Εξιστορεί η Δέσποινα Παπαευστρατίου

Η εφεύρεση του ραδιοφώνου δεν έχει αποκλειστικά έναν πατέρα.

Υπήρξαν πολλές παράλληλες και σύγχρονες μεταξύ τους έρευνες και ανακαλύψεις διαφορετικών επιστημόνων που οδήγησαν στην δημιουργία του ραδιοφώνου.

Αρχικά η μεταφορά μηνυμάτων γινόταν με την χρήση της ασύρματης τηλεγραφίας.

Το 1906 ο Ρέτζιναλντ Φέσεντεν κατόρθωσε να μεταδώσει ομιλία και μουσική σε απόσταση αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων θέτοντας τις βάσεις για την μετάβαση στην ασύρματη τηλεφωνία και κατ΄ επέκταση στη ραδιοφωνία.

Το 1907 ο Λιντε Φόρεστ, εφηύρε τη ραδιοφωνική λυχνία κάνοντας πιο δυνατή την αδυναμία των ραδιοφωνικών σημάτων και δημιουργώντας εξαιρετικά αποτελεσματικούς ραδιοφωνικούς δέκτες.

Ήδη το 1910 στις Η.Π.Α. λειτουργούσαν αρκετοί ραδιοερασιτέχνες οι οποίοι επικοινωνούσαν μεταξύ τους με αυτοσχέδιους ραδιοφωνικούς πομπούς και δέκτες.

Ακροατές ραδιοφώνου με ακουστικά 1920
(from «Dancing by Radiophone» in Radio Amateur News, Experimenter Publishing Co. Inc., New York, Vol. 1, No. 11, May 1920, p. 612 on Google )

Στις 20 Νοεμβρίου 1920 λειτούργησε ο πρώτος επίσημος ραδιοφωνικός σταθμός, ο K.D.K.A.

Στην Ευρώπη η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση έγινε στη Μεγάλη Βρετανία στις 14 Νοεμβρίου 1922 από τον ραδιοφωνικό σταθμό BBC (British Broadcasting Company).

Στην Ελλάδα ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός εξέπεμψε στη Θεσσαλονίκη με ιδιωτική πρωτοβουλία από τον Χρήστο Τσιγγιρίδη την 25 Μαρτίου του 1928 και 20 ολόκληρα χρόνια λειτούργησε στην πόλη, μεταδίδοντας τακτικά εκπομπές.

Ο πρώτος εθνικός ραδιοφωνικός σταθμός ιδρύθηκε και λειτούργησε στην Αθήνα, αφού στις 25 Μαρτίου του 1938 εγκαινιάστηκε από τον τότε βασιλιά Γεώργιο Β΄, ενώ το 1945 ιδρύθηκε το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) που ανέλαβε την ευθύνη λειτουργίας του σταθμού.

(Εγκυκλοπαίδεια δομή, 2002-2005)