβισμός, ο κυβισμός και ο σουρεαλισμός είναι μερικά από τα ρεύματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο με καλλιτέχνες όπως ο Ματίς, Πικάσο, Μιρό και Πόλοκ.

 

 

Place de la Concorde

To 1750, ο αρχιτέκτονας Gabriel σχεδίασε την πλατεία αυτή που αποτελεί τη μεγαλύτερη στην πόλη. Το 1972 το άγαλμα του Λουδοβίκου ΧV αντικαταστάθηκε με την γκιλοτίνα στην οποία απαγχονίστηκαν ο Λουδοβίκος XVI, η Μαρία Αντουανέτα και πολλοί άλλοι. Το 19ο αιώνα πλέον η πλατεία διακοσμήθηκε με συντριβάνια και τον οβελίσκο από το Λούξορ της Αιγύπτου.

 

Πλατεία Βαντόμ (γαλλ. Place Vendôme)

 

Ανήκει στο 1ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού και βρίσκεται βόρεια του Κήπου του Κεραμεικού και ανατολικά της Εκκλησίας της Μαντλέν.Τυπικό παράδειγμα γαλλικής κλασσικής αστικοποίησης, αποτελεί μια από τις διασημότερες πλατείες του Παρισιού και θεωρείται ως μια από τις πολυτελέστερες παγκοσμίως. Η αρχιτεκτονική της οφείλεται στον Ζυλ Αρντουέν-Μανσάρ που συνέλαβε το 1699 ένα συγκεκριμένο σχέδιο αστικοποίησης με το οποίο έπρεπε να συμμορφωθούν οι ιδιοκτήτες των κτιρίων. Ένα μεγάλο τμήμα των προσόψεων έχει κατηγοριοποιηθεί ως Ιστορικό Μνημείο. Στο κέντρο της βρίσκεται η στήλη Βαντόμ.Ονομάστηκε πλατεία Βαντόμ κατά τον 17ο αιώνα, από το όνομα της Έπαυλης του Βαντόμ (Hôtel de Vendôme) που βρισκόταν σε αυτή την τοποθεσία. Παλιότερα ονομαζόταν πλατεία Λουδοβίκου του Μεγάλου και, αρχικά, πλατεία των Κατακτήσεων. Της δόθηκε το όνομα place des Piques στη διάρκεια της Επανάστασης. Πήρε την ονομασία Διεθνής Πλατεία το 1871, στη διάρκεια της δεύτερης Παρισινής Κομμούνας, κατά την οποία η στήλη Βαντόμ καταστράφηκε από τους κομμουνάρους που την έβλεπαν σαν σύμβολο της τυραννίας και του μιλιταρισμού που εκπροσωπούσε ο Ναπολέοντας.Η Έπαυλη του Μπουρβαλλαί που βρίσκεται στον αριθμό 13 στεγάζει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο πολλές φορές συναντάται και με την προσωνυμία «Πλατεία Βαντόμ».Μια πυρκαγιά έλαβε χώρα στον υπόγειο χώρο στάθμευσης που βρίσκεται κάτω από την πλατεία στις 8 Μαρτίου 2012.

 

Ανάκτορο των Βερσαλλιών

Το ανάκτορο των Βερσαλλιών βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι στην πόλη των Βερσαλλιών. Από το 1682 ως το 1789 οι Βερσαλλίες ήταν πρωτεύουσα της Γαλλίας. Σήμερα αποτελεί ένα από τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.Οι Βερσαλλίες ήταν μέχρι το 1660 ένα απλό μικρό παλάτι που χρησίμευε κυρίως ως καταφύγιο κυνηγιού. Μετά το 1660 ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ αποφάσισε να επεκτείνει το παλάτι, και όχι να κατεδαφίσει το αρχικό κτίριο, με σκοπό οι Βερσαλλίες να γίνουν βασιλικό ανάκτορο και το πιο λαμπρό παλάτι της Ευρώπης. Οι πρώτες εργασίες διαπλάτυνσης άρχισαν το 1661, ενώ μέχρι το 1685 είχε τελειώσει το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών. Στα τέλη του 18ου αιώνα το ανάκτορο είχε την σημερινή του μορφή. Η συνολική πρόσοψη έχει μήκος 570 μέτρα. Κατά την διάρκεια των εργασιών εργάζονταν ως και πάνω από 20.000 εργάτες στις Βερσαλλίες. Αλλά και όταν τελείωσαν οι εξωτερικές εργασίες, πραγματοποιούνταν συνεχώς εσωτερικές αλλαγές, κυρίως στον 18ο αιώνα, όπως αλλαγές δωματίων και αλλαγές στην διακόσμηση.

