Τα Χριστούγεννα, όπως όλοι ξέρουμε, είναι μέρες αγάπης,  καλοσύνης και συγχώρεσης, είναι  μέρες στις οποίες γινόμαστε «πιο άνθρωποι» και  ξεχνάμε τις διαφορές μας με τους άλλους συνανθρώπους μας.

Υπάρχουν, όμως, και κάποια γεγονότα τα οποία μας φανερώνουν την πραγματική και καθοριστική επίδραση του «Πνεύματος των Γιορτών». Κατά την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου συνέβη κάτι συγκλονιστικό. Ενώ ήταν παραμονή Χριστουγέννων και το χιόνι έπεφτε ακατάπαυστα  οι στρατιώτες αγνοώντας τις διαταγές των στρατηγών τους, βγήκαν από τα χαρακώματα και αρνήθηκαν να αλληλοσκοτωθούν. Τραγούδησαν τα παραδοσιακά τους κάλαντα αντάλλαξαν ευχές μεταξύ τους και πέρασαν τις γιορτινές ημέρες συμφιλιωμένοι και απαλλαγμένοι από το βάρος του πολέμου.

Δεν υπάρχουν εξακριβωμένες πληροφορίες για το πού ακριβώς ξεκίνησε και ποιοι ήταν οι πρωτεργάτες της χριστουγεννιάτικης αυτής παύσης του πυρός.

Αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό το γεγονός είναι προϊόν μυθοπλασίας, υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν την εγκυρότητα του συμβάντος. Σε κάθε περίπτωση πάντως η Χριστουγεννιάτικη αυτή ανακωχή θα μείνει χαραγμένη στο χρόνο ως παράδειγμα των ευεργετικών αποτελεσμάτων του Χριστουγεννιάτικου Πνεύματος.