Το ανάκτορο

Το ανάκτορο αποτελείται από τρία μέρη, το κυρίως μέρος όπου έμενε η βασιλική οικογένεια σε σχήμα U, και άλλες δύο πτέρυγες δεξιά και αριστερά του κυρίως κτιρίου όπου έμεναν οι ευγενείς, ο κλήρος και οι υπουργοί. Άλλα 3 παραπλήσια κτίρια χτίστηκαν για να στεγάσουν το προσωπικό, που αποτελούνταν από χιλιάδες υπηρέτες, τα μαγειρεία, τα εκατοντάδες άλογα μαζί με τις άμαξες τους και όλο τον υπόλοιπο απαραίτητο εξοπλισμό.

 Το κέντρο των Βερσαλλιών είναι η Αίθουσα των Καθρεφτών (ή και Αίθουσα των Κατόπτρων), μήκους 70 μέτρων και είναι στολισμένη με πανάκριβα κρύσταλλα, κεριά και καθρέφτες, τους πιο ακριβούς της εποχής εκείνης. Επίσης στην οροφή και στους τοίχους δεσπόζουν οι τοιχογραφίες και άλλα διάφορα έργα τέχνης από τους καλύτερους ζωγράφους της Ευρώπης εκείνης της εποχής, με ανεκτίμητη αξία. Παράλληλα, δίπλα στην Αίθουσα των Καθρεφτών βρίσκονται τα βασιλικά διαμερίσματα, με μεγαλύτερο αυτό του βασιλιά, που περιλαμβάνει δεκάδες δωμάτια. Κυρίαρχο στοιχείο σε όλα αυτά τα δωμάτια είναι οι τοιχογραφίες και οι πίνακες ζωγραφικής, εμπνευσμένοι από την ελληνική μυθολογία. Έτσι τα δωμάτια αυτά φέρουν τα ονόματα όπως Δωμάτιο του Ηρακλή, Σαλόνι της Αφροδίτης κτλ. Στο κέντρο της Αίθουσας των Κατόπτρων βρίσκεται η είσοδος για το πολυτελέστατο υπνοδωμάτιο του βασιλιά, με απερίγραπτο πλούτο. Συμβολίζει το κέντρο της δύναμης του απόλυτου μονάρχη, το κέντρο της χώρας υπό τον Λουδοβίκο ΙΔ’, που είναι ο θεμελιωτής των Βερσαλλιών. Το 1710 ήταν έτοιμη και η Βασιλική Εκκλησία, ενώ το 1770 και η Βασιλική Όπερα. Συνολικά στο παλάτι υπάρχουν 700 δωμάτια. Πριν χτιστεί η Βασιλική εκκλησία του ανακτόρου, διάφοροι χώροι χρησίμευαν ως χώροι για εκκλησιαστική λειτουργία. Έχει δύο ορόφους, στον δεύτερο παρευρισκόταν ο βασιλιάς μαζί με την βασιλική οικογένεια ενώ στο ισόγειο οι ευγενείς της βασιλικής αυλής. Οι τοιχογραφίες σε όλη την εκκλησία έχουν ως κύριο θέμα το Άγιο Πνεύμα, τον Θεό και τον Χριστό.

Οι κήποι

Παρτέρι με λουλούδια στον κήπο των Βερσαλλιών

Το ανάκτορο των Βερσαλλιών είναι γνωστό και για τους τεράστιους κήπους του μαζί με πολλά συντριβάνια και αγάλματα. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης, με συνολική έκταση που φτάνει τα 800 εκτάρια. Η φυτοκάλυψή του είναι έργο του βασιλικού κηπουρού Αντρέ Λε Νοτρ. Στα συντριβάνια και στα αγάλματα είναι αποτυπωμένη η ελληνική μυθολογία, όπως και στο εσωτερικό του ανακτόρου. Ο συνολικός κήπος των Βερσαλλιών απλώνεται σε τρία επίπεδα πίσω από το παλάτι, και είναι η συνέχιση της αρχιτεκτονικής του παλατιού. Όπως και το ανάκτορο, έτσι και οι κήποι έχουν ως σκοπό να τιμήσουν τον βασιλιά και την χώρα του. Τα μεγάλα ποτάμια της Γαλλίας αντιπροσωπεύονται σαν αγάλματα. Μπροστά από το Μεγάλο Κανάλι, ένα τεράστιο κανάλι σε σχήμα σταυρού, βρίσκεται το συντριβάνι του Απόλλωνα, το πιο μεγαλοπρεπές από όλα τα συντριβάνια των Βερσαλλιών.

 

Η Λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων (γαλλικά:Avenue des Champs-Élysées)

είναι μεγάλη λεωφόρος στο 8ο διαμέρισμα του Παρισιού, με 1,9 χιλιόμετρα μήκος και 70 μέτρα πλάτος, που ξεκινάει από την πλατεία Σαρλ ντε Γκωλ, όπου βρίσκεται και η Αψίδα του Θριάμβου και καταλήγει στην πλατεία Κονκόρντ (Πλατεία Ομονοίας). Είναι διάσημη για τα θέατρα, τις καφετέριες, τα πολυκαταστήματα, τους κινηματογράφους της αλλά και για τις στρατιωτικές παρελάσεις που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στις 14 Ιουλίου, εθνική εορτή της Γαλλίας. Πήρε το όνομά της από τα Ηλύσια Πεδία στα οποία κατά την ελληνική μυθολογία αποτελούσαν τμήμα του Άδη και ήταν ο τελικός προορισμός της ψυχής των ηρώων και των ενάρετων.

 

Το Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (γαλλικά: Cimetière du Père-Lachaise)

είναι το μεγαλύτερο κοιμητήριο της πόλης του Παρισιού. Τάφοι διάσημων προσώπων και μεγαλοπρεπή επιτάφια γλυπτά καθιστούν το κοιμητήριο ενδιαφέροντα χώρο περιήγησης. Καλύπτει μια έκταση 43 εκταρίων και υπολογίζεται ότι έχουν ταφεί σ’ αυτό πάνω από 300.000 πρόσωπα. Βρίσκεται στη Λεωφόρο Μενιλμοντάν (Blvd. de Ménilmontant), με πρόσβαση από τους κοντινούς σταθμούς του μετρό Philippe Auguste (γραμμή 2) ή Père Lachaise (γραμμή 3)

Κατά το 17ο αιώνα, η περιοχή ανήκε στον Περ Φρανσουά ντε λα Σαιζ (Père François de la Chaise, 1624–1709), εξομολογητή του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΔ΄, ο οποίος διατηρούσε στο χώρο του σημερινού κοιμητηρίου ένα κτήμα με την κατοικία του. Η όλη ιδιοκτησία αγοράστηκε το 1804 με εντολή του Μεγάλου Ναπολέοντα για τη δημιουργία ενός νέου κοιμητηρίου. Ο Ναπολέων ανέθεσε τον σχεδιασμό και τη χωροθέτησή του στον Γάλλο αρχιτέκτονα Αλεξάντρ–Τεοντόρ Μπρονιάρ (Alexandre-Théodore Brongniart, 1739 – 1813).Ένα από τα ωραιότερα και πιο εντυπωσιακά γλυπτά στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ είναι το μνημειακό γλυπτικό σύμπλεγμα «Μνημείο των Νεκρών», που βρίσκεται στο τέρμα της κεντρικής λεωφόρου (Avenue principale) του κοιμητηρίου. Έχει φιλοτεχνηθεί από τον Γάλλο γλύπτη Πωλ-Αλμπέρ Μπαρτολομέ (Paul-Albert Bartholomé, 1848 – 1928) και η κατασκευή του διήρκεσε δέκα χρόνια (1889 – 1899).

Ενταφιασμοί και ταφικά μνημεία

Στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ έχουν ενταφιαστεί, με περίτεχνα ταφικά μνημεία, πολλοί διάσημοι συγγραφείς, ποιητές, συνθέτες, ζωγράφοι και γλύπτες, ηθοποιοί, τραγουδιστές και χορευτές, πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες, φιλόσοφοι και επιστήμονες. Αποτελεί ένα υπαίθριο μουσείο κοιμητηριακής γλυπτικής.

 

 

Disneyland Paris (πρώην Euro Disney)

 

είναι ένα τουρισιτκόσυγκρότημα με συνολική έκταση 22 τετραγωνικών χιλιομέτρων που βρίσκεται στην κοινότητα του Chessy, 32 χιλιόμετρα ανατολικά του Παρισιού.

Το συγκρότημα περιλαμβάνει 2 θεματικά πάρκα- Parc Disneyland και Walt Disney Studios – ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια, γήπεδα γκολφ κ.α.

Πρόκειται για το νούμερο ένα ταξιδιωτικό προορισμό της Ευρώπης με περισσότερους απο 13 εκατ. επισκέπτες κάθε χρόνο.

Η Disneyland Paris άνοιξε τις πόρτες της για το κοινό για πρώτη φορά στις 12 Απρίλη 1992 υπό την ονομασία Euro Disney Resort και από τότε έχει φιλοξενήσει περισσότερους από 320 εκατ. επισκέπτες[1

 

Moulin Rouge

Από τότε που άνοιξε τις πόρτες του πριν από περισσότερα από 120 χρόνια, το Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge) έθεσε το πρότυπο για τα πιο διάσημα καμπαρέ του κόσμου. Τον Οκτώβριο του 1889, το Παρίσι βούιξε σχετικά με το άνοιγμα ενός νέου μουσικού θεάτρου. Οι ιδιοκτήτες Ιωσήφ Ογιέρ και Σαρλ Ζίντλερ επέλεξαν το όνομα Moulin Rouge (Κόκκινος Μύλος) για το θέατρο τους, και του έδωσαν το παρατσούκλι «Le Premier Palais des Femmes» (Το πρώτο παλάτι των γυναικών) και ισχυρίστηκαν ότι το Μουλέν Ρουζ θα γίνει σύντομα «ένας ναός της μουσικής και του χορού».

 Όντως το Moulin Rouge γρήγορα απέκτησε τη φήμη ότι είναι ο τόπος όπου οι άνδρες μπορούν να δουν νεαρά κορίτσια των οποίων οι μοναδικές και καταπληκτικές χορευτικές κινήσεις είναι ευλύγιστες όσο και η ηθική τους. Και αν και το περίφημο Can-Can Dance ήταν παρών στην διασκέδαση της εργατικής τάξης από τη δεκαετία του 1830 στις πρώτες ημέρες του Μουλέν Ρουζ εκτίναξε την δημοτικότητά του! Κατά τις πρώτες δεκαετίες η εγκατάσταση ήταν ανοιχτή και δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα χορευτικό που εκτελούνταν από εταίρες για να ψυχαγωγήσουν την πελατεία τους. Μερικές φορές ήταν εντελώς χυδαία και ότι γινόταν στο εσωτερικό του Μουλέν Ρουζ προκαλούσε μεγάλη δημόσια κατακραυγή. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, ένας από τους πιο αξιοσημείωτους προστάτες του μουσικοθεάτρου ήταν ο καλλιτέχνης Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ, ο οποίος ζωγράφισε μια σειρά από διάσημες σκηνές του Μουλέν Ρουζ.

Στα νεότερα χρόνια, η επιχείρηση προσπάθησε να «καθαρίσει» (ας πούμε δηλαδή), και κατάφερε να χάσει τελικά τη φήμη της ως οίκος ανοχής. Έτσι έγινε μια μοντέρνα αίθουσα μουσικής και ένα γνωστό καμπαρέ για τα φαντασμαγορικά σόου του. Με αυτό τον τρόπο άρχισε να προσελκύει πελατεία υψηλότερης ποιότητας.

 Σήμερα, μια επίσκεψη στο Μουλέν Ρουζ εξακολουθεί να είναι πολύ δημοφιλής με τους ενηλίκους επισκέπτες του Παρισιού. Θα βρείτε χιλιάδες τουρίστες να παίρνουν φωτογραφίες τον τεράστιο κόκκινο ανεμόμυλο που βρίσκεται στην κορυφή του θεάτρου και πολλοί επισκέπτες κάνουν κρατήσεις για ένα νυχτερινό σόου.